უგზო-უკვლოდ დაკარგული ქართველების მონაცემები – “ამბები”

AMBEBI.GE გა­ნაგ­რძობს მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომში უგზო – უკვლოდ და­კარ­გუ­ლი ქარ­თვე­ლე­ბის შე­სა­ხებ ცნო­ბებს მო­ძი­ე­ბას.

ქერ­ჩის კო­მი­სი­ის მიერ გაცემული გვარ-სა­ხე­ლე­ბი, რომ­ლე­ბიც აქამ­დე უგზო-უკვლოდ და­კარ­გუ­ლად მი­იჩ­ნე­ოდ­ნენ.

ლავ­რენ­ტი აპო­ლო­ნის ძე ფურ­ცხვა­ნი­ძე, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1913 წელს, ქუ­თა­ის­ში. მე­უღ­ლე – ელე­ნა მე­ლი­ტო­ნის ასუ­ლი ფურ­ცხვა­ნი­ძე. მისი მე­და­ლი­ო­ნი და შე­სა­ბა­მი­სად, ნეშ­ტი ნა­პოვ­ნია სე­ვას­ტო­პოლ­ში.

ალექ­სან­დრე (სა­ში­კო) პარ­მე­ნის ძე ბაღ­და­ვა­ძე, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1912 წელს, მა­ი­კო­ვის­კის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ როხ­ში. და­საფ­ლა­ვე­ბუ­ლია სე­ვას­ტო­პოლ­ში, ქა­ლა­ქის სა­საფ­ლა­ო­ზე.

შაქ­რო ვლა­დი­მირს ძე ჯი­ჯე­იშ­ვლი, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1922 წელს, ბა­თუმ­ში, პლატ­ფო­რის 13-ში. სერ­ჟან­ტი, ბა­ტა­ლი­ო­ნის მე­თა­უ­რი. მის ის­ტო­რი­ა­ში ვკი­თხუ­ლობთ, რომ გარ­და­იც­ვა­ლა ომში ცე­ცხლსას­რო­ლი ია­რა­ღით მუ­ცელ­ში მი­ყე­ნე­ბუ­ლი ჭრი­ლო­ბე­ბის­გან. და­საფ­ლა­ვე­ბუ­ლია ხარ­კოვ­ში, ზმი­ევ­სკის რა­ი­ონ­ში, ზა­დო­ნეც­კის ხუ­ტორ­ში.

თე­ო­ფი­ლე ია­კინ­თეს ძე შე­წი­რუ­ლი, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1917 წელს, მა­ხა­რა­ძის (ახ­ლან­დელ ოზურ­გე­თის) რა­ი­ო­ნის სო­ფელ გუ­რი­ან­თა­ში. წო­დე­ბა – უფ­რო­სი სერ­ჟან­ტი. და­ი­ღუ­პა კალ­მიკ­ში. ე.წ. შავი ნი­ა­და­გის ულუკ­ში, სამ­ხრეთ ელის­ტი­დან 500 კმ-ში 1942 წელს, 22 დე­კემ­ბერს. თა­ნა­მებ­რძო­ლებ­მა იქვე გა­უჭ­რეს საფ­ლა­ვი.

პარ­მენ (ან პან­ტე­ნი) დი­მიტ­რის ძე მირ­ცხუ­ლა­ვა და­ბა­დე­ბუ­ლი 1906 წელს, ფოთ­ში, ლე­ნი­ნის ქუ­ჩის 7-ში. მე­უღ­ლე შურა იო­სე­ბის ასუ­ლი. და­ი­ღუ­პა 1943 წლის 6 ივ­ნისს, ქა­ლაქ ყი­რიმ­ში. და­საფ­ლა­ვე­ბუ­ლია ქა­ლა­ქის სა­საფ­ლა­ო­ზე.

ან­ტონ პეტ­რეს ძე პი­რ­უ­ნაშ­ვი­ლი, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1926 წელს, ადი­გე­ნის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ უდე­ში. და­ი­ღუ­პა 1943 წლის 15 თე­ბერ­ვალს, კრას­ნო­და­რის მხა­რე­ში, სლა­ვი­ანსკის რა­ი­ონ­ში, წი­თე­ლარ­მი­ე­ლე­ბის ხუ­ტორ­ში. და­საფ­ლა­ვე­ბუ­ლია ქა­ლა­ქის სა­საფ­ლა­ო­ზე.

აქვე მი­თი­თე­ბუ­ლია, სა­ვა­რა­უ­დოდ, მისი ძმის, 1919 წელს და­ბა­დე­ბუ­ლი, რი­გი­თი სი­მონ პი­რ­უ­ნაშ­ვი­ლის მო­ნა­ცე­მე­ბი, რო­მე­ლიც და­ი­ღუ­პა 1944 წლის დე­კემ­ბერ­ში, ასე­ვე კრას­ნო­და­რის მხა­რე­ში.

სამ­სონ ილი­ას ძე კე­ლენ­ჯაშ­ვი­ლი, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1906 წელს, ზეს­ტა­ფო­ნის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ტა­ბა­კინ­ში. და­ი­ღუ­პა 1943 წლის 8 ოქ­ტომ­ბერს, ქერჩში.

აბი­ბო ერ­მა­ლოს ძე, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1912 წელს, ჩო­ხა­ტა­უ­რის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ საყ­ვა­ვის­ტყე­ში. ეფ­რე­ი­ტო­რი. და­ი­ღუ­პა 1943 წლის 22 სექ­ტე­მე­ბერს. და­საფ­ლა­ვე­ბუ­ლია ნო­ვო­რო­სი­ის­კში, სო­ფელ რა­ევ­სკა­ი­ა­ში.

ირაკ­ლი მატ­ვე­ის ძე ღვი­ნი­აშ­ვი­ლი, დაბ­დე­ბუ­ლი 1911 წელს თბი­ლის­ში, ნა­ე­პის ქუ­ჩის 15-ში. მი­ღე­ბუ­ლია აქვს მე­და­ლი მხედ­რუ­ლი მა­მა­ცო­ბის­თვის.

სერ­გეი ზა­ქა­რის ძე ჩინ­ჩი­ლაშ­ვი­ლი, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1923 წელს, თბი­ლის­ში, ჭავ­ჭა­ვა­ძის #75-ში, VII კორ­პუ­სი, ბინა – 36. წო­დე­ბა – ბა­ტა­ლი­ო­ნის მე­თა­უ­რი. საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის შსს არ­ქი­ვის მო­ნა­ცე­მე­ბი­დან ირ­კვე­ვა, რომ 1974 წელს ეძებ­და ძმა. და­ი­ღუ­პა მი­ღე­ბუ­ლი ჭრი­ლო­ბე­ბით, და­საფ­ლა­ვე­ბუ­ლია ნო­ვო­რო­სი­ის­კში, სო­ფელ რა­ევ­სკა­ი­ა­ში.

ვარ­ლამ არ­ტე­მის ძე ქუ­თა­თე­ლა­ძე, და­ბა­დე­ბუ­ლი 1912 წელს, წყალ­ტუ­ბოს რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ჭუ­ნეშ­ში. და­საფ­ლა­ვე­ბუ­ლია ნო­ვო­რო­სი­ის­კში, სო­ფელ რა­ევ­სკა­ი­ა­ში.