პოლიტოლოგი, ლევან ლორთქიფანიძე:
“ორი ლიუბეკელი კაცის შესახებ იმდენი წამიკითხავს, მომისმენია, მინახავს და მიფიქრია, რომ ხანდახან საკუთარ თავს ვეკითხები: შენც სადმე იქვე ხომ არ იდექი, როდესაც უდიდესი მწერალი რადიო-მიკროფონიდან ევროპას ნაციზმის წინააღმდეგ აჯანყებისკენ მოუწოდებდა ან როდესაც “მესამე რაიხის” მიერ დევნილი სოციალისტი დახოცილი ებრაელების მემორიალთან იჩოქებდა???
რატომღაც მგონია, რომ თითქმის ზუსტად ვიცი რას გულისხმობდა ერთი უდიდესი გარემოსდამცველი და “მესამე სამყაროს” გათავისუფლებისთვის თავდაუზოგავად მშრომელი ქალი თავის ცნობილ სიტყვაში: “ჩვენ შევეცადეთ ვყოფილიყავით მათი პოლიტიკური მესიტყვეები, ვისაც საკუთარი ხმა არა აქვს, საკუთარი წარმომადგენელი არ ჰყავს, მათ შორის ვეშაპების, სპილოების, დელფინების, ამ პლანეტის მცენარეებისა და ყვავილების.”
თომას მანი, ვილი ბრანდტი, პეტრა კელი … ამ ადამიანების უპირობო სიყვარული და პატივისცემა განაპირობებს ჩემს დამოკიდებულებას ევროპის მიმართ.
არამგონია, რომ დღევანდელი დემონსტრაციის ორგანიზატორები ოდესმე თოფის გავარდნის მანძილზე მაინც მიახლოვებოდნენ იმ იდეებს, რომლებიც ჩემთვის ნამდვილ ევროპასთან – თომას მანთან, ვილისთან და კელისთან ასოცირდება. ისინი ჰუმანურ ევროპას სააკაშვილში, კეზერაშვილსა და მსგავს მოღალატეებში ხედავენ.
არც სნობების იმ კატეგორიას მივეკუთვნები, რომლებიც ხვალ ქუჩაში გამოვარდებიან, რათა მოდას არ ჩამორჩნენ, მეორე დღეს კი მოსკოვიდან გადმორიცხული ფულით პორცელანის მორიგ უსარგებლო ფიგურას შეიძენენ “პიანინოზე” შემოსადგმელად.
თან 16-ში ნოდართან, დავით-მიქაელთან, ლელასთან, ვახოსთან, გოჩასთან, ჰუბერტთან და რამდენიმე შესანიშნავ ოჯახთან ერთად უკვე გამოვხატე ჩემი დამოკიდებულება საქართველოს საგარეო კურსთან მიმართ.
მოკლედ, დღეს საღამოს ჩემი ევროპა ჩემს სახლში, ჩემს თაროზე მეგულება და არა იმ ტრიბუნასთან …
თუმცა, ვხვდები, რომ რამდენიმე საათში ბევრი კეთილი ადამიანიც დადგება პარლამენტის წინ. იმედი მაქვს, ისინი ანტისახელმწიფოებრივ ელემენტებს პატიოსანი და გულწრფელი გრძნობების აბუჩად აგდების საშუალებას არ მისცემენ.
კომენტარები