მწერალი, ალეკო შუღლაძე
არ მეძინება… ვფიქრობ ჩემთვის.
აი, სცენაზე რომ ხარ, დებიუსის „მთვარის შუქს“ რომ უკრავ, მთელი გრძნობით, დიდი სიამოვნებით, თავსაც რომ აყოლებ, თვალებს ნაბავ, ტანით იხრები, ხან აქეთ, ხან იქით, ჰანგები მთლიანად გიპყრობენ…და უცბად, დარბაზიდან ყვირილი ისმის: ჩამოდი, ჩამოეთრიე დაბლა, შე მოღალატევ!რა პიზდეცია, არა?!
დასკვნა: ან დაკვრა არ უნდა იცოდე, ან მოღალატე არ უნდა იყო.
კომენტარები