გამოცემა civil.ge-ს დამფუძნებელი ჯაბა დევდარიანი:
“დღეს რამშტეინის ბაზაზე გერმანიაში 40-მდე ქვეყანა შეიყარა და უკრაინისთვის 5 მილიარდ დოლარამდე სამხედრო დახმარების მიწოდების პირობა დადეს. საუბარი იმაზე კი არაა მხოლოდ, რომ უკრაინამ თავი დაიცვას, არამედ იმაზე, რომ აგრესიული რუსეთი დაამარცხოს და უსაფრთხოების გრძელვადიანი გარანტი გახდეს რეგიონში.
მნიშვნელოვანია ჩვენთვის დავფიქრდეთ, რატომ ენდო კოლექტიური დასავლეთი უკრაინას. ეს თავისთავად ცხადი სულაც არ ყოფილა. უკრაინას ომის წინ ბევრს აკრიტიკებდნენ, ბევრ რამეში – სამართლიანადაც – კორუფცია, სასამართლოს ვითარება, ოლიგარქების გავლენა, გაჭედილი რეფორმები… მაგრამ ომის დროს ქვეყნის ქცევამ უფრო ღრმა ღირებულებები გამოაჩინა.
ევროპა ენდო უკრაინას, ენდო იმიტომ, რომ მასში დაინახა საკუთარი თავი – თავისუფლების მოყვარე, პიროვნული ღირსების მქონე, მოქალაქეების სოლიდარობაზე დამყარებული, დემოკრატიული არჩევნებით მოსული ხელისუფლების პატრონი და დემოკრატიული მემკვიდრეობითობის პატივის მცემი.
ევროკავშირში ქვეყნის მიღებაზე როცა დადგება საქმე, ამას უნდა დაეთანხმოს ყველა წევრის პარლამენტი (მმართველიც და ოპოზიციაც) და ზოგან რეფერენდუმიცაა საჭირო. ვერანაირი “კითხვარების შევსება” და ვერც ბრიუსელის ევროკრატების აზრი ვერ გადასძალავს საზოგადოებებში იმის ღრმად გამჯდარ შეგნებას, ესა თუ ეს ქვეყანა “მათიანია”, “მათნაირია” თუ არა.
ეს ჩვენი ყოველდღიური შინაური იწილო-ბიწილო მომაბეზრებელია და ზოგჯერ სახალისოც, და ეგებ ჩვენი ირონია ევროპული ღირებულებების მიმართ ზოგჯერ გამართლებულია, მაგრამ გინდ ახტი, გინდ დახტი, ამ ღირებულებებს ან აღიარებ და შეესაბამები საკუთარი არსით და მიდრეკილებით, ან არა.
უკრაინის სისხლით ევროკავშირში “შესრიალების” მოლოდინი არა მხოლოდ ამორალურია, არამედ პრაგმატულად სრულიად მცდარი მოლოდინია. სულელი არავინ არ არის.”
კომენტარები