ასოცირებული პროფესორი, ბექა კობახიძე:
“პუტინის შიგნიდან მოშორებისა და ომის დასრულების წარმატებულ სცენარებთან ყველაზე ახლო მდგომად 1814 წელს ვხედავ.
ნაპოლეონმა საფრანგეთი აქცია იმპერიად, ჰქონდა წარმატება, მაგრამ 1814 წელს მისი საფრანგეთი სრულიად მარტო დარჩა დანარჩენ მსოფლიოსთან და იბრძოდა უიმედო ომში.
მართალია მისი მოშორება იმპერიისა და საფრანგეთის გავლენების დასასრულს ნიშნავდა, მაგრამ მისი დარჩენა ნიშნავდა ამავე დასასრულს, ოღონდ უფრო მტკივნეული ფორმებით.
ამიტომ, ათწლეულობით მასთან ერთად მყოფი მარშლების ნაწილი გვერდზე გადგა და ნაპოლეონის გაწირვა დაინახეს საფრანგეთის ხსნად.
აქ პუტინთან მთავარი ანალოგია არის “მარშლებში” (პატრუშევი, ბორტნიკოვი, ნარიშკინი და სხვ.). ისინი მხოლოდ მაშინ გადაუდგებიან პუტინს, როდესაც ეს რუსეთის ხსნად გამოჩნდება რუსეთისავე შიგნით, თუნდაც იმპერიის დასასრულის ხარჯზე. აქედან ჯერ შორს ვართ. რუსული ჯარი ჯერ კიდევ შეტევით პოზიციაშია აღმოსავლეთის ფრონტზე და სრულ ეკონომიკურ კოლაფსამდე რეზერვში ხელმისაწვდომი 200 მილიარდი დოლარიც უნდა დაიხარჯოს.
რასაკვირველია, არც პუტინია ნაპოლეონი და ვერც მისი რუსეთი შეედრება ნაპოლეონის საფრანგეთის ძლევამოსილებას.
თუმცა მას აქვს ორი უპირატესობა, რაც ნაპოლეონს არ ჰქონდა:
1. ატომური/ქიმიური/ბიოლოგიური იარაღი;
2. ნაპოლეონის ხელისუფლებას ჰყავდა კონკურენტი, ბურბონების სახით.
ნავალნი ციხეშია, რუსეთში არავინ არის, ვის მხარესაც შესაძლოა “მარშლები” გადავიდნენ.
წლების ტანჯვა იქნება ამის მოშორება, მაგრამ როცა მოშორდება, საჭიროა არა კორუმპირებული ბურბონები, არამედ ახალ რუსეთში ცხოვრების დონის ზრდა, რათა იმპერიის რესტავრაციის და ახალი ვატერლოოს სურვილები არ გაჩნდეს.”
კომენტარები