“დეიდა ივდით, შეძრწუნებული, შეშფოთებული, გულნატკენი ვარ თქვენი ერთი ფრაზის გამო” – ლევან ლორთქიფანიძის წერილი ივდით კუხიანიძეს

დიახ, საქართველო უიარაღო სამოქალაქო ომის პირობებში ცხოვრობს, ერი გახლეჩილია, დაძაბულობა პიკს აღწევს, პატარა ნაპერწკალს შეუძლია დენთის კასრად ქცეული საზოგადოება მძვინვარე ხანძრად გარდაქმნას.

ყველა გონიერი ადამიანი ხვდება, რომ ასეთ დროს ყველაზე რაინდული ნაბიჯი დიალოგში მონაწილეობა და კომპრომისისთვის მზადყოფნა იქნებოდა.

ეს უპატიოსნო, უსამართლო საქციელია („სანამ სატევარს დამკრავდი, სახელი მაინც გეკითხა“).

სხვათაშორის, თქვენი და ჩემი საერთო ნაცნობის – „უცნობის“ პროდუსერსაც მივწერე, მხოლოდ ერთი მხარის წარმომადგენლებს ნუ ელაპარაკებით, მომეცით საშუალება ჩემი სიმართლეც დავიცვა-მეთქი. დამპირდნენ ამ შესაძლებლობას, მას შემდეგ ორი თვე გავიდა და უარიც კი არ მოუწერიათ, ამის ღირსადაც არ ჩამთვალეს.

არ იფიქროთ, რომ პოლიტიკური საკითხებისა და კანონის დეტალების განხილვა განვიზრახე, ან „ენჯეოშნიკების“ ცოდვებს არ ვიცნობ, უბრალოდ, მინოდადა ჩემი განცდები გამეზიარებინა თქვენთვის. ამიტომ აქ გავჩერდები და თქვენი ნებართვით, ერთ-ორ სიტყვას გეტყვით იმის შესახებ, თუ რას არ ვეთანხმები თქვენს წერილში:

შეძრწუნებული, შეშფოთებული, გულნატკენი ვარ თქვენი ერთი ფრაზის გამო: „… ახალო თაობავ,” სისხლი გიფუისთ”, ახლებურად ჭრით და კერავთ, სამწუხაროდ, სხვა სამშობლოც გაქვთ, სადაც კომფორტი გეგულებათ და იქითკენ მიისწრაფით!“.

არ ხართ მართალი! მწარედ ცდებით!

სხვების რა მოგახსენოთ, მაგრამ მე ერთი დედა მყავს, ერთი მამა, ერთი სამშობლო და ორი და . მე ვერ წარმომიდგენია, როგორ შეიძლება ადამიანს ორი სამშობლო ჰქონდეს. შეიძლება ასეთი ფენომენიც არსებობს, მაგრამ ჩემთვის ეს სრულიად უცხო და წარმოუდგენელი მოვლენაა.

გეთანხმებით, რომ გამოცდილება და ცოდნა მაკლია. თუმცა, რაღაცები მეც ვიცი, მათ შორის ევროპის შესახებ.

ევროპის მთავარი ღირსება ის არის, რომ აღნიშნულ სივრცეში ერთი ოფიციალური იდეოლოგია არ არსებობს, დასავლეთში დღეს გაბატონებულ პოლიტიკურ მსოფლმხედველობას უამრავი ადგილობრივი კრიტიკოსი ჰყავს, ისინი მედგარ წინააღმდეგობას უწევენ პოლიტიკურ ელიტებს და თავიანთი ბრძოლით შეგვახსენებენ, რომ დღეს თუ არა ხვალ მაინც, ხვალ თუ არა ზეგ უმრავლესობისთვის სასურველი ცვლილებები შესაძლებელი გახდება.

ევროპა თავისივე წიაღში წარმოქმნის თავის ალტერნატივებს, რათა განვითარდეს, ახალ საფეხურზე გადავიდეს. ასეთი ძალა კი რუსეთს, ჩინეთსა და სხვა ავტორიტარულ რეჟიმებს არ ძალუძთ.

მეორე საკითხი, რომელშიც არ გეთანხმებით, ლიბერალიზმის თემას უკავშირდება. მთელი ჩემი სამოქალაქო აქტიურობა შევალიე იმას, რომ ლიბერალი არ ეწოდებინათ ჩემთვის. დეიდა ივდით, მე არც ლიბერალი ვარ და არც კონსერვატორი. პოლიტიკური ცხოვრება მხოლოდ ამ ორი ტენდენციისგან, მათი ამაზრზენი დაპირისპირებისგან არ შედგება. ჩვენც ვარსებობთ სოციალისტები, დემოკრატიული სოციალისტები და ძალიან ცოტანიც არ ვართ …

მაშასადამე, როგორც ჩემი საყვარელი ვილი ბრანდტი იტყოდა, გვსურს თავისუფლება ყველასთვის და არა ერთეულებისთვის, თავისუფლება შიშისგან და გაჭირვებისაგან. ისევ დავამუხრუჭებ და გეტყვით – არ ვარ ლიბერალი, არც მის ფეხის ხმას ვარ აყოლილი … „მიჯნურობა სხვა რამეა, არ სიძვისა დასადარი: // იგი სხვაა, სიძვა სხვაა, შუა უზის დიდი ზღვარი…“ :))

მოდით, ყველამ თაობამ ერთად დავგმოთ და ბოროტებად გამოვაცხადოთ ძალადობა და ოჯახების დარბევა! სახლებში მივარდნა, სადარბაზოების წაბილწვა, სატელეფონო შანტაჟი, თავ-ყბის დამტვრევა, კრიმინალური ბანდების მონაწილეობით დაგეგმილი შურისძიება, პოლიციის ფუნქციის ხულიგნებისთვის გადაბარება არის დამღუპველი! არ აქვს მნიშვნელობა ამას ნაცი აკეთებს, ქოცი თუ სოცი (სოციალისტი :)))), არ აქვს მნიშვნელობა ვის წინააღმდეგ არის მიმართული ამგვარი კამპანია – ნაცის, ქოცის თუ სოცის… უფსკრულთან ვართ.