ანალიტიკოსი, ხათუნა ლაგაზიძე:
“სამხრეთ კავკასიაში სახელმწიფოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის პრეცედენტი შედგა. გამარჯვებულია აზერბაიჯანიც და სომხეთიც. ამ უკანასკნელმა თავი დააღწია ყარაბაღის სახით საუკუნოვანი მარწუხების/ტვირთვის ტყვეობას და გაიხსნა განვითარების მრავალფეროვანი შესაძლებლობებისთვის. მნიშვნელოვანია ახლა ფაშინიანმა ხელისუფლება შეინარჩუნოს. ამჟამად, სამხრეთ კავკასიაში საქართველოს ხელისუფლება რჩება, დროებით, რუსის ჩეჩმად.
…
ჩვენს უშუალო სამეზობლოში ორი ეპოქალური ლიდერია: ილჰამ ალიევი, რომელმაც ფაქტობრივად აღადგინა აზერბაიჯანის ტერიტორიული მთლიანობა, რაც პოსტსაბჭოთა სივრცეში მანამდე ვერავინ მოახერხა და ნიკოლ ფაშიანიანი, რომელმაც სომხეთი საუკუნოვანი მიჯაჭვულობისგან (ყარაბაღის საკითხი) გაათავისუფლა და განვითარების უნიკალური შესაძლებლობები გაუხსნა. საოცრად გულდასაწყვეტია, რომ საქართველო, რომელიც განვითარების და რეფორმირების ტემპებით და მასშტაბებით, პოსტსაბჭოთა სივრცეში, ბალტიის ქვეყნების შემდეგ, ყველაზე წინმავალი ქვეყანა იყო, დღეს სამხრეთ კავკასიაშიც კი აუტსაიდერის როლს სჯერდება. მიუხედავად იმისა, რომ სომხეთსა და საქართველოში არსებული პრობლემები ბევრი რამით გავს ერთმანეთს: პრორუსულად განწყობილი საზოგადოების ნაწილი და ამ ნიადაგზე საზპგადოებაში არსებული დაპირისპირება; პრორუსული ფრთა პოლიტიკაში; რუსეთისადმი ლოიალური მსხვილი ბიზნესის მნიშვნელოვანი სეგმენტი; რუსეთზე დამოკიდებული ეკონომიკა, რასაც სომხეთში რკინიზგისა და ენერგეტიკის რუსეთის კონტროლქვეშ არსებობა და რუსული სამხედრო ბაზა ემატება და რისგან თავდახსნაც რუსული ვექტორისგან გათავისუფლების აუცილებელი პირობაა, დღეს სომხეთი განვითარებისთვის იბრძვის, საქართველო კი ჭაობში ეფლობა.
გულწრფელად ვუსურვებ წარმატებებს ჩვენს მეზობლებს. სამწუხაროა, რომ საქართველოსთვის ყველაზე მნიშვნელოვან ისტორიულ მონაკვეთში ქართველი ხალხის ნება ისეა მოდუნებული, რომ ჩვენი ბედი დიდწილად იმაზე ჩამოეკიდა გაგორდება თუ არა საჩვენო კამათელი ჩვენს სამეზობლოში.”
კომენტარები