პატიმარი გივი თარგამაძე ციხიდან წერილს აქვეყნებს:
,,მე-12 დაწესებულება, 302 საკანი
შაბათ-კვირა დაემთხვა, ადვოკატიც ვერ შემოდიოდა და საფოსტო მტრედებიც ვერ გავიჩინე ჯერ. ამიტომაც, აქამდე ვერ შეგეხმიანეთ. ვინც იღელვეთ, გაცნობებთ – პოლიციიდან აქამდე მშვიდ, ადამიანური საუბარის რეჟიმში ვიმგზავრე. აქაც ასევე შემოვსახლდი – არანაერი დაძაბულობა, თავაზიანი საუბარი, გაცნობა. ეს დღეებიც ასეა – ყველა ხარვეზი დროულად გამისწორეს, მიუხედავად უქმე დღეებისა. მოკლედ, ჩემი tv-ში გამოთქმული მოსაზრება, რომ აქ ურჩხულები კი არა, ჩვეულებრივი ადამიანები მუშაობენ, ხელფასს იღებენ და ოჯახში მიაქვთ – სრულად გამართლდა.
ტელევიზორი არ მაქვს ჯერ, ამიტომ, ვერ გხედავთ და არ მესმის თქვენი. ისევ იმ დამთხვეული შაბათ-კვირის გამო, ჯერ არ მაქვს ბარათი, შედეგად მაქვს მხოლოდ ცარიელი კედლები და უვინტილიატორობაში მუდმივად გაღებული ფანჯრიდან აქვე ოცდაოთხსაათიან რეჟიმში მომუშავე რაღაც ქარხნიდან (მგონი, ცემენტის) სრულიად მონსტრუოზული ხმები, რომლებიც აფეთქების შემდგომი ჩემი ბაროტრამვის დენის ტრანსფორმატორისეულ მუდმივ გუგუნს შუა თავში საოცრად ეხამება. წუხელ ღამით ამას დაერთო ჭექა-ქუხილის, თქეში წვიმისა და ქარის ხმებიც. თუმცა, აღმოჩნდა, რომ ამ კაკაფონიაშიც შეიძლება იპოვო გარკვეული რიტმი, აჰყვე მას, როგორც ცხვრების დათვლას და დაიძინო 🙂 მით უფრო, როდესაც ზურგზე სასიამოვნოდ გეცემა ფანჯრიდან წვიმის წვეთები.
რა თქმა უნდა, სამედიცინო ნაწილში უმალ შეიცნეს თითქმის კოლეგა – სამედიცინო წარსულმა იმუშავა. მას მერე, რაც ჩემი ჯანმრთელობის თავი და ბოლო მოვუყევი, მიუხედავად იმისა, რომ ვარ ხოშიანად, მკაცრ კონტროლზე ამიყვანეს – ემანდ რამე არ გაგვეპაროსო. მეც მიხარია – სასიამოვნოა დღეში რამოდენიმეჯერ პროფესიულად ნაცნობ საზოგადოებაში თუნდაც ცოტა ხნით გასვლა და თუნდაც რამოდენიმე სიტყვის გაცვლა.
ერთი საშველი კიდევ მაქვს – ბობლიოთეკიდან მომიტანეს წიგნები, ხოდა, ვეცნობი გელა ჩარკვიანის უშველებელ წიგნს მისი შევარდნაძესთან მუშაობის შესახებ. თან ვრწმუნდები, როდინდელი ვარ, რომ ეს მოვლენები უბრალოდ კი არ მახსოვს, მათში ვმონაწილეობდი კიდეც 🙂
ესეც, რომ მღლის, სხვა რამის უქონლობის გამო ვიძინებ ადრე და ვდგები ძალზედ ადრე, რაც ჩემთვის უბრალოდ უჩვეულო კი არა, ნონსენსია. იმედია, ტელევიზორი, რადიო და ცივილიზაციის სხვა მიღწევები დღის ჩვეულ რეჟიმზე დამაბრუნებენ. ვინც კვებაზე ღელავთ – ვიკვებები სწორად და ინტენსიურად – შემოვედი 74 კგ, დღეს, მიუხედავად სიარულისა, ვარ 76.
სიარულით კი საკანში პაუზებით მთელი დღე დავდივარ – 12 ნაბიჯი კარამდე, შემდეგ იქიდან ფანჯარამდე 12. დავდივარ ადრიან დილითაც, რაც აქამდე მომაკვდინებლად მიმაჩნდა. ამას დავუმატოთ სასეირნო ოთახში 30 ნაბიჯი კვადრატზე ერთი საათი უწყვეტად, მაღალ ტემპში. იმ ოთახში დევს 6 კილოგრამიანი ორი ჰანტელი და 12 კილოგრამიანი ერთი გირი. ჯერ ვერიდები, მაგრამ დროთა განმავლობაში მაგეებსაც ავითვისებ. მოკლედ კვლავ აღმომაჩნდა რესურსი, ეს გამოწვევაც საჩემოდ მოვირგო. აი, როგორც მაშინ ნაკოვიდარზე სპეცებმა ორი ბალონი გაზი, რომ ჩამაცალეს ცხვირ-პირში. გულზე შემოყრილმა ჩემმა გადამრჩენელმა ლევან ბესელიამ სასწრაფოდ კომპიუტერულ ტომოგრაფია ჩამიტარა და რომ შეხედა, თავისი მეგრული მოქცევით მითხრა – რა ქე ბიჭო, ახალი ფილტვები იყიდე? ესენი ძველზე ბევრად უკეთესია!. მას მერე სატურაცია 100 თუ არაა, 98-ზე ქვემოთ არ ჩამოდის. შევირგე გაზი, მომიხდა. ამასაც შევირგებ.
დუშიც მივიღე – კვირაობით და ხუთშაბათობით მეკუთვნის. პოლიციიდან დაწყებული, შემოსახლების დღის, შემდგომი სიცხის, სამდღიანი დაუბანლობის და იმ წუთას დასრულებული ერთსაათიანი სიარულის შემდეგ იმდენად სასიამოვნო იყო, რომ ეს სიამოვნება იმ საპონმაც ვერ მომიშალა, რომლითაც თავსაც ვიბანდი краснодарский ландыш. მითუმეტეს, რომ ალტერნატივა მართლაც შემაშინებლად გამოიყურებოდა – натуральное хозяйственное мыло ГОСТ-30266-2017 ბალთავოი ნაჭერი, რომელმაც გამახსენა გოკას მომღერებული – я сижу в одиночке и плюю в потолочек. ეგ არაფერი, მთავარია, ის მეორე არ გამახსენდეს – сегодня не увидеть мне зари, сегодня я в последний раз побрился. საბედნიეროდ, გაპარსვის შანსი ჯერ არ მქონია და ვარ ასე, ჰემენგუესავით. ალბათ, ვერ ვამოწმებ, ვინაიდან, სარკეც არ მაქვს და ამას, როდესაც ვწერ, რა დროა, ისიც არ ვიცი, საათიც ხომ არ მაქვს და ინდიელი მე არ ვარ
გადაგღალეთ, იმ ოხერი შაბათ-კვირის სინდრომია. ამხელებს აღარ დავწერ, ისე კი არ მოგაწყენთ.“
კომენტარები