ჟურნალისტი, ანალიტიკოსი, არჩილ გამზარდია:
“მე თუნდაც წამორტყმას არ მივესალმები, მაგრამ, როდესაც ამბობენ გაუპატიურებას, ფაქტი ხომ უნდა იყოს. ვნახოთ, ფაქტი თუ იყო, ძალიან უმკაცრესად დაისჯებიან. არიან ადამიანები, რომლებიც გულწრფელად ცდილობენ, რომ გაუსაძლის პირობებში არ იყვნენ ბავშვები. მე როგორც ვუყურებ, ჩემი გადასახედიდან არავითარი გამართლება არ აქვს, მაგრამ, თუ ვინმე დამნაშავეა და რაშიც არის დამნაშავე საეკლესიო და საერო კანონის შესაბამისად ბოლომდე ორივე კანონი მივუსადაგოთ“, – ეს ფრაზები გაგრძელებაა იმ ციტატისა (“რა გასაკვირია, რომ უფროსმა, ღონიერმა, პატარას სიტყვით თუ ვერ გააგებინა, მივიდეს და ძალა გამოიყენოს”), რომელიც მთავარეპისკოპოს იაკობის გამონათქვამების სახით გავრცელდა, თუმცა მხოლოდ ერთი ფრაგმენტი იყო ძირითადი რეფრენი გამავრცელებლებში. დღეს მთავარეპისკოპოსი იაკობი ნინოწმინდის ბავშვთა პანსიონის ხელმძღვანელად პატრიარქის კურთხევით დანიშნეს.
ვიქნები გულწრფელი, იაკობის გამონათქვამების და მიდგომების გარკვეული ნაწილი არაერთხელ გამიკრიტიკებია თავად, მიუხედავად მისდამი ჩემი სუბიექტური დამოკიდებულებისა, ჩემთვის ხშირად არის მიუღებელი მისი ზედმეტად პოლიტიკური შეტყობინებები, ჩარევები საერო პროცესებში, სიხისტე და ზოგჯერ აგრესიული რიტორიკა, მაგრამ თუ კი მოაზროვნეები გვქვია და მიუკერძოებლები, ვთქვათ, ის რაც არის და არა ის, რაც არ არის, ან მხოლოდ იმის ნაწილი, რაც ხდება, ნახევრად სიმართლე სიცრუის ფორმაა და არც მეტი.
მონასტერში, სადაც მე ვცხოვრობდი, წინამძღვარი მაშინ იღუმენი და ახლა მთავარეპისკოპოსი იაკობი იყო. მონასტერში ცხოვრობდნენ მოზარდებიც, ახალგაზრდებიც და ვინც კი იქ ცხოვრობდა, ეხსომებათ, მთავარეპისკოპოს იაკობის განსაკუთრებით ლიბერალური მიდგომები (შეიძლება ვინმეს გაუკვირდეს ეს კვალიფიკაცია), ლოიალობა და აღზრდის თუ განათლების მიმართ მისი პოზიტიური, არადისკრიმინაციული და ტოლერანტული მიდგომები (ალბათ ესეც ბევრს გაგიკვირდებათ).
ბევრს მოსწონს ჩემი შეხედულებები და პრაქტიკა, აღზრდის მეთოდებისა და მოდელებისადმი, ჩემს შვილებთან განსაკუთრებულად თანაბარუფლებიანი და ლიბერალური დამოკიდებულება და ურთიერთობა, ალბათ ბევრმა არ იცის, რომ თავის დროზე ჩემი მენტალობის ჩამოყალიბებაში მშობლების შემდეგ, შეიძლება ითქვას, ყველაზე მეტი როლი მთავარეპისკოპოსმა იაკობმა შეასრულა. ის ჩემი კონსტანტინეს ნათლიაა და ჩემი და კონსტანტინეს (მასთან ერთად, ირინოლას) ურთიერთობის პოლიტიკაშიც მნიშვნელოვანი როლი აქვს. მე მსურს და ვცდილობ გავზარდო ტოლერანტი, ჰუმანური, ლიბერალი შვილები და ჩემი ცოდნის თუ მიდგომების მნიშვნელოვანი წილი თავის დროზე იაკობმა ჩამომიყალიბა და მასწავლა.
ბევრისთვის პარადოქსული პოსტი შეიძლება იყოს ეს, რაც დავწერე, მაგრამ ვწერ, რაც არის, იმას.
იაკობის თემას იშვიათად ვეხები ხოლმე, თუ ვეხები, იქაც უმეტესად მის საჯარო გამოხატულებებს ვაკრიტიკებ, მაგრამ ჩემთვის იაკობი ის ადამიანია, ვისაც ყველაზე მეტად ვემადლიერები ჩემს შინაგან პროგრესში, თუ რამ მაქვს ჩემს ტოლერანტობის უნარში და ა.შ.
მიუხედავად იმისა, ვინც გინდა იყოს, მისი ქმედებებით უნდა ვაკრიტიკოთ თუ ვუგულშემატკივროთ, მაგრამ მიუკერძოებლად, მხოლოდ ჩვენი სინდისის წინაშე.
ჰო, იაკობი არასდროს ყოფილა “მხედრიონის” წევრი თუ ლანჩავას მოადგილე, ამაზე ბევრჯერ უთქვამს, არც არასდროს დადასტურებულა მსგავსი, მაგრამ ამ ნაწილით დიდად არ დაინტერესებულან, ვისაც სურს, მსგავს სიცრუეს მაინც ატრიალებს. ნებაც მათია.
იმედი მაქვს, მთავარეპისკოპოსი იაკობი, ამჟამად, როგორც ნინოწმინდის პანსიონის ხელმძღვანელიც, მეტი სიფაქიზით მოეკიდება ბავშვთა უფლებადამცველებთან, სახალხო დამცველთან ურთიუერთობას და თანამშრომლობას და განახორციელებს იმ პოზიტიურ ცვლილებებს, რაც დააანონსა, სწორედ ბავშვთა თემებზე მომუშავე სპეციალისტები და სახალხო დამცველი უნდა იყვნენ მისი პარტნიორები ამ ცვლილებებში.”
კომენტარები