“რო­დე­საც აცხა­დე­ბენ, რომ თუ სა­ვი­ზო რე­ჟიმს და­ვა­წე­სებთ, მე­ო­რე მხა­რე და­ი­წყებს ომს, ეს სუ­ვე­რე­ნი­ტე­ტის და­კარ­გვას ნიშ­ნავს” – ანდრო გოცირიძე

უსაფრ­თხო­ე­ბის სა­კი­თხე­ბის ექ­სპერ­ტი ან­დრო გო­ცი­რი­ძე ambebi.ge – სთან, ამბობს:

“ოკუ­პან­ტი ქვეყ­ნი­დან მო­ქა­ლა­ქე­თა დიდი ნა­კა­დი შე­იძ­ლე­ბა შე­ი­ცავ­დეს ძა­ლი­ან ბევრ რისკს. ეს პირ­ველ რიგ­ში, შე­იძ­ლე­ბა იყოს სპეც­სამ­სა­ხუ­რე­ბის მიერ ჯა­შუ­შე­ბის, დი­ვერ­სან­ტე­ბის, ან სხვა ტი­პის დესტრუქ­ცი­უ­ლი ძა­ლე­ბის შე­მოგ­ზავ­ნა, რაც სპეც­სამ­სა­ხუ­რე­ბის მოქ­მე­დე­ბის კლა­სი­კაა. შე­საძ­ლოა, დღე­ვან­დე­ლი ჰიბ­რი­დუ­ლი საფრ­თხე­ე­ბის ფარ­გლებ­ში გან­ვი­ხი­ლოთ ამ ყვე­ლაფ­რის ეკო­ნო­მი­კუ­რი ეფექ­ტი. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ წარ­მა­ტე­ბულ სა­კუ­რორ­ტო სე­ზონს შე­საძ­ლოა მყი­სი­ე­რი ფი­ნან­სუ­რი ეფექ­ტი ჰქონ­დეს სა­ქარ­თვე­ლოს ღა­რი­ბი მო­სახ­ლე­ო­ბის­თვის, ან მცი­რე და მიკ­რო ბიზ­ნე­სის­თვის, მაგ­რამ გრძელ­ვა­დი­ან პერ­სპექ­ტი­ვა­ში ეს აუ­ცი­ლებ­ლად გა­მო­იწ­ვევს რუ­სულ ეკო­ნო­მი­კა­ზე მიბ­მას, რუ­სულ ტუ­რის­ტულ ნა­კა­დებ­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას, რა­საც უფრთხი­ან არა თუ ჩვე­ნი მსგავ­სი ქვეყ­ნე­ბი, არა­მედ ისე­თი მა­ღალ­გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი ქვეყ­ნე­ბიც, რო­გო­რი­ცაა გერ­მა­ნია, საფ­რან­გე­თი და სხვა. რუ­სე­თი ბერ­კე­ტად იყე­ნებს ამ ეკო­ნო­მი­კურ აქ­ტი­ვო­ბებს და ნე­ბის­მი­ერ შემ­თხვე­ვა­ში, ამ ტუ­რის­ტუ­ლი ნა­კა­დის აკ­რძალ­ვით მო­ა­ხერ­ხებს, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის წი­ნა­აღ­მდეგ გა­ნა­წყოს ჩვე­ნი მო­სახ­ლე­ო­ბა, რო­მე­ლიც და­მო­კი­დე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბა რუ­სულ ფულ­ზე. ამას გარ­და, ბუ­ნებ­რი­ვია, ისიც უნდა გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნოთ, რომ რო­დე­საც ოკუ­პან­ტი ქვეყ­ნის მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბი დიდი რა­ო­დე­ნო­ბით ხვდე­ბი­ან სა­ქარ­თვე­ლო­ში, აქ შე­საძ­ლოა ად­გი­ლი ჰქონ­დეს პრო­ვო­კა­ცი­ებს და მოხ­დეს იმ ტი­პის და­პი­რის­პი­რე­ბა, რო­მელ­საც რუ­სე­თი გა­მო­ი­ყე­ნებს, თით­ქოს­და, სა­კუ­თა­რი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის და­სა­ცა­ვად.

ზო­გა­დად, მრა­ვა­ლი მე­თო­დი და მე­ქა­ნიზ­მი არ­სე­ბობს ამ­გვა­რი სი­ტუ­ა­ცი­ის და­სა­რე­გუ­ლი­რებ­ლად. კარ­გია, რომ პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ე­ბი ჩა­ერ­თნენ ამ სა­კი­თხე­ბის გან­ხილ­ვა­ში, ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლურ და­ვა­ში და კარ­გი იქ­ნე­ბა, თუ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მხრი­და­ნაც გა­იხ­სნე­ბა დის­კუ­სია აღ­ნიშ­ნულ­თან და­კავ­ში­რე­ბით. ქვეყ­ნის უსაფრ­თხო­ე­ბის სა­კი­თხი ზუს­ტად ის სა­კი­თხია, რომ­ლის გარ­შე­მოც უნდა ითა­ნამ­შრომ­ლოს აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ყვე­ლა ძა­ლამ, რო­მე­ლიც არ არის აშ­კა­რად პრო­რუ­სუ­ლი. ეს არის ბუ­ნებ­რი­ვი პრო­ცე­სი. სა­ხელ­მწი­ფო­ში არ­სე­ბო­ბენ ამ დარ­გის სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბი, რომ­ლებ­მაც იცი­ან, რა მიდ­გო­მე­ბი უნდა გან­ხორ­ცი­ელ­დეს. ბუ­ნებ­რი­ვია, შე­მიძ­ლია რამ­დე­ნი­მე ძი­რი­თა­დი თე­ზი­სი ჩა­მო­ვა­ყა­ლი­ბო:

1. რუ­სე­თის მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის, რუსი ვი­ზი­ტო­რე­ბის მხრი­დან უნდა შე­იქ­მნას რა­ღაც გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი რე­ჟი­მი, ვგუ­ლის­ხმობ, სა­ხელ­მწი­ფოს მო­ქა­ლა­ქეს და არამც და არამც ეროვ­ნე­ბას, რად­გან ამ ყვე­ლა­ფერს, ბოლო დროს, ქსე­ნო­ფო­ბი­ის მან­ტია უნ­დათ რომ მო­ას­ხან. გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი რე­ჟი­მი უნდა შე­იქ­მნას, რო­მე­ლიც გა­მო­რი­ცხავს რუსი მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის უვა­დოდ გა­ჩე­რე­ბას ჩვენს ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე.

2. უნდა და­რე­გუ­ლირ­დეს რუ­სე­თის მო­ქა­ლა­ქის მხრი­დან ბიზ­ნეს-აქ­ტი­ვე­ბის, ან უძ­რა­ვი ქო­ნე­ბის შე­ძე­ნა (არ ვგუ­ლის­ხმობ აკ­რძალ­ვას, მხო­ლოდ – რე­გუ­ლა­ცი­ას), ესეც აპ­რო­ბი­რე­ბუ­ლი გზაა ევ­რო­კავ­ში­რის ქვეყ­ნებ­ში.

3. აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა არ­სე­ბობ­დეს იმ საფრ­თხე­ე­ბის ჩა­მო­ნათ­ვა­ლი, რო­მე­ლიც შე­საძ­ლოა ამ­გვარ­მა დიდ­მა ნა­კა­დებ­მა გა­მო­იწ­ვი­ონ უსაფრ­თხო­ე­ბის ჭრილ­ში, ოღონდ, ეს სპე­ცი­ფი­კუ­რი თე­მაა და ამა­ზე სპეც­სამ­სა­ხუ­რებ­მა უნდა იმუ­შა­ონ.

4. წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში, რუ­სე­თი ბერ­კე­ტად იყე­ნებს თა­ვის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე მყოფ სა­ქარ­თვე­ლოს მო­ქა­ლა­ქე­ებს, რომ­ლე­ბიც თა­ვის გა­მო­მუ­შა­ვე­ბულ და­ნა­ზოგს აქ აგ­ზავ­ნი­ან და არ­ჩე­ნენ ოჯა­ხებს. რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ამას რუ­სე­თი ყო­ველ­თვის გა­მო­ი­ყე­ნებს ბერ­კე­ტად და არც ის მგო­ნია, ქარ­თვე­ლე­ბი ძა­ლი­ან კომ­ფორ­ტუ­ლად გრძნობ­დნენ თავს პუ­ტი­ნის რუ­სეთ­ში. ამი­ტომ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბი­სა და ოპო­ზი­ცი­ის ჩარ­თუ­ლო­ბით აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა შე­იქ­მნას რუ­სეთ­ში მცხოვ­რე­ბი და მო­მუ­შა­ვე ქარ­თვე­ლე­ბის რე­პატ­რი­ა­ცი­ის, რე­ინ­ტეგ­რა­ცი­ის სქე­მა, თუ რო­გორ ეხ­მა­რე­ბა მათ სა­ხელ­მწი­ფო იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ ისი­ნი მო­ინ­დო­მე­ბენ სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუ­ნე­ბას, რად­გან რუ­სეთ­ში მათ­ზე მუ­შა­ობს:

1. ეფ-ეს-ბე და პირ­და­პირ მათ გა­და­ბი­რე­ბას აწარ­მო­ებს.

2. ოკუ­პან­ტი ქვეყ­ნის კულ­ტუ­რულ გა­რე­მო­ში ყოფ­ნა მა­ინც და მა­ინც სა­სურ­ვე­ლი არ არის, ვი­ნა­ი­დან ასეთ დროს ვი­თარ­დე­ბა ოკუ­პან­ტის მი­მართ მიმ­ღებ­ლო­ბა, რაც შემ­დგომ­ში აუ­ცი­ლებ­ლად აი­სა­ხე­ბა ქვეყ­ნის მო­სახ­ლე­ო­ბის თავ­დაც­ვი­სუ­ნა­რი­ა­ნო­ბა­სა და ბრძო­ლი­სუ­ნა­რი­ა­ნო­ბა­ზე – ომს ვერ იგებს მარ­ტო ჯარი და მთავ­რო­ბა, მო­სახ­ლე­ო­ბა თუ არ არის საბ­რძო­ლო სუ­ლის­კვე­თე­ბით გან­წყო­ბი­ლი.

“პირ­ველ რიგ­ში, უნდა ვთქვათ, რომ ამას ქსე­ნო­ფო­ბი­ას­თან არა­ნა­ი­რი კავ­ში­რი არ აქვს, ეს არის, აბ­სო­ლუ­ტუ­რად, მცდა­რი გან­ცხა­დე­ბა, რო­მე­ლიც შიდა პო­ლი­ტი­კუ­რი ინ­ტე­რე­სე­ბის მიღ­წე­ვა­ზეა გათ­ვლი­ლი. აქ სა­უ­ბა­რია ოკუ­პან­ტი ქვეყ­ნის მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის უკონ­ტრო­ლო ჩა­მოს­ვლა­ზე იმ ქვე­ყა­ნა­ში, რომ­ლის მი­მარ­თაც მათ ორი სა­უ­კუ­ნის გან­მავ­ლო­ბა­ში არა­ერ­თი აგ­რე­სია გა­ნუ­ხორ­ცი­ე­ლე­ბი­ათ და უკა­ნას­კნე­ლი 30 წლის განმვა­ლო­ბა­ში კი, მი­ნი­მუმ სამი ღია საბ­რძო­ლო მოქ­მე­დე­ბე­ბი ჰქონ­და ქვე­ყა­ნას­თან. ასეთ შემ­თხვე­ვა­ში, ამ სა­ხელ­მწი­ფოს მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის მი­მართ მი­უ­ღებ­ლო­ბაც რომ არ­სე­ბობ­დეს, ამა­ში გა­საკ­ვი­რი არა­ფე­რია. გა­საკ­ვი­რი უფრო ისაა, რომ ოკუ­პან­ტი და­სას­ვე­ნებ­ლად ჩა­დის იმ ქვე­ყა­ნა­ში, რომ­ლის 1/3 ოკუ­პი­რე­ბუ­ლი აქვს. ეს წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი ამ­ბა­ვია. ქსე­ნო­ფო­ბი­ას­თან ამას არა­ნა­ი­რი კავ­ში­რი არ აქვს იმი­ტომ, რომ ჩვენ ვსა­უბ­რობთ ქვეყ­ნის მო­ქა­ლა­ქე­ებ­ზე და არა რო­მე­ლი­მე ნა­ცი­ა­ზე. რუსი ერი­დან დი­სი­დენ­ტე­ბი სა­ქარ­თვე­ლო­ში ოდით­გან­ვე ჩა­მო­დი­ოდ­ნენ და ცხოვ­რობ­დნენ, დღე­საც არ­სე­ბობს რამ­დე­ნი­მე მათ­გა­ნი. და­სა­ნა­ნი უბ­რა­ლოდ ის არის, რომ რუ­სე­ბის 80% დღეს პუ­ტი­ნის მო­საზ­რე­ბე­ბის მიმ­დე­ვა­რია, ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, ამარ­თლებს სა­ქარ­თვე­ლოს ოკუ­პა­ცი­ას, აფხა­ზეთს და ე.წ. სამ­ხრეთ ოსეთს და­მო­უ­კი­დე­ბელ სა­ხელ­მწი­ფო­ე­ბად თვლის. ამ ხალ­ხის მი­მართ ნე­გა­ტი­უ­რი გან­წყო­ბა, ბუ­ნებ­რი­ვია. უფრო მე­ტიც, უა­რე­სი იქ­ნე­ბო­და, თუ კი მო­სახ­ლე­ო­ბას მისი ერ­თა­დერ­თი მტრის მი­მართ მიმ­ღებ­ლო­ბა ჩა­მო­უ­ყა­ლიბ­დე­ბო­და და ეს მტე­რი დღეს არის კრემ­ლის რე­ჟი­მი. რო­დე­საც მა­ღა­ლი რან­გის პო­ლი­ტი­კუ­რი პი­რე­ბი აცხა­დე­ბენ, რომ თუ კი ჩვენ სა­ვი­ზო რე­ჟიმს და­ვა­წე­სებთ, მა­შინ მე­ო­რე მხა­რე და­ი­წყებს ომს, ეს, ფაქ­ტობ­რი­ვად, სუ­ვე­რე­ნი­ტე­ტის და­კარ­გვას ნიშ­ნავს იმი­ტომ, რომ თუ კი სა­ხელ­მწი­ფოს იმის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა არ აქვს, რომ მის მე­ზო­ბელ­თან მი­მოს­ვლის რე­ჟი­მი და­ა­წე­სოს, მით უმე­ტეს, მტრუ­ლად გან­წყო­ბილ სა­ხელ­მწი­ფოს­თან, მა­შინ ეს უკვე იმას ნიშ­ნავს, რომ ჩვენ სუ­ვე­რე­ნი­ტე­ტის ნა­წი­ლი ამ სა­ხელ­მწი­ფოს­თვის ჩაგ­ვი­ბა­რე­ბია. წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლია, თა­ნამ­დე­ბო­ბის პირ­მა ეს გა­ნა­ცხა­დოს. მე უფრო ვფიქ­რობ, რომ ომის თე­მით სპე­კუ­ლა­ცია-მა­ნი­პუ­ლა­ცია უფრო შიდა აუ­დი­ტო­რი­ა­ზეა გათ­ვლი­ლი და პო­ლი­ტი­კუ­რი მო­წი­ნა­აღ­მდე­გის გა­ნად­გუ­რე­ბას უფრო ემ­სა­ხუ­რე­ბა მა­შინ, რო­დე­საც ჩვე­ნი ყვე­ლა სტრა­ტე­გი­უ­ლი პარტნი­ო­რი მიგ­ვი­თი­თებს, რომ სწო­რედ უსაფრ­თხო­ე­ბის სა­კი­თხებ­ზე ყვე­ლა ძა­ლამ, ყვე­ლა პო­ლი­ტი­კურ­მა მხა­რემ ერ­თად უნდა იმუ­შა­ოს, რათა თავი და­აღ­წი­ოს იმ რუ­სულ საფრ­თხეს, რო­მე­ლიც არა მხო­ლოდ უკ­რა­ი­ნას, არა­მედ მთელ და­სავ­ლურ ცი­ვი­ლი­ზა­ცი­ას ემუქ­რე­ბა, რომ­ლის ორ­გა­ნუ­ლი ნა­წი­ლიც არის სა­ქარ­თვე­ლო“