პოლიტოლოგი, ლევან ლორთქიფანიძე, სოციალურ ქსელში, წერს:
“მაღალი პოლიტიკური კულტურის მქონე პოლიტიკოსის მთავარი ნიშანი მისი თანმიმდევრულობა და პოლიტიკური პრინციპების ერთგულებაა.
გონიერი და შორსმჭვრეტელი პოლიტიკოსი ემოციებს არ ჰყვება, ცხელ გულზე როყიო განცხადებებს არ აკეთებს, კრიზისის წარმოშობისთანავე ყველა ხიდს არ წვავს, დანარჩენების მხრიდან კრიტიკის თავიდან აცილების მიზნით არ ამტკიცებს, რომ “პაპზე უფრო დიდი კათოლიკეა”.
ბ-ნი ელისაშვილი ზუსტად ამის საწინააღმდეგოდ მოიქცა. არჩევნების მეორე დღიდანვე დაიწყო “მასობრივ ფალსიფიკაციაზე” საუბარი და ხელისუფლებას მისი და მისი ბავშვობის ძმაკაცის მანდატების “ერთ ადგილას გაკეთებისკენ” მოუწოდა. კენჭისყრის მეორე დღესვე მოიჭრა ყველა გზა.
გამოხდა ხანი და ბ-ნი ელისაშვილი მიხვდა, რომ არცერთი საერთაშორისო ორგანიზაცია არ საუბრობს კენჭისყრის ჯერ არნახულ, ჯერ არგაგონილ გაყალბებაზე. ყველა წერს, რომ მძიმე დარღვევების მიუხედავად მოქალაქეებს ჰქონდათ არჩევანის მეტ-ნაკლებად თავისუფლად გამოხატვის შესაძლებლობა, კენჭისყრაზე დაცული იყო შეჯიბრებითობის ელემენტარული სტანდარტი. თან მთელი საერთაშორისო საზოგადოება ალაპარაკდა იმაზე, რომ ბოიკოტი დესტრუქციული, ანტიდემოკრატიული ქმედება გახლავთ. გაჩნდა მოწოდებები პარლამენტში შესვლასთან დაკავშირებით. პარალელურად, ელისაშვილმა შეამჩნია, რომ ენმ-ის გარდა სხვა პარტიები დღის წესრიგს ვერ ქმნიან, გეგმა არ აქვთ. გაიაზრა ისიც, რომ ოპოზიციას არეულობის გარდა სხვა არაფერი სურს … მხოლოდ ამის შემდეგ გაუნათდა და ინანა არჩევნების მეორე დღიდანვე გამოვლენილი სულელური, უნიჭო, თავქარიანი საქციელის გამო.
პარლამენტში შესვლა არ არის შეცდომა. კენჭისყრის შედეგების გამოცხადებისთანავე ყველგან ვამბობ, რომ საქართველოს ისტორიაში სამოცი დეპუტატი ოპოზიციას არასდროს ჰყოლია და ამ რესურსის გაფლანგვა არაგონივრულია-მეთქი. შეცდომა არის უპრინციპობა და სწორი გადაწყვეტილების მას შემდეგ მიღება, რაც მიხვდები, რომ ქაოსი არ გამოგივიდა; რომ დათვი, რომლის ტყავიც მელიასთან, ბოკერიასთან და ხალხის მყვლეფავებთან ერთად გაიყავი, კვლავ ცოცხალია, არ მომკვდარა!
რას გააკეთებდა პრინციპული პოლიტიკოსი?
1. არჩევნების შედეგების გამოცხადებისთანავე დაიწყებდა ბრძოლას დარღვევების გასაჩივრების, დასაბუთების მიზნით. ისტერიის და კივილ-წივილის გარეშე.
2. გამოაქვეყნებდა განცხადებას იმის შესახებ, რომ დარღვევების რეაგირების გარეშე დატოვების გასაპროტესტებლად განიხილავს პარლამენტში არშესვლის იდეას.
3. პროტესტის შედეგად დაიწყებდა მოლაპარაკებებს ხელისუფლებასთან საარჩევნო კოდექსის ცვლილებასთან, სხვა საკითხებთან დაკავშირებით.
4. სხვა ოპოზიციონერებს შეხვდებოდა მხოლოდ მედიატორებთან ერთად ან ქუჩაში, მეგობრის მეგობრის დაბადების დღეზე, მაკდონალდსის “დრაივზე” შემთხვევით. იტყოდა, რომ ნაცებთან, ევრონაცებთან და მევახშე ხაზარაძესთან ერთად ერთიანი ფრონტის ჩამოყალიბებას არ აპირებს არცერთ შემთხვევაში!
მაგრამ ალეკოს არ აქვს არცერთი საყრდენი, ის ვერ გახდა სერიოზული და პრინციპული პოლიტიკოსი. მას სერიოზულობისა და პრინციპულობის შანსი ჰქონდა 2017 წელს. მომავალშიც ნაკლებად სავარაუდოა, რომ განვითარების გზას დაადგეს.
ნავსი გატეხილია, პარლამენტის სრული ბოიკოტი რადგან არ შედგა, ყველა უნდა შევიდეს. მაგრამ ამდენი ტვინი და თავისუფლება სად აქვთ?!”
კომენტარები