რეჟისორი, გუჯა ბიძია, აქვეყნებს ფოტოს და წერს:
“იმ ანეგდოტში რომაა, ჭიჭიკიას რო შარვალი აქვს გასაუთოებელი, უთოც არა აქვს და ზედა სართულზე რო ადის ბიჭიკიასთან, და ფიქრობს, დამიწყებს ახლა ბიჭიკიას ცოლი ტვინის ბურღვას, რო მოგეყვანა ქალი, ხო გექნებოდაო უთოო და აღარ დაგჭირდებოდაო მეხუთე სართულზე ფეხით ამოსვლაო, მაგრამ შენ ვინ წამოგყვება შე საცოდაოო, უთოც კი ვერ გიყიდიაო და ამ ფიქრებში რომ ბრაზდება ნელნელა, და ამასობაში მიადგება კიდეც ბიჭიკიას კარებს, დაუბრახუნებს მოუთმენლად და რო გაუღებენ, მიახლის ეგრევე, არც თქვენი უთო მინდა და თქვენი დედაცო, კიდე..
რამ გამახსენა ჭიჭიკია, და ავუყევი და ჩავუყევი ახლა მთავარ ლენტას, და ვკითხულობ რუსეთისკენ თვალმოღრეცილ “აბა, ომი გინდაათ?” სასტავებს, და მეთქი, ახლა დავდებ რაიმე გრძელ პოსტს, ანალიზს, ისევ მათთვის, დასაწყნარებლად, რომ არ დაუწყებს პუტინი, მისი “გაზპრომის ” მოწილის, ბორია ივანიშვილის ბოსტანს, საქართველო რომ ჰქვია ჯერ კიდევ სახელად, ომს,
იმ ბოსტანს, სადაც ყველა მსხვილი ბიზნესი, ბანკები, ენერგეტიკა, რკინიგზა, წყალმომარაგება, საზღვაო პორტები , მიწები, წიაღისეული ისედაც რუსი კომპანიების ხელშია, მეთქი..
ომს რატო დაუწყებს?,
თუ რამე უნდა პუტინს, იმას უომრადაც გააკეთებინებს მებოსტნეს.
ხო, ახლა “არ” დაუწყებს ომს, და მერე კი ისედაც “ვერ” დაუწყებს, რადგან მალე დედა აღარ ეყოლება რუსეთს, მეთქი, და აღარავისთვის აღარ ეცლება, საკუთარი თავი ექნება მისახედი.
ხო, მეთქი, დავდებ რამეს ასეთს, მაგრამ მერე ვიფიქრე, კაი, შეშინებული ობივატელი იქნებ დავაწყნარო, მაგრამ ვიღაც მწარე რუსეთუმე მაინც შემოხტება მეთქი, რაღაცას მეტყვის, მეც ვეტყვი, კიდევ რაღაცას, მეც ვუპასუხებ, და ასე მთელი დღე, და სად მაქვს მაგის ან დრო, ან ნერვი მეთქი, ამიტომ ასეთ მწარეებს მოკლედ ვეტყვი და წინგდებით,
თქვენი რუსეთის დედაც, და თქვენაირი რუსეთუმეების კიდევ..”
კომენტარები