“ენმ”-ის წევრი, ეკა ხერხეულიძე:
“იმ საზარელ წლებში, როცა სამეგრელო ჩვეულებრივი სასაკლაო იყო, როცა მსხვერპლს მნიშვნელობა არ ჰქონდა ვინ იქნებოდა, ზუგდიდის ცენტრში, კინოს წინ, დედის თვალწინ დახვრიტეს 29 წლის არქიტექტორი გოჩა ჯიქია.
აი ასე, უმიზეზოდ, ქუჩაში მიმავალი დედა-შვილი გააჩერეს, წვერიანი ახალგაზრდა მიიჩნიეს, რომ “ზვიადისტი” იყო, რაც საკმარისი მიზეზი იყო ადამიანის ფიზიკური განადგურებისთვის და მოკლეს.
ეს ამბავი, ისევე,როგორც სამეგრელოში მომხდარი სხვა ტრაგედია, იცოდა ყველამ, ვისაც თავის ქვეყანა ედარდებოდა…
ყველამ იცოდა გაუბედურებული დედის სიტყვები-ეს ერთი მყავს და არ გამიმეტოთო..
ქ-ონ თამარს ყველა სცნობდა სახეზე, სულ შვილის გადიდებული ფოტოთი დადიოდა და მკვლელების დასჯას ითხოვდა.სათითაოდ გამოიძია გვარ-სახელები, ბანდფორმირების დანაყოფის წარმომავლობა და ზუსტად იცოდა, რომ მკვლელები გვარდიის წევრები იყვნენ. (ერთ-ერთის გვარიც მახსოვს, გიორგაძე)
გავიდა ხანი…
მხედრიონმა, გვარდიამ, ყველა ფერის არწივის სამხეცემ ერთად რომ გადაუარა სამეგრელოს, მოხდა ისე, რომ მოსახლეობამ იარაღი აიღო ხელში, კაცები საკუთარი სიცოცხლით იცავდნენ ოჯახებს და სწორედ მაშინ, მძევლად აიყვანეს გია ყარყარაშვილი, ხაინდრავა, ფიფია და სხვა მინისტრები.. (კადრები არის და შეგიძლიათ ნახოთ). მიიყვანეს ერთ-ერთ ოჯახში.იქ მძიმე საუბარი შედგა (ახლა ამას არ აქვს მნიშვნელობა), მაგრამ ტყვეებს გამოკვება და მოსვენება სჭირდებოდათ. გაიშალა ტრადიციული მეგრული სუფრა, სადაც მძიმე საკითხებზე საუბარი აღარავის გაუგრძელებია. ტყვეებს გაუმზადეს საწოლები და დილით, როცა კონკრეტულ საკითხზე შეთანხმება მოხდა, ყარყარაშვილი ოჯახის დიასახლისთან მივიდა და გამასპინძლებისთვის მადლობა გადაუხადა. დიასახლისმა კედელზე ჩამოკიდებული ფოტოსკენ მიუთითა და უთხრა – მე შენი გვარდიელების მიერ მოკლული გოჩა ჯიქიას დედა ვარ, ვისითაც ამ სახლს უნდა ეხარა, იმ მოკლული ბიჭის სახლში ხართ და გემუდარებით, ჩემი შვილი იყოს უკანასკნელი მსხვერპლიო…
არ ვიცი, რამ გამახსენა ეს ამბავი.
გამახსენდა და მოგიყევით. თქვენც გახსოვდეთ და სხვებსაც მოუყევით.”
კომენტარები