აშშ-ს მასაჩუსეტის უნივერსიტეტის ქართველი პროფესორი, ზურაბ გურული:
“საქართველო აუცილებლად უნდა გახდეს უკრაინის უახლოესი სამხედრო მოკავშირე და პარტნიორი; ზუსტად ისე, როგორც აზერბაიჯანი გახდა თურქეთის. ეს კავშირი მოხსნის ნატო-ში გაერთიანების საჭიროებასაც და ევროპა-ამერიკის სამხედრო დახმარების უაზრო მოლოდინებსაც. სამხედრო ბლოკში გაერთიანება თანამედროვე ევროპის ყველაზე ბრძოლისუნარიან არმიასთან, სრულიად საკმარისი იქნება საქართველოს უსაფრთხოებისათვის. ეს უნდა იყოს უახლოესი მომავლის ქართული პოლიტიკის მთავარი მიმართულება და ამ დოქტრინაში “ქართული ოცნება” აღარ მოიაზრება. ეს პარტია სრულიად გაკოტრებულია მორალურად და იდეოლოგიურად და ახალი ევროპის შემადგენლობაში ვერ მოხვდება ვერანაირი სახით.
რუსეთის გადარჩენის ერთადერთი გზა პუტინის სასწრაფო მოშორებაშია; მანამ, სანამ მოასწრებს ბირთვული იარაღით შანტაჟს და თუნდაც მცირე მასშტაბით გამოყენებას, რაც გარდაუვალი იქნება უკრაინული არმიის შემდგომ წინსვლასთან ერთად.
დასავლეთი თავისი სპეცსამსახურების მეშვეობით უკვე აქტიურ მოლაპარაკებაში იქნება ფსბ-სთან ჩართული, რათა ეს არ მოხდეს და პუტინი დროულად იქნეს განეიტრალებული. არავინ იცის რას მოითხოვს ამის სანაცვლოდ ფსბ დასავლეთისგან.
არსებობს იმის საფუძვლიანი ეჭვი, რომ საქართველოც მოხვდეს ვაჭრობის ერთერთ მთავარ ობიექტად და თუ აქ ქართველებმა აქტიური პოზიცია არ დაიკავეს, შეიძლება ისევ გაურკვეველი ვადით აღმოვჩნდეთ რუსულ ორბიტაზე, რაც ცხადია ხელს აძლევს “ქართულ ოცნებას”.
უკრაინელებს შეუძლიათ დაგვეხმარონ და იმედია ასეც იზამენ, რადგან საქართველოს დარჩენა რუსულ ორბიტაზე მათ მუდმივ პრობლემებს შეუქმნის. მთავარია ეს კარგად ავუხსნათ მათ. არახამიას აქტიურობა ალბათ ერთერთი გადამწყვეტი ფაქტორი იქნება ამ მიმართულებით.
“ოცნების” ერთადერთი იმედი ამჟამად რუსულ სპეცსამსახურებთან უახლოეს კავშირსა და კონტრაბანდული რუსული “ოფშორის” შექმნაშია, რაც მათ ფინანსური მანიპულაციების საშუალებას მისცემს პოლიტიკურ ველზე. პარალელურად, რუსები მუდმივად შეუწყობენ ხელს საინფორმაციო დივერსიის გავრცელებით, რომ თითქოს ომს დაუწყებენ საქართველოს, თუკი იქ სათავეში მკვეთრად ანტირუსული მთავრობა მოვა.
ამჟამად ფარული მოლაპარაკებები უნდა მიდიოდეს აფხაზებთან და ოსებთანაც. მათ უნდა აუხსნან, რომ რუსეთის შემადგენლობაში შესვლაც კი ვერ მისცემთ განვითარების გარანტიას, რადგან არცერთი ნორმალური ბიზნესმენი არ ჩადებს ინვესტიციას საეჭვო იურიდიული მომავლის ტერიტორიებზე.
ქართული პოლიტიკური კლანი ინტენსიურად უნდა მუშაობდეს რამდენიმე მიმართულებით, მაგრამ ისევე როგორც 90-იანებში, ამჟამინდელ კატაკლიზმებსაც საქართველო ხვდება სრულიად მოუმზადებელი და უმწეო; ყოველგვარი გეგმის გარეშე; კატასტროფული მასშტაბების რუსული მიგრაციული დესანტით და მძლავრი პრორუსული იდეოლოგიურ-ეკონომიკური რეალობის შექმნით. ეს რეალობა სრულიად გამორიცხავს პროქართული მიმართულების პოლიტიკურ დაჯგუფებათა დამოუკიდებელი გამარჯვების შანსებს პოლიტიკურ ველზე, რადგან მათ მოწინააღმდეგეებს არა მხოლოდ პოლიტიკური ძალაუფლების დაკარგვა ემუქრებათ, არამედ სერიოზული ეგზისტენციალური საფრთხეები.
საქართველო დიდხანს ვეღარ გაუძლებს ინტელექტისა და მუშახელის გადინებას და პარალელურად ქვეყნის მკვეთრ დემოგრაფიულ ცვლილებებს; სწორედ ამიტომ, რუსულ ორბიტაზე კიდევ რამდენიმე წლით დარჩენა შეიძლება კატასტროფული აღმოჩნდეს..”
კომენტარები