თეოლოგი, გოჩა ბარნოვი:
“გუშინ, ღამით, მეუფე დიმიტრი შიოლაშვილმა დამირეკა. საუბრის თემა იყო ჩემი კომენტარი ნონა მამულაშვილის პოსტზე, სადაც ნონა მეუფე დიმიტრიზე წერს, რომ “ასეთმა ადამიანებმა გადაგვირჩინეს რწმენა”. მე დიდ პატივს ვცემ ქალბატონ ნონას და მის ბრძოლას საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის. მისი ძმა უკრაინაში იბრძვის და ნამდვილად გმირია ყველა იმ ქართველთან ერთად, რომელნიც იქ გმირულად იბრძვიან არა მხოლოდ უკრაინისა და საქართველოსათვის, არამედ მთელი დემოკრატიული სამყაროსათვის. მაგრამ ნონამ არ იცის საქმის ვითარება ეპისკოპოსებთან მიმართებაში და ამიტომაც დავწერე კომენტარი,
სადაც გავაკრიტიკე მეუფე დიმიტრი, რაც, როგორც ჩანს, მეუფე დიმიტრის არ ესიამოვნა. მეუფე დიმიტრი და მისთანები სწორედ პოლიტიკოსებზე და არსებულ სიტუაციებზე თვლიან, რომ თავიანთი რეალური ზრახვები და წარსული გადაფარონ.
საუბრისას მეუფე დიმიტრი არ დამმუქრებია (როგორც ეს მას ჩვევია თურმე), მაგრამ აშკარად ჩემი დაშინება უნდოდა. მე მასთან არანაირი პირადი ურთიერთობა არ მაქვს და არც მისი გალანძღვა მინდოდა; ის საჯარო პირია. მაგრამ, ვინც საქმეში გარკვეულია იცის, რომ, თეოლოგის მოვალეობაა ადამიანებს გააგებინოს სიმართლე. მე შევეხე მამა გიორგი მამალაძის თემას, რომელიც მისი სასულიერო პირი იყო და ის მეუფე დიმიტრიმ უსამართლოდ გაწირა ციხისათვის, რათა საკუთარი პოზიცია გადაერჩინა (გიორგი მამალაძის საქმე დღეს ყველამ ძალიან კარგად იცის და თან დეტალებში). გარდა ამისა, დღიდან მისი ეპისკოპოსად გამორჩევისა, ყველა ეპისკოპოსისა და ეკლესიის წევრისათვის ცნობილი იყო, რომ ის იქნებოდა მომავალი პატრიარქი (ამიტომაც აღკვეცა ბერად ის პატრიარქმა და შემდეგ მას ეპისკოპოსად დაასხა ხელი, რაც მოციქულთა 76-ე კანონის უხეში დარღვევაა), მაგრამ 2017 წელს რუსეთმა არჩევანი მეუფე შიოზე გააკეთა. პატრიარქის ტახტისაკენ მიმავალი გზის ჩაკეტვაა მეუფე დიმიტრის კრემლის მიმართ ასეთი აგრესიისა და არა მისი მენტალური ფერიცვალება, რასაც ვწერ ჩემს კომენტარში. გარდა ამისა, ყველასთვის ცნობილია მისი ლანძღვა კონსტანტინოპოლის პატრიარქ ბართლომეს მიმართ. 2016 წელს, დიმიტრი შიოლაშვილი იყო პირველი ვინც გაილაშქრა კრეტის კრების წინააღმდეგ და მისმა სიტყვამ დიდი როლი ითამაშა საქართველოს ეკლესიის არწასვლაში. ეს იყო უდიდესი შეცდომა, რომლის ინიციატორი სწორედ მეუფე დიმიტრი იყო, რითაც მან პირდაპირ რუსეთის დავალება შეასრულა. მან არ იცის (ან საიდან ეცოდინება), რომ კრიტიკული მომენტის დროს საეკლესიო მამები კრებაზე ხვდებოდნენ ერთამანეთს და ერეტიკოსებს ეკამათებოდნენ ჭეშმარიტების განსაზღვრისათვის. მეუფე დიმიტრის ტონმა (რადგან ის გავლენიან ეპიოსკოპოსად მიიჩნეოდა) განსაზღვრა კიდეც მთელი სინოდის უარი კრეტის კრებაზე. ამ ფაქტმა კი საქართველოს ეკლესიას უარი ათქმევინა ეკლესიოლოგიის უმთავრეს პრინციპზე – კრებსითობაზე და ის კიდევ უფრო დააშორა ეკლესიის ერთობისა და მთელი ცივილური სამყაროსაგან, სამაგიეროდ კი დაახლოვა რუსეთის მაფიოზურ ეკლესიას, რის შედეგებსაც დღემდე ვიმკით.
ამას იმიტომ ვწერ, რომ პოლიტიკოსებმა გაითვალისწინონ ეს ყველაფერი სინოდის წევრებთან მიმართებაში და ნუ განსჯიან ყველაფერს ვიწრო პარტიული ინტერესებიდან. ამ ქვეყანაში არსებობენ თეოლოგები, რომლებთანაც კონსულტაციები კარგის მეტს არაფერს მოუტანს პოლიტიკურ სპექტრს.’
კომენტარები