ფსიქოლოგი ნათია ფანჯიკიძე:
,,რა მაგის პასუხია და დაბადების დღე არ გადავიხადე, იმდენი ტრაგედიაა ირგვლივ, ვაშა, ცოცხალივარმეთქი, საჯაროდ არსად მინდოდა გამემხილა, მაგრამ ბავშვობის მეგობრები მაინც მოვიდნენ. ხოდა ერთერთი იხსენებს, ერთ ბიჭს რომ მოვწონდიო, ქობულეთში რომ ვიყავითო, მისმა ძმაკაცებმა თქვეს, ალასაა აქ და ჩავაკითხოთ, ძაან მაგარი გოგო ყავს და “დავათვალიეროთო”, გოგო? ვინ გოგო? წამოვხტი, მეც მოვდივარო, მოვედი და შენ დამხვდი, კივილით გავექანეთ ერთმანეთისკენო. გახსოვსო? მახსოვსმეთქი… მომადგა თვალზე კურცხალი… ყლუპ, გადავკარით ტკბილი მოგონებების. მმმმმმ…. რა კარგი დრო იყო, ვთქვი დარბაისლურად და გავიფიქრე, ალბათ 70 წლის დუდუხანა წეროძის დაბადებისდღეზე რამდენი უფრო ტკბილი მოგონებისა ისმებოდა. მის ადგილას გავლოთდებოდი.”
კომენტარები