ექიმი თამრიკო კიკაბიძე სულხან მოლაშვილზე წერილს აქვეყნებს, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ:
„52 წლის გახდებოდა დღეს…
აი, ეს იყო თვალით უნახავი სისასტიკე!
საჭმელზე უარს რომ არ ამბობდა და ოჯახს აკრძალული ჰქონდა სადილის შეგზავნა. ციხის საჭმელიც რომ არ შეჰქონდათ და აშიმშილებდნენ. მეზობლის საკნიდან ერთი ნაჭერი ხაჭაპური რომ მიაწოდეს და ბადრაგმა პირიდან ლუკმა გამოუღო და დასაჩიხრებამდე ურტყა.. ეს იყო სისასტიკე!
ცოლი დაპატიმრებიდან ერთი წლის და 2 თვის შემდეგ რომ ანახეს და შვილებს საერთოდ რომ არ ანახებდნენ, ეს იყო სისასტიკე!
ჯერ ლაპარაკი რომ არ იცოდა პატარა შვილმა და ზღულაძემ რომ ბრძანა, ციხიდან ინფორმაციას გაიტანს ბავშვი და ვერ ვანახებთო, ეს იყო სისასტიკე!
ცემაში გონებას რომ კარგავდა ყოველ დღე რამდენჯერმე, ის იყო წამება!
ზურგზე ერთი თავისუფალი ადგილი რომ არ ჰქონდა სადაც ანთებული სიგარეტით არ ამოუწვეს ხორცი, ის იყო თვალით არნახული წამება და ღირსების შელახვა!
ფეხები რომ დაულეწეს და დაუმტვრიეს დუბინკებით, ის იყო წამება!
დანაშაულებისთვის კი არა, პირადი წყენის გამო რომ აწამეს და მიწაში ჩადეს ახალგაზრდა კაცი, ეს არის არა ადამიანური სისასტიკე!
მისი მშობლები რომ გაამწარეს, ლამაზი, ახალგაზრდა ქალი დააქვრივეს, მამას მონატრებული შვილები რომ დააობლეს, ის იყო თვალით არნახული წამება და სისასტიკე!
ამის ჩამდენები ზუსტად იგივე პირობებში უნდა იხდიდნენ სასჯელს!
და არა ისე, როგორც ახლა. სამვარსკვლავიანი სასტუმროს პირობებში, წამოწოლილები რომ არიან თბილად.
ვაი, ყველა არხი არ ანახებს მათ საკნებში?
მაცივრის გარეშე როგორ შეიძლება?
ცოლებთან ხომ არ დაუგვიანდათ „სვიდანია?“
შვილები დროზე მოინახულეს?
სადილი ხომ არ გაუცივდათ?
და მოლაშვილის და უამრავი გამწარებული პატიმრის წამების მნახველები დღეს რომ აღშფოთებულები ხართ. როგორც ექიმი ვიტყვი – ნებისმიერი ჯანმრთელი ადამიანის გული შეიძლება გაჩერდეს ყოველ წამს.
წინასწარ ნუ პროფესორობთ!”
კომენტარები