კომპანია “სინექსპრესი” რომელმაც დღეს სხვა ჩვენებაზე მისულ ადამიანებს ე.წ. დაბლოკილი ფილმი აჩვენა და ასე გამოხატა პროტესტი, ავრცელებს განცხადებას:
თავდაპირველად, ხაზგასმით აღვნიშნავთ, რომ „სინექსპრესი“ კინემატოგრაფისტთა პოლიტიკურად დამოუკიდებელი (და არა აპოლიტიკური) მოძრაობაა.
2019 წლის იანვრიდან მოყოლებული, პერიოდულად, სხვადასხვა ადმინისტრაციული მმართველობის პირობებში, ვთანამშრომლობთ საქართველოს კინოაკადემიასთან, რაც გულისხმობს, მათი მხრიდან სივრცის (წითელი და ლურჯი დარბაზები) დათმობას, ხოლო ჩვენი მხრიდან, ორგანიზებას ჩვენებებისა, რომელთა შემდგომაც, ხშირად, იმართებოდა დისკუსიები, მიმდინარეობდა ნანახზე მსჯელობა და აზრთაცვლა, რაც კინოჩვენებების უცილობელი ნაწილია და რაც ფილმის ნახვის გამოცდილებას სულ სხვა ელფერს მატებს.
სამი წლის განმავლობაში, მიუხედავად პერიოდული უთანხმოებებისა, ჩვენთვის არავის მოუცია დირექტივა, რა შინაარსის, რა პოლიტიკური თუ სოციალური მნიშვნელობის ფილმები უნდა გვეჩვენებინა ან არ უნდა გვეჩვენებინა. პროგრამას ვადგენდით ჩვენი ნებით, მაყურებლისთვის არაერთხელ შეგვითავაზებია იმგვარი ნამუშევრები, რომლებიც საკუთრივ შინაარსითა თუ ფორმით, დამკვიდრებული სოციო-პოლიტიკური თუ ეკონომიკური ჰეგემონიურობის კრიტიკული გააზრების თანამედროვე თუ კლასიკური ნიმუშებია.
მოგეხსენებათ, ამ რამდენიმე დღის წინ, საქართველოს კინოაკადემიის ახლად არჩეულმა პრეზიდენტმა პირადი შეხედულების საფუძველზე, დაბლოკა სალომე ჯაშის დოკუმენტური ფილმის ჩვენებები სივრცეში, რომელიც საჯარო კულტურული არეა და რომელიც მაქსიმალურად ხელმისაწვდომი უნდა იყოს ყველასათვის – როგორც ახალგაზრდა დამწყები, ასევე გამოცდილი რეჟისორებისათვის და, რა თქმა უნდა, მათი ნამუშევრებით დაინტერესებული მაყურებლისათვის.
აღნიშნული ქმედება, გარდა იმისა, რომ ცენზურის უხეში გამოვლინებაა, აკადემიის პრეზიდენტისთვის მინიჭებული უფლებამოსილების ბოროტად გამოყენების მაგალითია. ხოლო ცენზურის თითოეული გამოვლინება, ფილმების შექმნის თითოეულ ეტაპზე, იქნება ეს დაფინანსება, წარმოება თუ შემდგომი ჩვენებები, საავტორო თავისუფლების პირდაპირი შეზღუდვაა, რაც უთანასწორო პირობებს ქმნის, ახალისებს ნეპოტიზმსა თუ არაპროფესიონალიზმს და დარგს პოლიტიკურად მიკუთვნებული პირების ვიწრო ხედვას უქვემდებარებს.
ეს ყველაფერი ხდება მაშინ, როცა თითოეული კინო-ორგანიზაციის პრიორიტეტი ქართული ფილმების ადგილობრივი მაყურებლისთვის მასობრივი ხელმისაწვდომობის შექმნა უნდა იყოს. ფილმების ავკარგიანობაზე, მათ ფორმალისტურ თუ შინაარსობრივ მხარეებზე, კინოს მკვლევრებმა, კინოკრიტიკოსებმა და თავად მაყურებელმა უნდა იმსჯელოს.
კულტურულ სივრცეებს, „მაკრატელისა“ თუ ვიწრო პოლიტიკური და კლანური ინტერესების გატარების ნაცვლად, დემოკრატიზაცია და კინოს აუდიტორიისათვის მაქსიმალური ხელმისაწვდომობა სჭირდება. კულტურული სივრცეების „მოთვინიერების“ თითოეული მცდელობა პოლიტიკურად ანგაჟირებული აქტორების მხრიდან, მკვდარი ქმედებაა, რომელსაც ყველა ფორმით უნდა დავუპირისპირდეთ, რათა ჩანასახშივე ჩაიხშოს, რომ უფრო უარესი რეალობის წინაშე არ მოგვიწიოს ყოფნა.
ჩვენი დღევანდელი ქმედება, რაც დღეს კინოს სახლში დაბლოკილი ფილმის ჩვენებას გულისხმობს, გარდა იმისა, რომ გამოხატვის ფორმითვე უპირისპირდება ცენზურას და მის ყოველგვარ გამოვლინებას, ერთგვარი გზავნილიცაა ავტორიტარული მმართველობისკენ მიდრეკილი სუბიექტებისადმი: როგორც არ უნდა ცადოთ და შეზღუდოთ გამოხატვის თუ ნებისმიერი სხვა სახის თავისუფლება, ჩვენ მაინც ვიპოვით გამოსავალს იმის გამოსახატად და სათქმელად, რასაც ვფიქრობთ.
კინო მაყურებელს!
კომენტარები