ნადიმ ხმალაძე სოცილურ ქსელში წერილს აქვეყნებს:
,,უნდა წაიკითხოთ ბოლომდე რომ მიხვდეთ ჩემს განცდებს!!!❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ არასოდეს არაფრის მეშინოდა, პატარა ბავშვი ვიყავი , სოფელში დედის მხარე ჩემი სახლიდან შორს იყო, გზა კიდე დაუსახლებელი ჩემგან დედულეთის სახლამდე, იქ და მათთან ყოფნა მიყვარდა. ზამთარში მგლები დადიოდენ სოფლის განაპირას და სოფლებშიც , ყოველდღე თუ არა ხშირად სკოლიდან პირდაპირ დედაჩემის მხარეს მივდიოდი და შუა ღამეს წამოვიდოდი მარტოდ სახლში, რას არ იგონებდენ ბიცოლა ბაბუა , ბებია , რომ დავრჩენილიყავი მათთან გათენებამდე წასვლას რომ დავაპირებდი იწყებდენ მოყოლას , როგორ ნახეს გუშინ იმ ბილიკზე ძაღლის ძვლები რომელიც მგელმა შეჭამა წინა ღამეს. გავიღიმებდი , წავედი მეთქი და მივდიოდი 2 კმ სახლამდე ღამის 2–3 საათზე. არაფრის მეშინოდა ზამთარ ზაფხულ აჭარის მაღალმთიან რაიონში დავძრწოდი ტყეღრეში, ბევრჯერ დავკარგულვარ ნისლში , ღამეც გამითენებია მტაცებლებთან ერთად გოდერძზე თუ სად არა, ხის ტოტზე მიძინია ტყეში ღამე. . ამ ამბებს გაიხსენებენ ჩემი ნათესავები და გაიცინებენ აქ თუ წაიკითხეს. შემდეგ 16 წლისამ გავიპარე სახლიდან და მას შემდეგ მარტო მოვდივარ, მოვიარე ჯერ საბჭოთა კავშირი, კამჩატკიდან , მურმანსკამდე და სახალინიდან კიდე იქეთ, შემდეგ მსოფლიოს ბევრი ქვეყანა, აფრიკა, ჯუნგლები, კობრები , მამბები, ნიანგები, კამერუნი, ნიგერია , რავი სად არა , ოკეანეები ,ათას ფატერაკს გადავეყრებოდი მაგრამ მაინც არაფრის შიში არ მქონდა. შემდეგ 90 იანი წლები, როცა საღამოს ყველა სახლში იკეტებოდა მე გარეთ ვიყავი, ხშირად ძალიან გრძელ გზაზე ან თუნდაც შუაგულ თბილისში ერთი მანქანაც კი არ მხვდებოდა , თითქოს დაუსახლებელიაო, გვხვდებოდა მხოლოდ შეიარაღებული ადამიანები. ბევრი მეზობელი მაშინ იძინებდა ღამე ჩემი მანქანის მისვლას რომ გაიგებდა. მერე ბევრი ასეთი, ტყვია კეფაში რომელიც ჩემი ხელით ამოვიღე., ბევრჯერ სიკვდილს გადარჩენა და ასე შემდეგ. ბევრჯერ ყველაფრის დაკარგვა , ქონების თუ დიდი ფულის რაც ყველაზე ნაკლებად მადარდებდა , აი ამ ბოლოსი რაც ფულს და ქონებს დაკარგვას შეეხება საერთოდ არ მაშინებდა. შემდეგ ოკუპაციის ხაზი , . შემდეგ უკრაინის ომი და მოგეხსენებათ რაც არის ამიტომ აქაურს არ მოვყვები. მოკლედ მილიონი ასეთი ხიფათი და არასდროს მეშინოდა. პირველად მეშინია 2 რამის . 1) პირველი რაც ხდება დღეს ჩემ ქვეყანაში და საითაც მიდის ჩვენი ქვეყანა რასაც ვერანაირი ძალით ვერ ვაჩერებთ და ხალხი მაშინებს თავისი უმოქმედობით. 2) ეს პირადული , ბუბა კიკაბიძემ თქვა ციხეზეც სიკვდილზეც და ავადმყოფობაზეც საშიში არის მარტოდ დარჩენაო. დიახ მეც ამის შემეშინდა. ვიცი მეტყვით მთელი საქართველო შენთან ვართ და არ ხარ მარტოო მაგრამ ეს სხვა მარტოობაა. ეს სხვაა და მე პირველად მეშინია.???PS . ეს 1% იც არაა რაც გამივლია და მინახავს. თითქოს ვწერდი ამ ყველაფერზე, გაბრაზებულ გამწარებულზე წავშალე სამწუხაროდ. არ ვიცი თუ დავწერ კიდე . ამიტომ ეს იყოს.”
კომენტარები