პოლიტოლოგი, ხათუნა ლაგაზიძე, “რადიო თავისუფლებასთან” ამბობს:
ის, ვინც გიორგი გახარიას პოლიტიკურ მოღვაწეობას დიდი ხანია აკვირდება, ფიქრობს, რომ დღეს გახარიას პარტიის მთავარი მესიჯი „არავის წინააღმდეგ“ და „საქართველოსთვის“ ზუსტად ეხმიანება საზოგადოებაში არსებულ განწყობას, რომ მას დღეს რევოლუციური პოლიტიკური მოთხოვნები არ გააჩნია.
თუმცა, ბუნდოვანია, რას ნიშნავს არავის წინააღმდეგ ყოფნა:
ოპოზიცია რისი ოპოზიციაა, თუ შენ ხელისუფლებაში მოსვლა არ გინდა? და ხელისუფლებაში მოსვლა კი ამას ნიშნავს სწორედ, რომ წინააღმდეგი უნდა იყოს იმ ქმედებებისა, რასაც ხელისუფლება ახორციელებს.
გიორგი გახარიას როლი ორ ნაწილად უნდა გაიყოს – არჩევნებამდე და მას შემდეგ.
არჩევნებამდე ეს როლი ოპოზიციასთან პარტნიორობას გულისხმობს, რადგან ახლა გადამწყვეტი შეიძლება აღმოჩნდეს გახარიას პარტიის მიერ „ქართული ოცნებისთვის“ წართმეული ხმები და მმართველმა პარტიამ უბრალოდ ვეღარ მოიპოვოს საჭირო 43%.
დასუსტებული ოპოზიციისთვის გადამწყვეტი „ოქროს გასაღები“, შესაძლოა, სწორედ გახარიას ეჭიროს ხელში „სწორედ იმ პროცენტების ხელიდან გამოგლეჯის საქმეში, რაც აუცილებელია რიგგარეშე არჩევნების დასანიშნად“.
მაგრამ თუ ისე მოხდა, რომ რიგგარეშე არჩევნები დაინიშნა, აქ უკვე სურათი, შესაძლოა, შეტრიალდეს და გახარია „ქართულ ოცნებასთან“ სამთავრობო კოალიციაში აღმოჩნდეს.
ცხადია, ეს იმ შემთხვევაში მოხდება, თუ “ქართული ოცნება” მოახერხებს იმდენი პროცენტის მოგროვებას, რომ მას რამდენიმე პროცენტი აშორებდეს კვლავ ძალაუფლებაში დარჩენას და ეს რამდენიმე პროცენტი სწორედ გახარიას პარტიის სახით იოლად მოიპოვოს სამთავრობო კოალიციის ფორმირებისთვის, ხელისუფლების გასახანგრძლივებლად.
თუ გახარია დაინახავს, რომ “ოცნებას” ვერაფერი გადაარჩენს, ასეთ შემთხვევაში, გახარია არ შეზღუდავს თავის პოლიტიკურ მომავალს. და თუ სამთავრობო კოალიციაში ვიხილავთ მას, ვფიქრობ, გახარია ივანიშვილს ისევ პრემიერობას მოსთხოვს, ოღონდ მეტი თავისუფლების გარანტიით.
ჯერ ცალსახად რთული სათქმელია, არის თუ არა ეს პოლიტიკური ძალა ივანიშვილის მორიგი პროექტი. გახარია ივანიშვილს „განსაკუთრებით მაინც არ დაარტყამს“, რადგან მას ჯერ სჭირდება ამომრჩეველში ჰქონდეს ივანიშვილის მიერ ხელდასმულის იმიჯი, რომ ეს ამომრჩეველი არ დაკარგოს.”
კომენტარები