“გარყვნილი, ულოცველი, ნახევრად შიშველი, გაურკვეველი თმის ფერით, ჩახატული, პაპიროსის სუნით რომ მივალ მის ყოვლადუსპეტაკესობასთან და წარმატებას ვთხოვ, სირცხვილი არაა?” – მამა ლევან ჯიქური

“სიყვარული, ურთიერთობა, ახლობლობა დამყარებულიახოლმე მსგასებაზე, თანხმობაზე, საერთო აზრსა და ქცევაზე, ღვთისმშობლი რომ ჩვენი გახდეს, მოწყალება გარდამოგვივლინოს ხომ უნდა ვგავდეთ მას? ან ვცდილობდეთ მაინც მიმსგასებას? გარყვნილი, ულოცველი, უმადური, ლოთი, მექრთამე, განმკითხველი, უმარხულო, ნარკომანი, მოთამაშე, ქურდი, ბოღმიანი, თაღლითი, ჭორიკანა, ნახევრად შიშველი, გაურკვეველი თმის ფერით, საყურეთა ჩხარა-ჩხურით, ჩახატული, დაბერილი, პაპიროსის სუნით რომ მივალ მის ყოვლადუსპეტაკესობასთან და წარმატებას ვთხოვ, გოგოების კაი ბედში ჩაცვივას, ჯანმრთელობას, ახალ სახლსა და რაღაცეებს, სირცხვილი არაა? ასეთი კი უნდა მივდიოდე დედაღვთისასთან, მაგრამ იცით რისთვის? მადლობის მოსახდელად ფეხქვეშ მიწა არ მისკდება და თან არ ჩავჰყავარ. ღვთისშობელო შენ გვიშველე და გამოგვასწორე თორე დაგვეგცა თავზე სამშობლო. გილოცავთ”