ძალოვანი სისტემის ყოფილი მაღალჩინოსანი, ლევან ნიკოლეიშვილი:
“რუსეთ-უკრაინის ომი გარკვეულწილად შესაძლოა გადამწყვეტ ფაზაში შედიოდეს, რომლის მიზეზიც ბევრ გარემოებაზე დამოკიდებული. მათ შორის მნიშვნელოვანია თუ როდის ჩათვლიან მხარეები, რომ შეიძლება რაღაც სახის შეთანხმებისკენ წასვლა. თუ უკრაინის პოზიციას ავიღებთ, თავს იცავს აგრესორისგან და მისი ბრძოლა რუსული ჯარის თავის ტერიტორიიდან გასადევნად სავსებით ლეგიტიმურია, სხვა საკითხია რა დრო დაჭირდება მას ამისთვის და რა მსხვერპლის ფასად, თუმცა კიდევ ერთხელ ხაზს ვუსვამ უკრაინა თავს იცავს რუსეთის აგრესიისგან რომელიც მის ქვეყანაში შეიჭრა და არა პირიქით.
სულ სხვა მდგომარეობაშია, რუსეთი: ვის ვის და თუ ვინმეს სჭირდება ამჟამად ომის დასრულება სწორედ რუსეთია.
ოღონდ ამისათვის რამდენიმე აუცილებელი პირობა არსებობს. რუსეთის პრეზიდენტ პუტინს, სურს რამენაირად თავი წარმოაჩინოს თავი გამარჯვებულად. ეს გამარჯვება კი დამაჯერებლად უნდა ჩანდეს პირველ რიგში საკუთარი მოსახლეობისათვის. დასავლეთ რას და როგორ აღიარებს, ეს მისთვის მეორე ხარისხოვანია, მითუმეტეს მაინც ფიქრობს რაღაც ეტაპზე მათთან რაღაც სახის ურთიერთობა მაინც აღსდგება, დანარჩენი კი დროის საკითხია. დროის ფაქტორს თუ სხვა კუთხით შევხედავთ, რუსეთისათვის ძალიან მნიშვნელოვანი თარიღი 9 მაისი ახლოვდება.
მოგეხსენებათ, რომ ვლადიმერ პუტინისთვის, 9 მაისი არ არის მხოლოდ სამამულო ომში გამარჯვების დღე (მოკრძალებით შეგახსენებთ, რომ მეორე მსოფლიო ომის, ევროპაში საომარი მოქმედებები, ვერმახტის კაპიტულაციით, 1945 წლის 8 მაისის , ხოლო იმავე წლის 2 სექტემბერს კი იაპონიის კაპიტულაციით დასრულდა). 9 მაისს რუსეთის პრეზიდენტისთვის დიდი დატვირთვა აქვს: როგორც წესი, ტრადიციულად აკეთებს პოლიტიკურ განცხადებას, რასაც თან მოსდევს სამხედრო აღლუმი, რომელიც ერთ მხრივ რუსეთის სამხედრო პოტენციალის დემონსტრირებაცაა. ახლა წარმოვიდგინოთ წლევანდელი 9 მაისი, თუკი რუსეთს სამხედრო წარმატება უკრაინაში მიღწეული არა აქვს, რა უნდა თქვას, პუტინმა, რომ ჩვენ ვიბრძვით უკრაინაში მაგრამ ჯერ არ გაგვიმარჯვიაო, მაგრამ აუცილებლად გავიმარჯვებთო? ეს ხომ ფაქტობრივად მისი მხრიდან მარცხის ირიბი აღიარება იქნება?
რაც არ უნდა თქვას, რომ უკრაინა NATO-ში არ წევრიანდება, რომ რუსეთს წინააღმდეგ უკრაინას მთელი დასავლეთი ეხმარება, რომ ლუგანსკი და დონბასის „ძმური და მეგობრული რესპუბლიკების დაჩაგვრის” საშუალება არვის არ მისცა და ასე შემდეგ. წარმოიდგინეთ, ყველაფერი წყალში ეყრება! სამხედრო აღლუმის წინ რუსეთი შეიარაღებული ძალების უმაღლესი მთავარსარდალი ვერ ამბობს იმას რომ გამარჯვება-სამხედრო წარმატება მიღწეულია, რაც რუსეთის ძლიერი სამხედრო სახელმწიფოს სახელს სერიოზულად ანგრევს (სულ რომ არ გავიხსენოთ, უკრაინის მიმართ თავდაპირველი სამხედრო გეგმების იძულებით შეცვლა როგორ მოუწია!). სწორედ ზემოთ აღნიშნულიდან გამომდინარე, სამწუხაროდ ჩნდება აბსოლუტური ლოგიკური აზრი იმის შესახებ, რომ 9 მაისისთვის რუსეთი შეეცდება მაქსიმალური გარდატეხა შეიტანოს ომის მსვლელობაში, გამოიყენებს ყველა სახის შეიარაღებას და ტექნიკას (ცოცხალი ძალის დანაკარგებზე მაინცდამაინც არ ინერვიულებს).
პუტინს სურს მიაღწიოს იმ შედეგს, რომელიც მის მოსახლეობას ცალკე და ცალკე მის მოწინააღმდეგეებს დაარწმუნებს იმაში რომ რუსეთი არათუ მარცხდება, არამედ გარკვეული სერიოზულ სამხედრო წარმატებას მიაღწია, რაც მისთვის ვიმეორებ გამარჯვების ტოლფასია. ეს ყველაფერი კი მაფიქრებს, რომ 9 მაისამდე რუსეთ-უკრაინის სამხედრო მოქმედებების თეატრზე ძალიან მძიმე და სასტიკი ბრძოლები იქნება, შესაძლოა გარკვეულწილად გადამწყვეტიც, ვის სარგებლად კი ამას დრო გვაჩვენებს.”
კომენტარები