“ტაბულას” რედაქტორი, თამარ ჩერგოლეიშვილი, “ტვ პირველთან” ამბობს:
“გამონაყარი რომ გვაქვს სახეზე, მაკიაჟი კი არ უნდა გადავისვათ, გავიგოთ რა პრობლემა გვაქვს, სავარაუდოდ. კუჭნაწლავიდან მოდის და უნდა ვიმკურნალო… ასე ზოგადად, მკურნალობ მიზეზს და არა სიმპტომს.
ის, რომ დეპუტატები პარლამენტში არ შედიოდნენ, იყო მხოლოდ სიმპტომი… ის, რომ ქვეყანაში ნდობის კრიზისია, ამაზე ყველა წერს. პოლიტიკოსების მხრიდან, ეს უნდა ყოფილიყო გათვალისწინებული, სამკურნალო ნდობის კრიზისია და რა ის, რომ ხათუნა სამნიძე, ან ბადრი ჯაფარიძე რუსთაველის 8 ნომერში არ დადიან სამსახურში. ის რაც მოხდა, არის ძალიან ცუდი, რთული იქნება იმ პოლიიტიკოსებისთვის, რომლებმაც დაარღვიეს ოპოზიციის კოორდინაცია და პანაშვიდი გამოგვიცხადეს ზეიმად. არაფრით ეს შეთანხმება ჩიხიდან გამოსვლას არ დაეხმარა, პირიქით, ნდობა შემცირდება, იმ პოლიტიკოსების მიმართაც კი, რომლებიც თითქოს კოროდინაციას იჩენდნენ და ამომრჩეველს უხაროდა, რომ ისინი ერთიანები იყვნენ პოზიციაში.
უკანა რიცხვით იმის მტკიცება, რა იყო მაქსიმუმი და რა არ იყო, არასერიოზულია. მე მიმაჩნია, რომ როგორც იმის წინა დოკუმენტი გაუმჯობესდა, ისე გაუმჯობესდებოდა ეს დოკუმენტიც. როგორც თავის დროზე მელიამ შექმნა ის გარემოება, რომ პროცესი ისე დაიძრა, არავინ ელოდა, ასე უნდა გამოგვეჩინა ჩვენც ნებისყოფა.
დღეს პოლიტიკური კრიზისი უფრო გაღრმავდა და რეალურად რას მოაწერეს ხელი პოლიტიკოსებმა, ისიც არ იციან. გამოჩნდა სამოქალაქო ორგანიზაციების არასერიოზული დამოკიდებულებაც პროცესის მიმართ, რომლებიც უკიჟინებდნენ ოპოზიციას ხელი მოაწერეთ შეთანხმებაზეო და ახლა ამბობენ რომ ამნისტიაზე ხელი არ უნდა მოეწერათ.
როცა ეროვნული თანხმობა დგება, ადამიანები ერთმანეთს უპატიებელს პატიობენ, ამაშია ამნისტიის არსი, ოღონდ, ეს ხდება მაშინ, როცა სუფთა ფურცლიდან იწყებ და ჩვენმა პოლიტიკოსებმა 2 პროცენტიან ბარიერში გაცვალეს ამნისტია? ასეთი მასშტაბური რაღაცა მოხდა, რომ ადამიანებს რომ თვალები დათხარეს, იმათ უნდა ეპატიოთ და ახლა იტყუებიან, რომ თურმე ამას არ გულისხმობდნენ?
ამ ქვეყანაში იყო ნდობის კრიზისი და დღეს ნდობის კრიზისი გაღრმავებულია, ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ გამოსავალი უნდა ვეძებოთ უკვე ამ ვითარებიდან.
ნდობა რომ არ არსებობს, მაგიტომ შეძლო ივანიშვილმა არჩევნების გაყალბება, გამარჯვების ნდობა რომ ჰქონდეს ხალხს და პროცესის ნდობა რომ ჰქონდეს, გაყალბებას, ხალხის მოსყიდვას და დაშინებას კი ვერ შესძლებდა ბიძინა ივანიშვილი. რა ქნას ხალხმა? ვის დაუჯეროს? რამდენჯერ შეცვალეს ფირფიტა? საზოგადოების დაავადება ახლა არის უნდობლობა პოლიტიკური პროცესის მიმართ.
კომენტარები