სამართლის დოქტორი, შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის ასოცირებული პროფესორი, ზურაბ ჯიბღაშვილი:
“პატიმრობის კოდექსის თანახმად, ბრალდებულს/მსჯავრდებულს უფლება აქვს, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით უზრუნველყოფილი იყოს „… დამცველთან, დიპლომატიური წარმომადგენლობის, საკონსულო დაწესებულების და სხვა დიპლომატიურ წარმომადგენლებთან (უცხო ქვეყნის მოქალაქეებისათვის ) შეხვედრით.“ და ეს არ მოითხოვს პარლამენტის თავმჯდომარის მიერ უფლებამოსილების მინიჭებასაც კი. შესაბამისად, არასწორია ის ინტერპრეტაცია, რომ საქაართველოს მხარე ვალდებული არ იყო უკრაინის სახალხო დამცველის შეშვებაზე. ეს არის მსჯავრდებულის უფლება და ამ უფლებით უზრუნველყოფილი უნდა ყოფილიყო.
შესაბამისად, აქ არ შეიძლება საუბარი ვალდებულების არ ქონაზე. მონახულების უფლების შეზღუდვას უნდა ჰქონდეს მკაფიოდ განსაზღვრული და დასაბუთებული ლეგიტიმური მიზანი (რითიც დაცული უნდა იყოს მონახულებაზე მეტი ფასეულობა, რაც პრაქტიკულად არ არსებობს), მაგრამ უკრაინის სახალხო დამცველთან შეხვედრის ვალდებულება არსებობდა!
ამას გარდა, ამ რეგულაციებზე პრიორიტეტულია მრავალმხრივი თუ ორმხრივი საერთაშორისო ხელშეკრულებები და სტრასბურგის სასამართლო გადაწყვეტილებები, რომლებიც მთლიანად დაცვის უფლებაზეა ორიენტირებული.და კიდევ: „ხანმოკლე პაემანი მიმდინარეობს პენიტენციური დაწესებულების წარმომადგენლის ვიზუალური ან/და ელექტრონული საშუალებით მეთვალყურეობით, მაგრამ მოსმენის გარეშე.“
აქედან გამომდინარე, იუსტიციის მინისტრმა არ უნდა იცოდეს, ვინ როდის რას ეუბნება ბრალდებულს/მსჯავრდებულს.
რაც შეეხება უცხო ქვეყნის მოქალაქის უფლების დაცვის მიზნით, სპეციალურად ჩამოსული იმ ქვეყნის სახალხო დამცველის ზარისა და შეტყობინებების იგნორს, ეს სცილდება კანონის სივრცეს და გადადის პირად სივრცეში.”
კომენტარები