“ტაბულას” დამფუძნებელი, თამარ ჩერგოლეიშვილი:
“სახიფათო შეტევა მიდის სიტყვის და მედიის თავისუფლებაზე.
უტევენ ყველა მხრიდან.
ქვეყნის ხელისუფლებამ სიტყვა ფსიქოლოგიური ძალადობის იარაღად გამოაცხადა და ადამიანებზე, ჟურნალისტებზე ფიზიკურ ძალადობას ამით ამართლებს.
სიტყვა და ძალადობა სინონიმები გახადა.
ამის პარალელურად, მრავალარხიანი ცილისწამების მანქანით ღვრის ურთიერთგამომრიცხავი ბოდვის ნიაღვარს, მხოლოდ ერთი ამოცანით, რომ ადამიანებს მტყუან მართლის გარჩევა მობეზრდეთ და ჩაიძირონ იმ რეალობაში, სადაც არც სიმართლე არსებობს და ყველაფერი მოსულა – ესაა პოსტ-საბჭოთა პუტინისტური ჭაობი.
ეს რეალობა რომ პუტინისტურია, მხოლოდ ჩემი აზრი არ არის, ამაზე ბევრი იწერება, ბევრი ავტორი წერს – პიტერ პომერანცევის წიგნია, ამავე სათაურით პუტინისტურ რუსეთზე, სადაც სიმართლე არ არსებობს და ყველაფერო მოსულა. გირჩევთ. ამას გარდა ძალიან, ძალიან ბევრი იწერება კრემლის პროპაგანდის ამოცანებზე – მე არ ვიგონებ.
იქ, სადაც სიმართლე არ არსებობს და ყველაფერი მოსულა, პრობლემა არა ძალადობა, არამედ ამ ძალადობის გაშუქებაა – ეს ხომ სიმართლის ძიების მცდელობაა, სიმართლე ხომ არ არსებობს, ხომ ყველაფერი მოსულა.
ძალიან სახიფათოა ეს რეალობა, როდესაც არა პრობლემას, არამედ ამ პრობლემის გაშუქებას, ამ პრობლემაზე საუბარს მიიჩნევენ დანაშაულად.
კი, ასეთ სახიფათო რეალობაში ვართ, რომ შეიძლება ქუჩაში იდგეთ და ჩაგცხროლონ.
ეს რეალობა შექმნა ივანიშვილმა და მისმა ბანდამ – როდესაც 8 სული ქურდის, კრიმინალური სამყაროს ზურგით მოვიდა, როდესაც კრიმინალები პოლიტპატიმრებად შერაცხა, როდესაც მოგვიწოდა, რომ გაგებით უნდა მოვეკიდოთ გაზრდილ კრიმინალს, როდესაც კრიმიანლები და მოძალადეები პოლიტიკური ანგარიშსწორების იარაღად აქცია, როდესაც ამ არჩევნებზეც, მათთან ერთად შეეცდება ამომრჩევლის კონტროლს.
როდესაც კრიმინალთან ვალში ხარ, “კრიმინალი თავს კარგად გრძნობს” და მისი წონა მეტია, ვიდრე კანონმორჩილი მოქალაქის, ასეთი ქაოსი იწყება.
რაც შეეხება გაშუქებაზე პანიკას – კი თქვენზე თვლის, ვინც პანიკაში გაშუქებამ ჩაგაგდოთ და არა იმან, რომ ასეთი ფაქტი მოხდა.”
კომენტარები