პოლიტოლოგი, ლევან ლორთქიფანიძე:
ალბათ, ყველამ წაიკითხეთ რამდენიმე დღის წინ უკრაინის საქმეთა დროებითი რწმუნებულის, მიხეილ კასიანოვის ინტერვიუ. მან საქართველოს „ბუკის“ სარაკეტო სისტემების გადაცემა სთხოვა, რომელიც ჩვენ აგვისტოს ომამდე უკრაინისგან შევიძინეთ, თანაც რამდენიმე ათეულ მილიონ დოლარად. ბ-ნი კასიანოვი უფრო შორსაც წავიდა და საქართველოს აშშ-ისგან შესყიდული „ჯაველინების“ (ანტისატანკო სისტემები) მოწოდებისკენაც მოუწოდა.
ცხადია, ომში მყოფი ქვეყნის წარმომადგენელი თავისი თანამოქალაქეების სიცოცხლისთვის იბრძვის. გასაგებია, გვესმის! უბრალოდ, პატიოსნება მოითხოვს, რომ ევროპისგან გეოგრაფიულად მოშორებულ, რუსეთის მიერ ნაწილობრივ ოკუპირებულ პატარა სახელმწიფოზეც და მის გაუბედურებულ მოსახლეობაზეც დაფიქრდე, მისი გამოწვევები გაითვალისწინო, თუნდაც ერთი წამით დააყენო საკუთარი თავი საქართველოს ადგილზე! ამასთანავე, პროფესიონალიზმი მოითხოვს, რომ ცნობები ზუსტად გაავრცელო და დაუზუსტებელი მონაცემებით აუდიტორიის მანიპულირებისგან თავი შეიკავო… ბ-ნი კასიანოვი პატიოსნებისა და პროფესიონალიზმის კუთხით მაინცდამაინც კარგად ვერ წარმოჩნდა და მორიგი საბაბი მისცა ფეხბურთელსა და ყურის ექიმს…
შეიძლება ბ-ნი კასიანოვის მანევრი საქართველოში ბევრს გაუკვირდა, თუმცა, ჩემთვის, ევროპის შუაგულის ამბებით გატაცებული ადამიანისთვის, დროებითი რწმუნებულის რიტორიკაში ახალი არაფერი ყოფილა. უკრაინელები, გასაგები მიზეზების გამო, არათუ საქართველოს მსგავს არშემდგარ სახელმწიფოებზე ზეწოლას არ ერიდებიან, არამედ ყოველდღიურ რეჟიმში ავიწროვებენ ევროპელ ლიდერებს.
ომის დაწყების დღიდან კვირა არ გავა ისე, რომ უკრაინის ხელისუფლების წარმომადგენლებმა გერმანიის ფედერალური რესპუბლიკის მთავრობისგან დამატებითი შეიარაღება არ მოითხოვონ. ფედერალური მთავრობაც დიდი საზოგადოებრივი, კოალიციური და შიდაპარტიული დისკუსიების შემდეგ, საერთაშორისო პარტნიორებთან მოლაპარაკებებისა და შეთანხმების კვალდაკვალ აწვდის იარაღს უკრაინის ხელისუფლებას.
2023 წლის მონაცემებით გერმანელებმა უკრაინას 2,2 მილიარდ ევროზე მეტი ღირებულების სამხედრო დახმარება გაუწიეს. სამხედრო დახმარების ჩამონათვალში შეხვდებით სხვადასხვა წარმოების რადარებს, რაკეტმსტყორცნებს, საჰაერო თავდაცვის სისტემებს და ა.შ.
განსაკუთრებული ვნებათაღელვა ტანკების მიწოდების საკითხს ახლავს თან. ვნებათაღელვის საფუძველი ხშირად მათი სახეობა ხდება ხოლმე. გერმანიის საზოგადოებრივი მაუწყებლის ვებპლატფორმაზე წავიკითხე, რომ შემდეგი ძირითადი ტიპის ტანკები აღირიცხება ევროპულ არსენალში:
1. საზენიტო ტანკები Flugabwehrpanzer
2. ტანკები, რომელთა მიზანია სხვა სამხედრო ტექნიკის სარემონტო და საევაკუაციო სამუშაოების მხარდაჭერა. Bergepanzer
3. სპეციალური ტანკები (ზოგი ხიდის ფუნქციას ასრულებს, ზოგი განაღმვის და ა.შ.) Spezialpanzer
4. Panzerhaubitze 2000 – ჰაუბიცა და მისი თანმხლები მუხლუხოიანი ჯავშნოსანი ტექნიკა
5. სატრანსპორტო ტანკი Transportpanzer
6. დაზვერვითი ტანკები Spähpanzer
7. ქვეითთა საბრძოლო მანქანა Schützenpanzer
8. საბრძოლო ტანკი Kampfpanzer
ამჟამად, გერმანელებს უკრაინისთვის გადაცემული აქვთ გეპარდის ტიპის საზენიტო ტანკები Flugabwehrpanzer, ასევე Panzerhaubitze 2000. გუშინ მიიღეს გადაწყვეტილება, რომ კიევს მიაწოდონ 40 ერთეული ქვეითთა საბრძოლო მანქანა – Marder (Schützenpanzer vom Typ Marder), პატრიოტის სისტემებთან ერთად. ცხადია, უკრაინელებმა განსაკუთრებული მადლობა გადაუხადეს ფედერალურ მთავრობას. მადლიერების გრძნობას თან ახლდა განწყობა, რომელიც ცნობილი გამონათქვამით შეგვიძლია გამოვხატოთ: „სჯობს გვიან, ვიდრე არასდროს“. ამასთანავე, დიმიტრი კულებამ კიდევ ერთხელ მოითხოვა გერმანიისაგან საბრძოლო ტანკების Kampfpanzer-Leopard-ის მიწოდება. „ადრე თუ გვიან მასაც მოგვაწვდით, სჯობს ადრე, ვიდრე გვიან“.
რა განაპირობებს ფედერალური ხელისუფლების სიფრთხილეს?
უამრავ წინაპირობასა და არგუმენტზე შეგვიძლია ვისაუბროთ… თუმცა, სჯობს რამდენიმე მათგანი გამოვყოთ:
1. გერმანელებს არ სურთ ომის მონაწილე მხარედ, ომში ჩართულ მხარედ წარმოჩნდნენ და უშუალო სამხედრო კონფრონტაციაში შევიდნენ რუსეთთან. ისინი ეწინააღმდეგებიან Nato-სა და რუსეთის უშუალო დაპირისპირების რისკის ზრდას.
2. გერმანიის საზოგადოებისა და პოლიტიკური კლასის ნაწილში კვლავ არსებობს შიში რუსეთის მიერ ატომური იარაღის გამოყენების თაობაზე.
3. ფედერალური ხელისუფლების ნაწილს სურს, რომ უკრაინელებს დაეხმარონ თავდაცვაში და ხელი არ შეუწყონ საომარი მოქმედებების ესკალაციას.
4. გუშინ ჰაუბიცები და „გეპარდი“, დღეს „მარდერი“ და „პეტრიოტი“, ხვალ „ლეოპარდი 1“, ზეგ „ლეოპარდი 2“ – სადამდე შეიძლება გაგრძელდება ეს სპირალი? უკრაინელების პასუხი მარტივია: უკრაინის ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენამდე! სამწუხაროდ, გერმანელ პოლიტიკოსთა თუ ინტელექტუალთა ნაწილს აღნიშნული მიზნის მიღწევა ამ ეტაპზე უტოპიად ესახებათ! ან რა უნდა გაკეთდეს მას შემდეგ, რაც ყველაფერს მიაწოდებენ, რისი მიწოდებაც კი შეუძლიათ… რა იქნება შედეგი, თუ თითქმის ყველა სახის იარაღიდან გასროლის მიუხედავად, ომის დასრულების რესურსები მაინც არ გაჩნდა?
5. გერმანიის უმსხვილეს სამთავრობო ფრაქციას სჯერა: „როგორც წესი, ომები არ მთავრდება ბრძოლის ველზე“. მაშასადამე, არ სწამთ, რომ რომელიმე მხარეს ისეთივე გამარჯვების მოპოვება შეუძლია, როგორიც ნაცისტებზე მოიპოვეს მოკავშირეებმა! ამიტომ ისინი ტანკებზე ლაპარაკის პარალელურად კატეგორიულად მოითხოვენ მოლაპარაკებების განახლებისთვის ფედერალური ხელისუფლების ბრძოლის გაძლიერებას.
ნეტავ ჩვენც შეგვეძლოს მსჯელობა!
კომენტარები