უფლებადამცველი ნანა კაკაბაძე:
,,სულხან მოლაშვილი სააკაშვილის რეჟიმმა 2004 ში დააპატიმრა.
სულხანი მე 7 ე საპყრობილის სარდაფში იხდიდა სასჯელს, რომელიც შსს შენობაში იყო განთავსებული.
მხოლიდ ევროპის ადამიანის უფლებათა სასამართლოს მოთხოვნის შემდეგ, ნაწამები და მძიმედ დაავადებული სულხანი გადაიყვანეს ციხის საავადმყოფოში.
საკანი რომელშიც სულხანი იჯდა სიგრძეში 3 ნაბიჯიც არ იყო, საკანში არ არსებობდა ელექტრო გაყვანილობა, არ ქონდა პატარა სარკმელიც კი სინათლის სხივს რომ შემოეღწია. ჰაერი მეორადი, რომელიც საკანში “კარმუშკის” გაღების დროს შემოდიოდა.
იწვა რკინის ნარზე, რომელსაც მიშას ჯალათები ღამე ჩამოუწევდნენ და დილით აკეცავდნენ კედელზე.
არ ქონდა ლეიბი, ბალიში და თეთრეული.
საკანში არ ქონდა რკინის სკამიც კი დღის მანძილზე რომ ჩამომჯდარიყო.
“ბალანდის” საჭმელად ქონდა რკინის ჯამი(“მისკა”), მაგრამ არ ქონდა კოვზი ან ჩანგალი.
იმ პერიოდში საქართველოში ვიზიტად მყოფმა, მათიას იორშმა (ევროპარლამენტარი, საქართველოში ადამიანის უფლებებზე მომხსენებელი იმ წლებში) ჩემი დაჟინებული თხოვნით, მოინახულა სულხანი. კარები რომ გამოუღეს, გარედან შესული სინათლის ეფექტზე სულხანი მუხლებში ჩაიკეცა და დაეცაო-მოყვა მათიას იორშმა. იქიდან გამისულ იორშსს ელენე თევდორაძისთვის უკითხავს: აი იქ რომ ჩამოხვალთ სტრასბურგში ამაზე რა პასუხი გაქვთო?(ეს თვითონ ელენემ მომიყვა, რომელიც ახლდა მათიას იორშს ციხეში).
ვინმეს თუ გაგიგიათ დასავლეთიდან ხმა იმ სტრუქტურისა, რომელსაც იორში წარმოადგენდა?-მე არ გამიგია.
სულხანი გამოვიდა ციხიდან გამეათედებული, გამხდარი და უმძიმესი ავადმყოფი. მკურნალობის მიუხედავად მალევე გარდაიცვალა.
ვინმეს თუ გაგიგიათ ციხიდან სულხანის წუწუნი ავად ვარო?-მე არ გამიგია…ეს ისე შედარებისთვის.
ნათელი მის ხსოვნას.”
კომენტარები