ჯგუფში, სასოწარკვეთილი მომხმარებელი, მ.შ., წერს:
“სალამი, ძალიან უკმაყოფილო ვარ ავტობუსის მძღოლების. დღევანდელ ამბავს გეტყვით, რაიონიდან ჩამოვედი 3 საათის გზაა, დილით ადრე წამოვედი უჭმელი და უსმელი, ხელში საკმაოდ მძიმე ჩანთა, ავტობუსში ადგილი იყო და დავჯექი, ამოვიდა არც ისე მოხუცი ქალბატონი და ისე დამადგა თავზე რომ კინაღამ დამაჯდა, ავდექი მეც, დავუთმე, საკმაოდ გატენილ ავტობუსში და ამ ჩანთით ხელში და პარკით დავდექი, ასე ვიდექი 1 საათი, მეც არ ვიცი რა ძალით. მერე სხვაში გადავჯექი.
ბოლოს სანამ ჩამოვიდოდი, ბაგების ბოლო გაჩერებაზე, ინდოელი გოგო მეკითხება იუსტიციის სახლთან მიმიყვანს ეს ავტობუსიო? უიმე, მეთქი, არა, აბა, როგორ მოვხვდე იქო? მეც არ ვიცოდი, რადგან პირდაპირ არაფერი მიდის, მეთქი მძღოლს ეცოდინება რამე, დავტოვე ჩემი ჩანთა უკანა სკამზე და წინ მძღოლთან მივედი და ვეკითხები, მეთქი იუსტიციასთან ხომ არ მოხვდებით ან ხომ არ იცით აქედან რა წავათქო? იუსტიცია რომელიი?? ათასი იუსტიციის სახლია ქალაქში, მე რა ვიცი რომელზე მეუბნებიო, დავიბენი, მაგრამ გუგლში მქონდა ნანახი და ვუთხარი. არ ვიციო უხეშად საკმაოდ, თითქოს მე რას მეკითხებიოო… ამასობაში გაიღო კარი და ჩასვლის დროა, ის ინდოელი შუა კარიდან გავიდა, მე ბარემ წინა კარიდან, ამ ინდოელს დავედევნე და ვუთხარი მეთქი იქეთაა გაჩერება და რამეს გაყევი და მერე გადაჯდომა მოგიწევს, იკითხე სადმე ან გუგლი მეპს მიჰყევითქო. ცოტა ხანში აღმოვაჩინე, რომ მხოლოდ პარკი მაქვს ხელში და ჩანთა დამრჩენია სულ უკანა სავარძელზე. ეს დაახლოებით 1- 2 წუთში მაქსიმუმ.
იქ ბევრი ავტობუსი იდგა, მე უცებ მივაგენი და ამ დროს ჩამოდიოდა მძღოლიც წინა კარებიდან, მე უკან თუ შუასთან მივედი და ვეძახი, უკაცრავად ჩანთა დამრჩა რომ გამიღოთმეთქი, ყურიც არ შეიბერტყა არ გამიღო, მეთქი,ალბათ, ეს არ იყო მის წინაც 345 ნომერი იდგა, და მივედი მაინც და ვეუბნები მეთქი წეღან ხომ ამ ავტობუსიდან ჩამოვედი?!მე რა ვიცი საიდან ჩამოხვედიო, სულ ორნი ვიყავით ბოლოს და, ჩამოსვლამდე იყო საუბარი ჩვენ შორის. ნუ კარგი, ანუ ეს ავტობუსი ხომ ახლა მოვიდა მეთქი? პასუხიც არ გამცა… და წავიდა, შევედი ამ ნახევრად გაღებული წინა კარებიდან და ავიღე ჩანთა. ნუ, რა სჭირს ამ ხალხს.
ერთხელ იყო და მარჯვენა ხელში მეჭირა მძიმე პარკი, მარცხნივ ტელეფონი, მოთხოვნითზე ვიდექი და წვიმდა თან საშინლად, უცებ გამოჩნდა ავტობუსიც და ავწიე მარცხენა ხელი, ზოგადად მარჯვენას ვწევ ხოლმე გაუაზრებლად მაგასაც, მაგრამ ახლა არ ხერხდებოდა გადატან-გადმოტანა. შევედი და მოდი აქო, ადრე იყო კომუნისტების დროს მარცხენა ხელით აჩერებდნენ ტაქსსო, მარჯვენათი ავტობუსსო,სერიოზულად დამტუქსა, შემეცოდეო შვილის ტოლა ხარო, თორემ არ გაგიჩერებდიო, მეთქი სულ არ გაგეჩერებინათ ამ დამადლებას, ვიზამდი ჩემითაც რამესთქო, მაგრამ მაინც ვერ მოვიფხანე გული სათანადოდ. ხომ კარგად ხართ? ნუ, ზოგჯერ ერთი მგზავრის გამო ეზარებათ გაჩერება ამას რომ თავი დავანებოთ.”
კომენტარები