რამ დაუკარგა აზრი რუსულ ბირთვულ შანტაჟს და რატომ შეიძლება არ დაიწყოს უკრაინელების შეტევა? – შეიძლება თუ არა ომის საბოლოო შედეგის პროგნოზირება?

მმართველი პოლიტიკური გუნდი დიდი ავტორიტეტით სარგებლობს მსოფლიო ქვეყნების ლიდერებსა და პოლიტიკოსებს შორის, აქვთ უპირობო მხარდაჭერა უმეტეს ქვეყნებიდან, პოპულარობით სარგებლობენ უბრალო მოსახლეობაში. მათ მიერ წარმოებული პოლიტიკა იმაზე ნაკლებ კრიტიკას იღებს, ვიდრე მოსალოდნელი იყო.

უკრაინის ბრძოლა რუსეთთან – ბრძოლების წარმოების მაქსიმალურად (შესაძლებლობის მაქსიმუმი) ჰუმანიზაციის, საინფორმაციო მხარდაჭერის პროპაგანდისტული ნაგავისგან თავისუფლების, ჰუმანიტარული საკითხებსა და ომის საჭიროებას შორის გონივრული ბალანსის გამო – მაქსიმალურად რომანტიზებულია და ჰეროიკული მითოლოგიზაციის გარკვეული ელემენტებსაც კი შეიცავს.

მმართველი პოლიტიკური გუნდის მიერ საერთაშორისო მხარდაჭერის მოპოვების მცდელობა ჩავარდა, ტრადიციულად მეგობარ ქვეყნებს შორისაც არ მოიძებნა ლიდერები, რომლებიც პირდაპირ სამხედრო მოკავშირეობაზე განაცხადებდა თანხმობას. რუსეთი აღიარებული ტერორიზმის მხარდამჭერ ქვეყნად, ქვეყნის პირველი პირი სამხედრო დამნაშავეა და გაცემულია დაკავების სანქცია, რუსული პოლიტიკა შეფასებულია როგორც ფაშიზმის რუსული ნაირსახეობა რაშიზმი. რუსეთის მიერ წარმოებული საბრძოლო მოქმედებები ხასიათდება სამხედრო დანაშაულის ნიშნებით და ძირითადად მიმართულია სამოქალაქო ინფრასტრუქტურის განადგურებით (რაც იწვევს დიდ მსხვერპლს მშვიდობიან მოსახლეობაში) გზით აიძულოს უკრაინელები უარი თქვან ბრძოლის გაგრძელებაზე. საინფორმაცი მხარდაჭერის უზრუნველყოფა ხდება პროპაგანდის გზით, აგრეთვე სხვა ქვეყნების ნაყიდ ექსპერტებისა და ჟურნალისტების მხარდამჭერი მასალებით (თუმცა ვერ ქმნის ტენდეციებს, რაკი იქაც ძირითადად მდარე პროპაგანდაზეა გაკეთებული არჩევანი). აღმოჩნდა, რომ რუსული პროპაგანდა იმაზე მოძველებული და არაეფექტურია როგორც რუსული სამხედრო მანქანა.

რუსეთის შიარაღებულმა ძალებმა დაკარგა შეტევის პოტენციალი და ძირითადი იმედი თავდაცვითი ბრძოლების წარმატებული წარმოებაა. შეტევითი პოტენციალის აღდგენის ნიშნები არ ჩანს. ამ ნიშნების გამოჩენის იმედიც კი თეორიულად ვერ საბუთდება (წარმოების გადასვლა სამხედრო რელსებზე, პერსპექტიული საბრძოლო სისტემების წარმოების დაწყება (სრული ციკლით) და წარმოების გათანაბრება დანაკარგებთან, წარმოების მიერ დანაკარგზე რამდენჯერმე მეტი პროდუქციის გამოშვება).

რაც მთავარია, რუსეთი ვერ ახერხებს სარეზერვო დაჯუფების შექმნას, უკრაინის მოსალოდნელი შეტევის ფონზე. თანაც ომის მოუმზადებელი დაწყების გამო, ხარვეზებია დანაკარგების შევსებაში, შეფერხებებია სარეზერვო დაჯგუფების შექმნაში და რაც მთავარია, გაჩნდა მწარე აუცილებლობა, რუსეთის სიღრმეებისკენ მიმავალი სტრატეგიული მიმართულებების საბრძოლო ქვედანაყოფეფით დაცვისა. არის თეორიული ალბათობა, რომ რუსეთის სიღრმეში ეროვნული უმცირებობებით კომპაქტურად დასახლებულ რეგიონებში გაჩნდეს საბრძოლო ქვედანაყოფებით სიტუაციის შენარჩუნების აუცილებლობა. ამ გამოწვევებს ვერც სამხედრო სამრეწველო კომპლექსი და ვერც სამობილიზაციო სისტემა ვერ უმკლავდება, შესაბამისად რუსეთის თავდაცვის სამინისტრო ნაპრალების ამოქოლვითაა დაკავებული და ომში გარდატეხვის შეტანის არავითარი პოტენციალი არ გააჩნია არც დღეს და ვერ ექნება ვერც სამომავლოდ. სიტუაციის კომიკურობა იმაშია, რომ სამხედრო ხელმძღვანელობა კარგად ათვითცნობიერებს, რომ თავდაცვით ბრძოლებში დროის მოგებაც კი საბოლოო შედეგზე გავლენას ვერ მოახდენს, იმიტომ რომ ამ დროში ახალი ძალების შექმნა ვერ ხერხდება.

მიუხედავად საბრძოლო მოქმედებებისა, უკრაინის შეიარაღებულმა ძლებმა წარმატებით განახორციელეს ბრძოლაში ჩართული საბრძოლო ქვედანაყოფების აღჭურვის პროცესი და ზურგში შექმნეს 120-150 ათასიანი სარეზერვო კონტიგენტი, რომელიც მთლიანად ნატო-ს შეიარაღებით და საბრძოლო სისტემიითაა აღჭურვილია. კარგად ორგანიზებული – ბრძოლა, დასვენება, შევსება, ბრძოლა – ტაქტიკის გამო შენარჩუნებულია ბრძოლაში ჩართული ქვედანაყოფების მაღალი საბრძოლო შესაძლებლობები. ანუ, უკრაინას რეზერვში ყავს კონტიგენტი რომელიც მთავარი დამრტყმელი ძალა იქნება დაგეგმილ შეტევაში, ასევე, დაახლოებით იმავე რაოდენობის კონტიგენტი რომელიც წარმოადგენდა ფრონტის რეზერვს. აგრეთვე გენერალურ შეტევას მხარს დაუჭერს დაახლოებით 200-250 ათასი რიცხოვნობის ძალები, რომლებიც ფრონტის ხაზე იმყოფებიან და შენარჩუნებული აქვთ ბრძოლისუნარიანობა; უკრაინას აქვს შესაძლებლობა გაზარდოს შეიარაღებული ძალების რიცხოვნობა, მაგრამ უფრო გონივრულია და ასეც ხდება, არსებული რაოდენობის ფარგლებში აქცენტი გაკეთდეს ბრძოლისუნარიანობის შენარჩუნების ხანგრძლივობაზე, რაც დადებით შედეგს იძლევა გამოცდილების დაგროვებისა და მოწინააღმდეგეზე ზემოქმედების ეფექტურობის კუთხით.

მოსკოვზე დრონებით და ბელგოროდზე ცოცხალი ძალით დარტყმების საპილოტე ( საცდელი) პროექტის წარმატებულობის შემდეგ მომავალი შეტევის გადაწევას რაიმე ხელშესახები მიზეზი აღარ აქვს, თუ არ ჩავთვლით, რომ უკრაინის ხელმძღვანელობა ელოდება სამხედრო დახმარების ახალი ტრანშების რეალიზებას, რათა შეტევის მიმდინარეობის დინამიკა არ იყოს დამოკიდებული მომარაგების შემთხვევით შეფერხებებზე. გასაგებია, რომ შეტევის დაწყების შემდეგ მომარაგების ტემპეპი არანორმალურად გაიზრდება და არავინ იცის, რა ხარვეზი მოყვება სამხედრო ტვირთების გადასროლების ძალიან მაღალ ტემპეპს. ამიტომ ჯობია მაქსიმალურად დასაწყობდეს ის აუცილებელი მარაგები, რომლებიც უზრუნველყოფენ შეტევის მაღალ სიჩქარეს.