თავდაცვის ყოფილი მინისტრი, ირაკლი ოქრუაშვილი, ჟურნალისტს შორენა მარსაგიშვილის წერილს აზიარებს სოციალურ ქსელში:
“თუშეთთან დამაკავშირებელი სამანქანე გზის გახსნის თარიღი ჯერ ისევ უცნობია. ხელისუფლების უმაქნისობა რომ არა, ეს გზა მაისის შუა რიცხვებშივე უნდა ყოფილიყო გახსნილი.
ისტორია, რომელსაც ახლა მოგიყვებით ასევე თუშეთის გზას უაკვშირდება და იმას ცხადყოფს, რომ მონდომების შემთხვევაში ხელისუფლებას ყველაფრის გაკეთება შეუძლია.
ომალოსა და შენაქოს შორის სამანქანე გზა კი არის, მაგრამ წლების წინ შენაქოში მოხვედრა საკმაოდ რთული იყო. ან ფეხით უნდა გადაგევლო აქაფებული ალაზნის თავზე დაკიდებული მოქანავე, საცალფეხო ხიდი, ანდა სატვირთო მანქანით უნდა გასულიყავი მთის სწრაფ მდინარეში.
თუშეთის ალაზანი ხან ისე ცოფდებოდა, რომ სატვირთო მანქანებისთვის ძარაც კი მოუგლეჯია.
ცხენითაც შეიძლებოდა იქ მოხვედრა, მაგრამ მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ მდინარე ადიდებული არ იყო.
ერთხელ შენაქოში ირაკლი ოქრუაშვილიც მოხვდა. მაშინ ის მინისტრი იყო. შენაქო რომ მოეწონა ეს გასაკვირი არაა _ აქაურობა მართლა მიწიერი სამოთხეა, ისევე როგორც მთლიანად თუშეთი.
ადგილობრივებსაც დაუმეგობრდა და გასაჭირზეც ჩაეკითხა. შენაქოელებმა უთხრეს, რომ ხიდის პრობლემა გვაქვსო.
წინა ხელისუფლების ერთ-ერთმა ყველაზე გავლენიანმა მინისტრმა მოსახლეობას პირობა მისცა, ხიდის პრობლემა მოგვარდებაო.
ასეთი ბევრი დაპირება ბევრი ჰქონდათ მოსმენილი და არ დაიჯერეს. თანაც ოქრო თავდაცვის მინისტრი იყო და ხიდის შენება სულ არ იყო მისი საქმე.
ცოტა ხანში შენაქოში ხიდისთვის საჭირო მასალა აიტანეს და ალაზანზე რკინის ხიდიც აღმართეს.
ამ ხიდს დღემდე ირაკლის ხიდს ეძახიან.
2006 წელს დადგმული ხიდი გასულ წელს დაზიანდა, მდინარემ სამაგრები გამოაცალა. ამ ზაფხულს ამ ხიდზეც გავლა შეუძლებელი იქნება. ხელისუფლება სავარაუდოდ ასეთი წვრილმანისთვის ვერ მოიცლის.
და რაც მთავარია, ამ ხიდთან დაკავშირებით ოქრუაშვილს არსად გაუჟღერებია ინფორმაცია, სხვანაირად რომ ვთქვათ თავი არ გაუპიარებია.
ეს ისტორია მხოლოდ იმიტომ მოგიყევით, რომ მეთქვა მონდომების შემთხვევაში ხელისუფლებას ბევრი რამის გაკეთება შეუძლია.
წელს არც გზა ჩანს და არც კვალი.”
კომენტარები