ჟურნალისტი, ირაკლი ტაბლიაშვილი:
“2016 წელია და, მოვხვდით ჩიკაგოშიიიიი! ჩვენმა ერთმა თანაჯგუფელმა დაიჩემა, მეო მერვედ ვარ ამ ქალაქშიო და, სტეიკ ჰაუსი მე ვიცი აქ საუკეთესოო…
ნუ, რას ვიზამდით! წავყევით და შეუხვია, გამოუხვია, მიუხვია, მოუხვია… კიდევ მიუხვია და, მოგვახვედრა მაიკლ ჯორდანს სტეუკჰაუსში!
ჯერ კიდევ შესასვლელთან ვიგრძენი, რომ სვოჩის საათი და ფეიქ ეირ ჯორდანების დატოვება მომიწევდა, მაგრამ, ამ ჩვენს ჯგუფელს ისე ჰქონდა დაჩემებული, რომ იხტიბარი არ გავუტეხეთ არც მე და არც კიდევ ორმა და შევედით!
მარცხნიდან ქვემოთ კი დამხედა დენის როდმანმა! ეს ვიღააო, მაგრამ, მე შევედი ისე, თითქოს დრაფტზე არ ამიყვანეს და ეს იყო დევიდ სტერნის მაქინაციების ნაწილი!
მაგრამ მოვტყდი მეორე სართულზე, როცა შემთვრალმა და იმხანად შედარებით ახალგაზრდა ლებრონ ჯეიმსმა ვიღაცას გადაულაპარაკა – ესენი ვის დაკარგვიანო!
შევედით!
წყალი მოგვიტანეს!
მენიუს ფურცლებიც თუ წიგნაკი!
შევუკვეთეთ 70-75 გრ სტეიკი და ნახევარ-ნახევარი ჭიქა ღვინო!
ოფიციანტმა კი თქვა, საუკეთესო არჩევანიაო, მაგრამ, მე ხომ ვიცოდი, რა თუ რომელი იყო რეალურად საუკეთესო.
ბოლოს, როცა გამოვედით, ერთმანეთს ვკითხეთ, ვის რამდენი გვქონდა დარჩენილი სახარჯად!
ყველაზე მდიდარს ანაბარზე ჰქონდა 87 დოლარი და ცენტები!
ფული, რა თქმა უნდა, ჩიკაგოშივე ვისესხე!
რეკომენდატორს – კარგ ადამიანს, რა თქმა უნდა, არ ვასახელებ!
პოსტი კი იმიტომ დავწერე, რომ ირაკლი კობახიძეზე ვთქვა ორი სიტყვა…
ბიჟო, ირა… წამო რა წავიდეთ ჩიკაგოში!
იმ სტეიკ ჰაუსში დაგპატიჟებ!
ევროსოციალისტებზე გულს გადაგაშლევინებ და იქვე ვიცი ერთი რუსული ვოდოჩნაია და… დაგტოვებ, რჯულძაღლი…”
კომენტარები