რეჯისორი, გუჯა ბიძია, სოციალურ ქსელში, წერს:
“მერამდენე ბავშვი წაართვეს უკვე მშობლებს.
ეს მართლაც ლეკიანობა გაგრძელებაა იმ 30 წლიანი ომის, სისტემამ რომ საკუთარ მოსახლეობას გამოუცხადა ყველა მიმართულებით.
და მაინტერესებს, სად გადის ის ზღვარი, რომლის იქეთ, წესით, უკან დასახევი გზა არ უნდა გვქონდეს. საზოგადოება ჯიუტად არიდებს თვალს ამ წითელ ხაზებს, თორემ ჯერ კიდე 2016 წელს გააპროტესტებდა იმ კანონის შემოღებას, რომლის საფუძველზე სოციალურ მუშაკს უფლება აქვს სასამართლოს გარეშე ჩამოართვას შვილი საკუთარ მშობლებს და სულ ყოფითი მიზეზების გამო.
თუ ბავშვს დროულად, ან საერთოდ არ ჩაუტარეს აცრა, თუ შია ბავშვს, ხშირად თუ ავადმყოფობს, თუ ტირის, თუ დახეული ტანსაცმელი აცვია, თუ ოთახში სივიწროვეა, თუ ოჯახში დაძაბული ურთიერთობებია და სწორედ იმის გამო, რომ ლუკმაპურის ფული არა აქვთ.
ნებისმიერი ამ მიზეზთაგანი შეიძლება მონახოს ნებისმიერ ქართულ ოჯახში სოციალურმა მუშაკმა თუ ძალიან მოინდომებს, და რომ მოინდომებს ეჭვი არ შეგეპაროთ. ტყუილად არ ღებულობენ ხელფასს, ტყუილად კი არ ატრენინგებენ…
გასაგებია, რომ არის მომენტები, როცა მართლაც აუცილებელია განარიდო ბავშვი ოჯახს, მაგრამ სასამართლოს გარეშე? ვიღაც სოცაგენტი რო ჩათვლის ამას საჭიროდ? და დავანგრევინოთ ოჯახები? სხვა გამოსავალი არაა?
როგორ არაა, მილიონებს რომ ფანტავს ხელისუფლება ათას უაზრობაში, სოციალურად დაუცველებს რომ მიხედოს ხომ შეუძლია, მაგრამ არა, ომი აქვს გამოცხადებული მოსახლეობასთან, და ურტყამს მთავარზე – ოჯახზე.
2016 -ში სულ რამდენიმე ადამიანი აპროტესტებდა ამ თემას, ისევე როგორც ანტიდისკრიმინაციულ კანონს, 2014 -შიც, სულ ოციოდე ადამიანი ვიდექით ქუჩაში, ისევე როგორც სხვა თემებზეც და რამდენ პრობლემას უნდა ვუყეფოთ ? ან რამდენ წართმეულ ბავშვზე უნდა მოაწყო აქცია?
არაა, პრობლემა, მოვაწყოთ, გავიდეთ ისევ ოციოდე, მაგრამ როდის უნდა მიხვდეს ხალხი, რომ ხელისუფლებას მისივე ხერხებით უნდა ეომო? კანონს უნდა ეომო კანონით!
რომ გვქონდეს ახლა რეფერენდუმით კანონის გაუქმების უფლება, ანდა დეპუტატის გამოწვევის უფლება, რამდენ ნაგავ კანონს დავახევდით თავზე ხელისუფლებას?
ბავშვებსაც მივხედავდით, დიდებსაც, განათლებასაც, სვანეთს და რაჭასაც, წყალში რომ გვიძირავენ, დატაცებულ წიაღისეულსაც, უცხოელებზე გაყიდულ მიწებსაც, სოროსსაც, შრომით კოდექსაც, უსამართლო სასამართლოსაც, და კიდევ რამდენი პრობლემა გადაიჭრებოდა ერთბაშად.
ხელისუფლებაზე ზემოქმედების მექანიზმებია დასაკანონებელი.
ეს უნდა იყოს პირველადი, ამის გამო უნდა ეწყობოდეს აქციები!ამაზე რატომ არ საუბრობენ ხმამაღლა ისინი, ცალკეული პრობლემები რომ აქვთ “დასაკუთრებული”? ვერ ხვდებიან სადაა ამ პრობლემების სათავე? ან ისინი რატომ არ საუბრობენ ამ მექანიზმებზე, ვინც არჩევნებისთვის ემზადება? არ აწყობთ? არავის უნდა არჩევიდან სამიოდ თვეში რომ დააპანღურონ, ხომ?
კარგით იმათ არ აწყობთ, და ხალხს? ვინ უნდა აირჩიოს, ამაზე კი არ უნდა ფიქრობდეს ხალხი, არამედ იმაზე, თუ როგორ უნდა დაიცვას თავი იმისგან, ვისაც ირჩევს!
რადგან სისტემაა ისეთი, ანგელოზიც რომ მოხვდეს პარლამენტში, ისიც კი გათახსირდება. ჯერ არ გათახსირებულან, თუ რა?
ნუ, კარგი, ამ მექანიზმებამდეც მივალთ, დღეს კი რეაქცია აუცილებელია, თითოეული ბავშვი დასაცავია.
აქცია დაუანონსებიათ, ხუთშაბათს, 2 საათზე. სოცსააგენტოსთან.
მე პირადად ვუერთდები პროტესტს.”
კომენტარები