“მინდოდა და გამოვედი… მე ვარ ახალ­გაზ­რდებ­თან!” – ნანი ბრეგვაძე

წელს Tbilisi Open Air 24 მა­ისს  ტრა­დი­ცი­უ­ლად Lisi Wonderland-ის ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე გაიხსნა. წინა წლე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, გა­მომ­სვლელ­თა სი­ა­ში უცხო­ე­ლი შემ­სრუ­ლებ­ლე­ბი არ ყო­ფი­ლან. 

სპე­ცი­ა­ლუ­რად მოწ­ვე­ულ სტუ­მარ­თა შო­რის იყ­ვნენ: პა­ა­ტა ბურ­ჭუ­ლა­ძე, ნანი ბრეგ­ვა­ძე, მე­რაბ სე­ფაშ­ვი­ლი, გი­უ­ლი ჩო­ხე­ლი, გი­ორ­გი უში­კიშ­ვი­ლი, სუ­ხიშ­ვი­ლე­ბი და სხვები.

რამდენიმე გამოცემა წერს, რომ თურმე, ფესტივალი ხელისუფლებისა და რუსეთის საოკუპაციო პოლიტიკის პროტესტში გადაიზარდა, თუმცა, რეალურად, ასე არ იყო. ჯერ ერთი, ძალიან უცნაური იქნებოდა რუსეთის საოკუპაციო პოლიტიკის წინააღმდეგი რომ არ იყოს ნებისმიერი გონიერი მოქალაქე და მეორეც, პირველი დღიდან მოყოლებული, გამომსვლელები ღიად, საჯაროდ უპირისპირდებოდნენ რუსულ რეჟიმს, ხოლო მსმენელები კი შეძახილებით.

ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მომ­ხრეებმა ნანი ბრეგ­ვა­ძე გა­აკ­რი­ტი­კეს ფესტივალზე სიმღერის  გამო. 

უცნობია რა კითხვის პასუხად, მაგრამ, ნანი ბრეგვაძე, “ამბებთაბ” ამბობს:

“არ მინ­და ბევ­რი ვი­სა­უბ­რო, რა იყო და რო­გორ იყო, ჩემო საყ­ვა­რე­ლო, არ გე­წყი­ნოთ… რად­გან გა­მო­ვე­დი, ისე იგი მინ­დო­და და გა­მო­ვე­დი. მად­ლი­ე­რი ვარ მთე­ლი ახალ­გაზ­რდო­ბის, მე ვარ ახალ­გაზ­რდებ­თან! სიმ­ღე­რა ნი­ჭი­ე­რად იყო გა­კე­თე­ბუ­ლი, ახა­ლი რა­ღაც გა­მო­ვი­და და მე და­მა­ინ­ტე­რე­სა.

მად­ლი­ე­რი ვარ, ღმერ­თმა რომ ასე­თი სიყ­ვა­რუ­ლი მა­ჩუ­ქა ახალ­გაზ­რდე­ბის. ჩემი თა­ო­ბი­დან თით­ქმის ყვე­ლა წა­ვი­და. ახლა ეკას, ნა­ტა­ლი­ას მე­გობ­რე­ბი არი­ან, მაგ­რამ ეკას და ნა­ტა­ლი­ას შემ­დეგ კი­დევ ხომ მო­დის ახალ­გაზ­რდე­ბის თა­ო­ბა? ეს არის ჩვე­ნი მო­მა­ვა­ლი! ჩვე­ნი დრო უკვე მთავ­რდე­ბა, მო­დის ახალ­გაზ­რდე­ბის დრო!

ევ­რო­პა ვის არ უყ­ვარს?! ყვე­ლას უყ­ვარს! მე ჯერ კი­დევ ძა­ლი­ან დიდი ხნის წინ ვი­ყა­ვი ევ­რო­პა­ში, ან­სამ­ბლე­ბი­დან ერთ-ერთი პირ­ვე­ლი “ორე­რა” წა­ვი­და სა­ქარ­თვე­ლო­დან. მოს­კოვ­ში გა­ერ­თი­ან­დნენ ყო­ფი­ლი საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის ქა­ლა­ქე­ბი­დან ხე­ლო­ვა­ნე­ბი და სა­ქარ­თვე­ლო­დან მე მოვ­ხვდი.

ად­ვი­ლი არ იყო, სა­დაც მო­გინ­დე­ბო­და, იქ წა­სუ­ლი­ყა­ვი და გემ­ღე­რა. ახლა ევ­რო­პა და ამე­რი­კა სავ­სეა ქარ­თვე­ლი ხე­ლო­ვა­ნე­ბით. ადრე ძა­ლი­ან დიდი შრო­მა სჭირ­დე­ბო­და და არც ეგ კმა­რო­და. მი­ამ­ჩნია, რომ აუ­ცი­ლე­ბე­ლია ჯერ შენ­მა ხალ­ხმა მი­გი­ღოს და მერე გა­აგ­რძე­ლო სხვა­გან შენი შე­მოქ­მე­დე­ბა.

ამ­ბო­ბენ ნანი მოს­კოვ­ში მღე­რო­დაო და რა სი­სუ­ლე­ლეა? სად უნდა წავ­სუ­ლი­ყა­ვი სხვა­გან, ეს ერთი სა­ხელ­მწი­ფო იყო!? იცო­დეთ, მა­შინ თა­ვი­სუფ­ლე­ბა არ იყო! ყო­ვე­ლი ნა­ბი­ჯი იქვე, მოს­კოვ­შიც კი ვი­ღა­ცა­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლი იყო. შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში – კი­ნო­ში, მუ­სი­კა­ში თუ რამ მთავ­რო­ბას არ მო­ე­წო­ნე­ბო­და, ამოჭ­რიდ­ნენ. დრო ძა­ლი­ან ძლი­ე­რია, ყვე­ლა­ფე­რი დროს მო­აქვს და ყვე­ლას თა­ვის ად­გილს მი­უ­ჩენს ბუ­ნე­ბა­ში. სხვა თა­ო­ბა მო­დის, ცხოვ­რე­ბა წინ მი­დის! სიმ­ფო­ნია ყვე­ლას ხომ არ ეს­მის?

ასე­ვეა პო­ლი­ტი­კაც! მე არ მეს­მის და არც არა­სო­დეს ვე­რე­ვი! ახ­ლაც შე­კი­თხვა რომ და­მის­ვათ, ვერ გი­პა­სუ­ხებთ! ფეს­ტი­ვალ­ზე პო­ლი­ტი­კის გამო კი არ გა­მო­ვე­დი, მებ­რძო­ლი კი არ ვარ! ახალ­გაზ­რდა, გე­ნი­ა­ლურ­მა ბავ­შვმა, კომ­პო­ზი­ტორ­მა კორ­ძა­ი­ამ და­წე­რა სიმ­ღე­რა, ძა­ლი­ან მო­მე­წო­ნა და ამან და­მა­ინ­ტე­რე­სა. ბავ­შვებს ახალ­გაზ­რდებს მო­ე­წო­ნათ კლი­პი, თა­ვი­დან მე არც ვი­ცო­დი, ფეს­ტი­ვა­ლის­თვის რომ მზად­დე­ბო­და…”