სინდისის პატიმარი, რეზო კიკნაძე:
როცა რაღაც დაზუსტებით არ ვიცი, მკითხაობის დაწყება არ მიყვარს და ვინმეს ბრმად არ ვაბრალებ.
აი, მაგალითად, რაც აქ ვარ, სუნთქვა რომ მაქვს გაძნელებული და აშკარად მალე ვიღლები, რაიმე კონკრეტულს არ ვაწერ — უბრალოდ ასეა და მორჩა მაგრამ ერთი დოკუმენტირებული ფაქტი არსებობს ჩემთან.ჩემი დაჭერის საქმე ვის გახსოვთ? სადაც დამიჭირეს, ანუ უნივერსიტეტის მეტროსთან რა მინდოდა, გეცოდინებათ. ექიმთან ვიყავი, გახსნილი ბიულეტინის დასახურად. ის ბიულეტინი მაგ აქციების პერიოდში გამიხსნეს და ექიმმა ჩაწერა ყელი და თვალები აქვს აწითლებული და დამწვარიო.წამლებიც გამომიწერა.შეიძლება დიდი არაფერი, მაგრამ ფაქტია, ყოველ მეორე დღეს ყველანაირი საფუძველი ჰქონდათ ხოლმე ექიმებსრომლებიც სხვა დროს საკმაოდ მაწვალებდნენ ბიულეტინის გასახსნელად, და ზედმეტი წვალებისა და კითხვების გარეშე მარტივად მიხსნიდნენ, იმიტომ რომ თვალები და ყელი შესამჩნევად დამწვარ-დაწითლებული სულ მქონდა, იმ საშინელებების ჩასუნთქვის და თვალთან მოხვედრის მერე.აქციისას ყოველი მოწამვლა ისეთ შეგრძნებას იწვევდა, სულ იმას ვამბობდი: „ღმერთმა იცის, რით გვწამლავენ, მგონი ყველა კიბოთი გარდავიცვლებით-მეთქი.თუ ერთხელ მაინც ჩაგისუნთქავთ ის შხამი, მიხვდებით, რატომ მქონდა და რატომ მაქვს ეგ შეგრძნება.
03.12.2025საკანი 38














კომენტარები