“ქართუს” ყოფილი თანამშრომელი, მედეა შაფათავა
ერთი ჩვეულებრივი მზიანი დღეა დღეს..მაშა ცეკვაზე დავტოვე და ანტრესკენ წამოვედი.მანქანა სანკტ-პეტერბურგის ქუჩაზე გავაჩერე, ნელა ჩავიხატე, გადმოვედი, და ანტრესკენ გამივეშურე. მშვენიერი ამინდი, მზე, ნაზი, გაზაფხულის ტიპიურად თბილისური, თბილი სიო… მოვდივარ, მომიხარია და უცებ: “იუნა!” , თავი გამოვატრიალე : “დეა!”– აა, ხოო, სულ მეშლებით, – გაეღიმა ბიჭს. – გადაეცი, დათუნა **** ვარ, მაგრად მიყვარს, ძმაკაცია ჩემი..მადლობას ვუხდი ღიმილით, შეჩვეული ვარ-თქო..
ასეთი დღეში ზოგჯერ რამდენჯერმე ხდება.ანტრეში შემოვედი და ვფიქრობ:
ნეტავ იმ ბონძღებმა, ვისაც ჩემი დისთვის 10 და 11 წლის წინ პოლიტიკური მოტივით დაკარგულ სამსახურს ვეხვეწებოდი (ისტორია ჩემს თავზე განმეორდა, ოღონდ ამჯერად ოცნების შიგნიდან ჩემი მტრებისგან) და ვინც იუნას არც პროფესიონალიზმს, არც ჭკუას, არც ცოდნას ხედავდნენ და ცარიელ, “უპრიან” ჭორებს ეყრდნობოდნენ პატივცემულები, თუ იციან, ამ იუნას როგორ სცემენ პატივს ახლობლები და მეგობრები, ემიგრანტებზე თავმდაბლურად გავჩუმდები, მას შემდეგ, რაც სასამართლოში დაიწყო მუშაობა, მიხვდნენ, რამხელა ადამიანობასთან ჰქონიათ საქმე…
(არა იმიტომ, რომ ჩემი დაა, პოლიტ.სასამართლოების “ბრალდებულებს” ჰკითხეთ, ყველა იცნობს და მადლობის მეტს არაფერს ეუბნებიან, იქიდან აქ მპოულობენ და შენს დას უდიდესი მადლობებიო, მექსიკით გადასული, ნატანჯი ხალხი).
რა დამავიწყებს, ღარიბა შსს მინისტრად რომ დაინიშნა (რა დასანიშნი იყო, არაფრის მცოდნე გოიმი და ამბიციოზური სარეველა), ვთხოვე, მარტო მე ვმუშაობ, იუნა სადმე მოვაწყოთ-თქო..ჩაიხა სიცილით, გაიგუდა, რას ამბობ, იუნას როგორ დავნიშნავო. მინდოდა გალაწუნება და ნეტავ მექნა. ნეტავი სხვების თავხედობაზეც თავის დროზე გამეცა პასუხი და ინტელიგენტურად არ ამეტანა. გოიმებს ინტელიგენტურობა იდიოტიზმში ერევათ, დოსტოევსკის კნიაზ მიშკინის არ იყოს…
ჩამოვწერო მაშინ და დღეს დანიშნული იარლიყიანი ბ***ის სია? ნამდვილად სასაცილოები არიან თავისი დაბერილი სახეებით და უსაშველოდ შეუფერებელი თანამდებობებით..
არც ერთ მათგანს აი ასე, ადამიანურად, თბილად, არაფრის გამო, მხოლოდ და მხოლოდ ადამიანობის გამო დღეში თუნდაც ერთხელ არათუ არავინ მოიკითხავს და თბილად გაგიღიმებს, მათი არც სახელი და არც გვარი ემახსოვრებათ..
მორალი? იცხოვრეთ ისე, რომ ქუჩაში გავლის არ გეშინოდეთ, ისეთი ხალხი შეარჩიეთ, ვინც თავს არ მოგჭრით და ვისი მხოლოდ მოფერება მოუნდებათ, თუნდაც ოკეანეს მიღმა, უვიცი, სამაგიეროდ, “სასურველი” და ყველაფერზე ხელისმომწერი ნუვორიშების საჯიჯგნად მყოფ სამშობლოში..
ჩვენ, “შაფათავებმა” გადავიტანეთ და ფეხზეც მყარად ვდგევართ (მე the last leaf-ს დავემსგავსე ჩემს ოჯახში, ორივე და რომ აქ არაა, მედგრად ვიცავ თავს, ჩაბღაუჭებული იმ სიმართლეს, რომელიც ამ ქვეყანაში არავის სჭირდება, მაგრამ გავუძლებ!), მაგრამ ადამიანობის ფასი რომ დაეცა და უნამუსობაზეა სტაბილური ფასდაკლება, ესაა სამწუხარო…
კომენტარები