თადარიგის პოლკოვნიკი, გიორგი თავდგირიძე:
ომი უკრაინაში, ომი საბრძოლო მოქმედებების ინტერნაციონალიზაციის მიჯნაზე.
(ნაწილი პირველი)
როგორც გამოჩნდა, 22 სექტემბერი რუსეთ-უკრაინის ომის საეტაპო თარიღია, ერთის მხრივ რუსეთში მობილიზაციამ ამ ომს ახალი იმპულსი შეძინა და მეორეს მხრივ შეუძლებელი გახადა ნებისმიერი სამშვიდობო მოლაპარაკება, ომი გაგრძელდება მანამდე სანამ ერთ ერთი მხარე არ განადგურდება ან არ გამოაცხადებს უპირობო კაპიტულაციას. აქვე უნდა ავღნიშნო, რომ დამარცხებული მხარის კანდიდატურაზე უპირობოთ ლიდერობს რუსეთი და არ არსებობს არც ერთი ინდიკატორი რომელიც რუსეთის გამარჯვების პროგნოზირების საშუალებას მოგვცემდა.
ომის ახალი იმპულსი, ბრძოლა ბოლო ჯარისკაცამდე, ამ ორი მნიშვნელოვანი მოვლენის არსს ამავე სტატუსში განვიხილავ, მაგრამ მანამდე ასევე საინტერესოა რატომ მივედით და უფრო საინტერესო როგორ, რუსეთ-უკრაინის ომის ამ ფაზამდე.
უკრაინელების ბრწყინვალე ელვისებური შეტევა ფრონტის ჩრდილო-აღმოსავლეთ ფლანგზე, ბალაკლიიდან კუპიანსკამდე და იზიუმამდე, ოპერატიული ხელოვნების მინი შედევრია, მაგრამ ომი არც მოდების ჩვენებაა, სილამაზით რომ დავტკბეთ და არც კინოინდუსტრია, ერთი ბესტელერის შემდეგ ოსკარის დაჯილდოვებას მშვიდათ ველოდოთ. 34 საუკინის წინად, კადეშთან ბრძოლიდან მოყოლებული და ხვალეც, ოპერატიული ხელოვნება მოითხოვს უკანდახეული მტერის დევნას და განადგურებას, სანამ მტერი დათრგუნულია, ლოგისტიკა ჩამოშლილი, მართვა გაძნელებული და რაც მთავარია დაცვის ზღუდეები მოუწყობელი. სამწუხაროდ უკრაინამ ამ ამოცანის შესრულება ვერ შეძლო და იძულებული გახდა მდინარე ასკოლზე გასვლის შემდეგ შეტევის ტემპი დაეგდო და ახლა ჩვეულებრივ მძიმე ბრძოლებშია ჩართული დრობიშჩევ-ლიმან-იამპელის მონაკვეთზე, ის ლიმანი, რომლის აღება ორი კვირის წინ ვიზეიმეთ ჯერ კიდე არ არის დაკავებული. სანამ გავაგრძელებ შუალედურ დასკვნა გავაკეთოთ, მიუხედავად უკრაინული არმიის მოტივაციის, შემართებისა და ტაქტიკური განსწავლულობის უზომოდ დიდი უპირატესობისა რუსულ არმიასთან მიმართებაში, უკრაინელებს არ ყოფნის არც სატანკო ქვედანაყოფები (შესაბამისად ტანკები) და არც საავიაციო მხარდაჭერა (შესაბამისად საფრენი აპარატები) ხანგრძლივი დროის განმავლობაში შეტევის მაღალი ტემპის შესანარჩუნებლად. არსებული ძალების გათვალისწინებით, 8 ათასი კვადრატული კილომეტრის ფართობის დაკავება იყო ის მაქსიმუმი და ოპტიმალური შედეგი, რისი მიღწევაც უკრაინის შეიარაღებულმა ძალებმა შეძლეს ერთი ამოსუნთქვით, ერთი უწყვეტი ოპერატიული მოქმედების ფარგლებში. თუმცა საკმარისი ძალის უქონლობის გამო, ვერ შეძლეს შექმნილი ხელსაყრელი პირობების გამოყენება და რუსეთის ჩრდილოეთ დაჯგუფების განადგურება (დასავლეთს, ზაფხულში რომ დაესრულებინა უკრაინისთვის ტანკებისა და თვითმფრინავების მიწოდების თუნდაც ერთი ეტაპი, დღეს რუსეთის ჩრდილოეთ ფრონტის დაჯგუფება აღარ იარსებებდა).
მიუხედავად არასრული ოპერატიული წარმატებისა, უკრაინის მხარემ მიაღწია სტრატეგიულ წარმატებას რუსეთის დამარცხების შეუქცევადობისა და დაჩქარების კუთხით, უცნაურად ჟღერს, მაგრამ ასეც ხდება ხოლმე, ვერ იქნა ოპერატიული მიზანი მიღწეული ბრძოლის ველზე, მაგრამ ინიცირებული იქნა პროცესი, რომელიც შეიძლება მიღწეულ სტრატეგიულ მიზნად ჩაითვალოს. უკრაინის წარმატებულმა მოქმედებამ ფრონტზე აიძულა რუსეთი მიემართო კარდინალური ქმედებებისთვის და გამოეცხადებინა მობილიზაცია. კატასტროფიდან ერთ ნაბიჯზე ყოფნა იმდენად შემზარავი აღმოჩნდა რუსული ფაშიზმისათვის, რომ პუტინი იძულებული გახდა ვა ბანკზე წასულიყო. მობილიზაცია აუცილებელია პუტინისთვის, სხვანაირად შეუძლებელია ფრონტის ხაზზე სტაბილური თავდაცვის ორგანიზება, თუმცა სამაგიეროდ ქვეყნის შიგნით მან მეორე ფრონტი მიიღო, რომელიც უკრაინულ ფრონტზე არანაკლებ საშიშია პუტინის ხელისუფლებისთვის. მე-2 ფრონტზე ისე როგორც 7 თვის წინათ უკრაინაში, პუტინს აქვს სრული უპირატესობა, მაგრამ რეალურად ამ ფრონტზეც პუტინის მოწინააღმდეგეს (რუსეთის მოსახლეობაზე ვსაუბრობ) აქვს თავისი შესაძლებლობის ზრდის საშუალება, ხოლო პუტინს უპირატესობის პიკი დღეს აქვს და არანაირი შანსი ეს უპირატესობა გაზარდოს ან ხანგრძლივი დროით შეინარჩუნოს.
დასკვნა:
უკრაინის წარმატებულმა მოქმედებამ ფრონტზე აიძულა რუსეთი გამოეცხადებინა მობილიზაცია და ისედაც არაპოპულარული ომი კიდე უფრო არაპოპულარული გაეხადა საკუთარ მოსახლეობაში. მობილიზაციის შემდეგ, ომმა რუსეთის მოსახლეობის დიდ უმრავლესობის კარზე დააკაკუნა. ომი უკრაინასთან, ერთი კაცის ახირებიდან და სატელევიზიო შოუს კატეგორიიდან, რუსის ყოველდღიურ საფიქრალ-სადარდებლის კატეგორიაში გადავიდა. მოსახლეობის რეაქცია იყო მყისიერი, საკუთარი სახელმწიფოს ეს ნაბიჯი რუსეთის მოსახლეობას სასტიკად არ მოეწონა. შედეგი სახეზეა, მასობრივი გაქცევა რუსეთიდან და მზარდი უკმაყოფილება, რამდენად მზარდია ეს უკმაყოფილება და რაში გადაიზრდება ამას უახლოეს მომავალში ვნახავთ.
კომენტარები