ექსპერტი, მაია ნიკოლეიშვილი, სოციალურ ქსელში, წერს:
“მას მერე ათეული წლები გავიდა, ჩემთვის კი ეს დიალოგი გაკვეთილად იქცა: ლენინგრადში, სამსახურში მისულმა, “ქართულად” დავიტრაბახე (თუ დავიმადლე, “გმირის მანტია” მოვისხი… სიცხე მაქვს და სამსახურში მაინც მოვედი-მეთქი. შეფმა გაოცებულმა შემომხედა, სიცხე გაქვს და მოხვედიო?!
-ახლავე წადი სახლში და იმკურნალე, სანამ არ გამოჯანმრთელდები, ფეხი არ მოადგაო! თუ საკუთარი თავი არ გეცოდება, თანამშრომლებს მაინც გაუფრთხილდიო!
… ძალიან “მკვახედ” პირდაპირი იყო ჩემი შეფი, ქართული “მიხვეულ-მოხვეული” და “არ ვაწყენინო” უცხო და წარმოუდგენელი იყო მისთვის.
-როგორი აქტუალურია ეს მიდგომა დღეს!”
კომენტარები