ჟურნალისტი, ლაშა ბერულავა:
“2002 წელია. შევარდნაძის რეჟიმი ირყევა და პოლიციელთა მხრებზე დგას (რაც ახლა გაიფიქრეთ, სწორი პარალელია).
ზუგდიდიდან მე-9 არხზე ვმუშაობ (პირველი მეცხრე არხია, ტვ9-ში არ აგერიოთ), პარალელურად, ოდიში ტვ, “ალია”, რადიო “თავისუფლება”, მოკლედ, სულ ოპოზიციური მედიაპლატფორმები.
სამეგრელოში გუბერნატორი ლერი ჭითანავაა(ან ბონდო ჯიქია, ზუსტად არ მახსოვს). ოფისი ისევ იქ იყო, სადაც დღეს პოლიცია სტენსილებსა და პულივიზატორებს დასდევდა.
გვიან ღამით გუბერნიაში სამხარეო თათბირია, გამგებლების. ცხრავე გამგებელი, პლუს, თბილისისდან სახელმწიფო მინისტრი.
მირეკავს ტელეფონი და გოგონა მეუბნება:
“ლაშა, გამარჯობა, ა** *-ძე ვარ, გუბერნიის წინ საღებავით დავაწერეთ “კმარა!” (ახალი შექმნილი იყო მაშინ),
“რა ადგილას, გზაზე?”- ვეკითხები.
“არა, ტროტუარზე, სადაც მანქანები დგანან, შეგიძლია გადაიღო” და უცებ გამითიშა.
ამ გოგოს უკვე ვიცნობდი, მისი პატრიოტული, აქტიური პოზიციის გამო.
ეს პირველი ასეთი ღია პროტესტი იყო ზუგდიდში, პულივიზატორით პოლიციის წინ წარწერებისთვის აკავებდნენ თბილისში აქტივისტებს.
მის ნათქვამში ეჭვი არ შემპარვია, ოპერატორთან ერთად გავედი და კარგი კადრების გადაღებაც მოვასწარით, სანამ ფლეშ-განათებაზე დაფეთებული პოლიცია მიხვდებოდა, რას ვიღებდით.
მერე წაშლა დაიწყეს, მაგრამ უკვე სხვებსაც გადაღებული ჰქონდათ.
გავიდა ეთერში და პოლიციის ჩინოსნებს აქ ლამის თავები დააყრევინეს, ბავშვები როგორ ვერ გააკონტროლეთო.
ის “ბავშვი” მაშინ 19 წლის იყო, ან სულაც, სკოლის დამამთავრებელ კლასში. მაშინ ახალგაზრდები ძალიან, ძალიან აქტიურობდნენ.
ახლაც იგივეს აკეთებს, რასაც მაშინ აკეთებდა და მგონი, ახლა უფრო ენერგიულია, ვიდრე მაშინ იყო.
შეხვედრის ადგილი უცვლელია – ძირითადად, სამხარეო ადმინისტრაციის შენობა.
მაგრამ ყველგანაა, როგორც მაშინ.
მიხვდით, ხომ, ვიზე ვწერ?
კი, ნამდვილად Ana Tsitlidze იყო.”
კომენტარები