საქართველოს პირველი პრეზიდენტის, ზვიად გამსახურდიას ვაჟი, ცოტნე გამსახურდია, ირაკლი კობახიძეზე. რომელიც, დღეს, ოცნებამ პრემიერ–მინისტრობის კანდიდატად წარადგინა, წერდა:
ამას წინათ ჩემს უბანში მოხუც ქალს დავეხმარე. რა სათქმელი და მოსაყოლია, მაგრამ ცოტაც წაიკითხეთ. არაფერი უთხოვია, უბრალოდ თავისთვის იჯდა, საწყლად. შემოდგომის მზის უკანასკნელ სხივებს ეჩვენებოდა… მეც უბრალოდ მივედი და მოულოდნელად ჩავუდე კალთაში რაღაც ოცი ლარი.
მლოცა და მლოცა ამ ქალმა, მაქო და მადიდა. ძალიან უხერხულად ვგრძნობ თავს ასეთ სიტუაციებში და ვეცადე სწრაფად გავრიდებოდი. არც კმაყოფილება და ამპარტავნება, არც მოვალეობის მოხდის გრძნობა, არამედ სირცხვილის გრძნობა დამეუფლა. მინდოდა წავსულიყავი, დავმალულიყავი სადმე, რადგან იმ ქვეყნის მოქალაქე და ნაწილი ვარ, სადაც უმწეო მოხუცი მზადაა ფეხქვეშ გაეგოს ყველას, ვინც ოც მათხოვრულ, ჭუჭყიან ლარს მისცემს! ასი იყოს თუნდაც… შემრცხვა, რომ არ მაქვს საშუალება ყველა ასეთ მოხუცს დავეხმარო, გავათბო, დავუბრუნო ადამიანური ყოფა. თუმც ამაზე მეტად შემრცხვა საკუთარი უზრუნველყოფილი ყოფის მიუხედავად იმისა, რომ მისი მდგომარეობა ჩემი პირდაპირი დანაშაული არ არის…და გამახსენდა ჩვენი უსინდისო, ნაბიჭვარი ხელისუფლების წევრები, როგორ სიხარულითა და სიამაყით პოზირებენ კოსტუმ-ჰალსტუხებში ასეთი, განადგურებული, დაჩაჩანაკებული ადამიანების ფონზე! მაგალითად – “არჩილ თალაკვაძემ მაკვანეთსა და შემოქმედში სოციალურად დაუცველები მოინახულა” ან “ირაკლი კობახიძე უსახლკაროთა თავშესაფარში მივიდა”, და… წელიწადნახევარში სამოცდათხუთმეტჯერ აიღო პრემია!
ფაქტია, რომ არ ასრულებ შენს მოვალეობას როგორც ხელისუფალი, როდესაც შენი ქვეყნის მოსახლეობის უმრავლესობა ასეთ დღეშია; საქართველოში მსოფლიო ბანკის შარშანდელი მონაცემებით 35 პროცენტი, დაახლოებით მილიონნახევარი ადამიანი სიღარიბის ზღვარზეა. ამ ხალხის ფულს ჭამ, ჭამ ღიად, ჭამ ფარულად, და ვერ გაჩერებენ. მაგრამ, თქვე შობელძაღლებო, მათი ტრაგედიის და უბედურების ფონზე თავის წარმოჩენას მაინც შეეშვით!
…
ირაკლი კობახიძე: “800 ათასი ადამიანი ცხოვრობს სიღარიბის ზღვარს მიღმა.”
ცოტნე გამსახურდია: მეშვიდე წელს გაიგე ეგ, შენს დედას შე@ეცი?!
…
სანამ ჩვენი ბეკეკა კობახიძე სტალინივით იბარებდა პარადს უცნობი ჯარისკაცის საფლავთან, გრიშა ონიანი და ვალერი კვარაცხელია მხარდამჭერებთან ვაკის პარკში წითელი დროშებით მივიდნენ და ერთი ქართული დროშა არ ჰქონიათ… მარტო ამ ბიდლოს გაბლატავებისთვის არის ქოცობა ჩასარეცხი!
…
უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ, გავრილოვი პროცესის კულმინაცია იყო და არა დასაწყისი. ახალგაზრდები, ხალხი ამ კულმინაციამ გამოგვიყვანა ქუჩაში, გამოგვაფხიზლა, როდესაც რელიგიის ნიღბით, უმოქმედობით, კოლაბორაციონიზმით ნელა, მაგრამ მეთოდურად ქოცები და საპატრიარხო აახლოვებდნენ ქვეყანას პუტინის რუსეთთან. ეკონომიკურ პოლიტიკაზე უკვე აღარ ვამბობ…
მადლობა გავრილოვს, მადლობა კობახიძე-ქუცუნასნაირ ვირთხებს, რომ ვერ გათვალეს, რომ ასეთი დებილები არიან და დროზე გამოააშკარავეს ყველაფერი!
…
ჩვენმა კულულებიანმა კომკავშირელმა ახლახანს განაცხადა, ბურჯანაძის პარტია ერთკაციანი პარტიაა და საბიუჯეტო დაფინანსებას არ უნდა იღებდესო.ეტყობა, აღარ ახსოვს, რომ თავად ამ პარტიის “დარბაზის” წევრი იყო და მისი მამა, გიორგი კობახიძე – აქტიური წევრი. როგორც კი ბიძინე გამოჩნდა, მამაც და შვილიც ეგრევე გამოექანენ ფულის სუნზე…
ასეთები ჭირდება ბიძინეს – უპოზიციო, უბიოგრაფიო, უსახური და სრულიად მორჩილი ტიპები, რომლებიც დირექტორის ნებისმიერ კაპრიზს მომენტალურად აღასრულებენ – შესაბამისი გასამრჯელოს სანაცვლოდ, რა თქმა უნდა. ასეთების ხელით ცდილობს დღეს ეს ქვეყანა კიდევ მრავალი წლით აქციოს საკუთარ კარმიდამოდ!
კომენტარები