ანი დვალიშვილი
არჩევნებს ერთი უპირატესობა აქვს. ათასობით აგიტატორსა თუ კოორდინატორს, 2-3 თვის განმვლობაში შემოსავალი უჩნდება და ეს შემოსავალი მომდევნო 2 თვეს ჰყოფნის. ანუ, ახალ წლამდე ხელისუფლება სოციალურ აფეთქებას არ უნდა ელოდოს, ზედ ახალი წლის წინ კი, როცა ფასები ასტრონომიულ ნიშნულს მიარტყამს და მოსახლეობას ელემენტარულად მათი შეძენის შესაძლებლობა არ ექნება, დუღილის ტემპერატურა აიწევს, მაგრამ თუ რამეა მოსახდენი, ახალ წლამდე მომხდარი იქნება და ხალხის ხმასაც ნაკლები ძალა ექნება.
აუცილებლად უნდა შევეხოთ საქართველოში ჯართის პრობლემას. რაც დასაშლელი და გასაყიდი იყო, ყველაფერი დავშალეთ და ახლა არმატურის საწარმოებელი ჯართი საზღვარგარეთიდან შემოგვაქვს. თუ ერთი წლის წინ ტონა არმატურა 500 დოლარი ღირდა, ახლა მისი ფასი 900 დოლარზე მეტია, ანუ ორჯერ გაძვირდა, რაც ავტომატურად აძვირებს მშენებლობას. საბედნიეროდ, ევროპა ასე თუ ისე ამოძრავდა და ემიგრანტების მიერ გადმორიცხულმა თანხებმაც იმატა, რასაც ქართულ ეკონომიკაში მცირე წვლილი ნამდვილად არ შეაქვს. ერთი ეგაა, ემიგრანტები, რომლებიც მთავარი მყიდველები არიან მშენებარე ბინებისა, უკვე თავს იკავებენ, რადგან გაზრდილ ფასებს ვერ აუდიან და ამის ფონზე მეორადი ბინებიც გაძვირდა. საყოველთაო კრიზისი კი იმის მანიშნებელია, რომ სულ უფრო ცოტა ადამიანი ახერხებს ბანკებთან ნაკისრი ვალდებულებების შესრულებას და სექტემბერში, ანუ მესამე კვარტლის ბოლოს, ბანკები მინიმუმ მეოთხედი მილიარდის მოგებას ელიან, ანუ ეს თანხები მათ გირაოში ჩადებულ ქონების დასაკუთრების შედეგად შეუვათ. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ რიგითი ადამიანები, სექტემბრის ბოლოს მეოთხედი მილიარდის ქონებას დაკარგავენ და არაერთი ოჯახი საერთოდ უბინაოდ დარჩება.
ამის ფონზე, როგორ არ გავიხსენოთ, ხელისუფლების მიერ, ბიუჯეტიდან წინასაარჩევნოდ გამოყოფილი ნახევარი მილიარდი ლარი, რომელიც რეგიონების განვითარებას უნდა მოხმარდეს. სინამდვილეში კი, ამ თანხის მცირე ნაწილი ხმარდება რეგიონებს და მთავარი დარტყმა კვლავ დედაქალაქზე კეთდება. პროცენტულად ყველაზე მეტი ამომრჩეველი სწორედ დედაქალაქშია და ფულიც ყველაზე დიდი ოდენობით თბილისში იხარჯება. უფრო მეტიც, რეგიონების შტაბები წუწუნებენ, რომ ცენტრალური შტაბი თანხებს ბოლომდე წურავს, რეგიონებს ნაკლებად აძლევს ფულს და ყველაფერს დედაქალაქში „ტენის“. იმასაც გვეუბნებიან, რომ მერობის მეორე წრეზე წასვლის სანაცვლოდ, კალაძემ ისიც მოითხოვა, საარჩევნოდ სახარჯი ფულის 90% პარტიას მიეცა და მხოლოდ 10% ყოფილიყო მისი პირადი დანაზოგი. პარტია სიტყვას ასრულებს, თუმცა ამით დედაქალაქის გარდა ვერავინ ხეირობს, დედაქალაქის, სადაც არჩევნები ნამდვილ ომს დაემსგავსება და თითოეულ ხმაზე ნადირობა გაიმართება. რიგითი მოკვდავები კი… ახალ წლამდე პურს ერთი ხმის ფასზე ცოტა ნაკლები დაედება.
