,,კავკასიური სახლის” წევრი, ლევან ლორთქიფანიძე:
,,სამწუხაროდ, ყოველ წელს ერთი და იმავე მოსაზრების გამეორება გვიწევს, მაგრამ მაინც არ უნდა დავდუმდეთ, არ უნდა გავჩერდეთ !!!
ქვეყანას ხომ სჭირდება ჯანდაცვის პოლიტიკა, განათლების პოლიტიკა, გარემოს დაცვის პოლიტიკა??? სჭირდება! ზუსტად ასევე აუცილებელია შევიმუშავოთ პოლიტიკა რუსეთთან მიმართებით, რომელიც, ალბათ, შემდეგ დებულებებს უნდა ეფუძნებოდეს:
1. რუსეთის მიერ საქართველოს ტერიტორიების ოკუპაციის, მათ მიერ ჩადენილი ომის დანაშაულებების, ეროვნული სუვერენიტეტის ფეხქვეშ გათელვის, ნაციონალური შუღლისა და დევნილთა ნაკადების წარმოქმნის შესახებ უწყვეტი, თანმიმდევრული, მშვიდი და აკადემიური გლობალური კამპანიის წარმოება, რაც გულისხმობს სხვადასხვა საერთაშორისო ორგანიზაციებში და ფორუმებზე საკითხის შესახებ დისკუსიების წახალისებას, დისკუსიების დროს საქართველოს პოზიციების დაცვას, შესაბამისი რეზოლუციების მომზადებას. წიგნების, სტატიების, კვლევების საშუალებით თემების აქტიალიზებას სამეცნიერო, კომერციულ, პოლიტიკურ და სამოქალაქო წრეებში და ა.შ.
2. რუსეთზე ეკონომიკური დამოკიდებულების შემცირება; ურთიერთდამოკიდებულების სრულად გაქრობა შეუძლებელია, მაგრამ შანსი გვაქვს რუსეთის წილი იმპორტსა და ექსპორტში ჩავანაცვლოთ სხვა ქვეყნებთან თანამშრომლობით. რუსეთიდან საქართველოში იმპორტირებული პროდუქციის ნაწილის ადგილზე წარმოების ხელშეწყობა, საექსპორტო ბაზრების დივერსიფიკაცია-გამრავალფეროვნება.
3. დამატებითი გადასახადებისა და კონტროლის მექანიზმების დაწესება რუსული (და არამხოლოდ) პირდაპირი საგარეო ინვესტიციებისათვის, კაპიტალისთვის, ტრანსნაციონალური კორპორაციისთვის.
4. საქართველოს ეკონომიკაში ტურიზმის როლის შემცირება, ეკონომიკა დამოკიდებული უნდა გახდეს რეალურ სექტორზე (ტექნოლოგიები, ინდუსტია, სოფლის მეურნეობა) და არა სერვისის, მომსახურეობია დარგებზე. ეკონომიკაში თავისი სიტყვა უნდა ეთქმოდეს სახელმწიფოს.
5. საქართველოს ტურიზმის სექტორში რუსული სეგმენტის მნიშვნელობის ეტაპობრივი შემცირება.
6. რუსეთთან უვიზო რეჟიმის შენარჩუნების კვალდაკვალ შესაძლებელია რუსეთის (და არამხოლოდ) მოქალაქეებისთვის საქართველოში დარჩენისთვის დამატებითი რეგულაციების დაწესება. (მაგალითად, დღეს საქართველოში 3 თვის განმავლობაში უვიზოდ ცხოვრების შემდეგ, რუსები (და არამხოლოდ) მიდიან წითელ ხიდზე, გადადგამენ ნაბიჯს მეზობელ ქვეყანაში, უკან ბრუნდებიან და თავიდან იწყება 3 თვის ათვლა).
დამატებითი წესებია მოსაფიქრებელი ბინების ყიდვის თაობაზე. ჩვენი მოქალაქეები ისედაც ხომ ვერ ყიდულობენ და ქირაობენ ბინებს, ახლა კი საერთოდ მიუღწეველ ამოცანად იქცევა ჭერის მოპოვება.
ადვილი არ უნდა იყოს ბინადრობის მოწმობის მოპოვება.
და ა.შ.
7. რუსეთის კვლევების ეროვნული ცენტრის დაფუძნება, რომელიც რუსეთის კარნახის გარეშე, საქართველოს ნაციონალური ინტერესების პრიზმიდან შეისწავლის თანამედროვე რუსეთს.
8. ევროკავშირისათვის გეოპოლიტიკური მნიშვნელობის მინიჭებისთვის ბრძოლა, ევროკავშირის მონაწილეობით პირდაპირი და მრავალარხიანი დიპლომატიის წარმოება რუსეთთან.
—
და კიდევ ათობით პუნქტი შეიძლება გამოიყოს რუსეთთან მიმართებით საქართველოს პოლიტიკის ორიენტირების განსაზღვრისას, ზოგიერთი პუნქტი შეიძლება ჩანაცვლდეს, თითოეული პუნქტისთვის კონკრეტული სამოქმედო გეგმაა შესამუშავებელი, გეგმების აღსასრულებლად პროფესიონალები და მხარდამჭერები, პატრიოტები გვჭირდებიან, რომლებიც მზად არიან რუტინული შრომისთვის! ეს იქნებოდა სერიოზული, სახელმწიფოებრივი მიდგომა…
ნაცვლად ამისა, საქართველო რუსეთის აგრესიას პასუხობს:
✅️ ზიზღით, ლანძღვით, ფურთხებით, წყევლით, “ბავშვებიანად ამოწყდეს ასორმოცდაორივე მილიონის” წივილით ანუ ჩვეულებრივი, გაუთვითცნობიერებელი ნაციზმით, ფბ-პირდაპირ ეთერებში ისტერიკით.
✅️ უთავმოყვარეობით, უკან შეძრომით (პარდონ), ქვეშევრდომობით, “ფულს სუნი არ აქვს” პოლიტიკით… წყალი შეიძლება არ დაგალევინოს რომელიმე ვაჭრუკანამ, რუსი ორჯერ მეტს იხდისო; 40 000 დოლარიან ბინას 80 000 დოლარად მოგყიდოან, რუსი ორჯერ მეტს იხდისო და ბაზრის უხილავმა ხელმა ასე გადაწყვიტაო.
✅️ შიშით, უმოქმედობით, ფატალიზმით, “მეტი რაღა უნდა გავაკეთოთ, ისედაც ყველაფერი უკვე ვიღონეთ… აბა, ომი გინდააათ?!” პოლიტიკა… ეს ძირითადად “ქართული ოცნების” გზაა.
ზიზღი, უთავმოყვარეობა და შიში ახასიათებს არშემდგარ სახელმწიფოს, დასაჭურისებულ და უსაქმურ საზოგადოებას!
კიდევ კარგი გმირები გვყვანან, აგვისტოს ომში დაღუპულები და ჩვენი ვეტერანები, რომელთა უმრავლესობა ნატრობს – ნეტავ დავხოცილიყავით, საახალწლოდ მაინც მოიკითხავდნენ ჩვენს ოჯახებსო ❤️
კომენტარები