“ცოლ-შვილს მშიერს გვიტოვებ, შე ჩარჩოო? კოჭებს დაგიხვრიტავთ, ჩემი კაიო – დაუნდობელი ხმის ტემბრით მითხრა მესამემ” – შალვა ტაბატაძე

– ჩვენო_ დაიწყო ერთმა ჩახლეჩილი ხმით- ლილოს ბაზრობის მოვაჭრეები ვართ და ფასებს რაზე გვიგდებ, ბი-ჭო-ო?_ თან სათვალის ქვემოდან ამომხედა. მალევე საწუწაო წყლის თოფი ამოიღო და გადატენა.

-ცოლ-შვილს მშიერს გვიტოვებ, შე ჩარჩოო?– მკითხა მეორემ გამყინავი ხმით.

– ფასები დაარეგულირე, ძმაო, თორემ კოჭებს დაგიხვრიტავთ, ჩემი კაიო_ დაუნდობელი ხმის ტემბრით მითხრა მესამემ და ბადმინტონის ჩოგანი ამოაძვრინა პლაშის უბიდან.

გადავხედე, გადმოვხედე და ბავშვებს შევძახე შიგნით:,, რომელიმემ ჩემი სალარო აპარატი გამომიტანეთ, ამათ სულ ჩეკები უნდა ამოვურტყა-მეთქი”_და ამის გაგონებაზე ორივე ჩაცუცქული წამოდგა, ის ფეხზე რომ იდგა, ეგ კი ღობეს მიეყუდა.

-დღგ-ს თუ იხდი, ბი-ჭო-ო?_ დამიძაბა ცალფეხამ.

– საშემოსავლოსო? -მკითხა პირველმა ორფეხამ.

მივხვდი, კითხვებს დამაყრიდნენ და ამიტომ ხერხს მივმართე: ,,სანამ ჩემი ბუღალტერი არ მოვა, მანამდე დუმილის უფლებას ვიყენებ-მეთქი.”

ამას არ მოელოდნენ და უკმაყოფილო ხმით მითხრეს: ,, ფაზლებს ვისგან იღებ, პირველი ხელისგან თუ მეორესგანო?”

ვდუმდი.

– საცურაო აუზებს ვეღარ ვყიდით, შენი ბრალია ფასებს რომ გვიგდებ! ორი კვირის განმავლობაში, მხოლოდ ერთი პატარა კამერა გავყიდეო.

-ფასებსაც დაგიგდებთ და წიხლქვეშაც გაგიგდებთ-მეთქი_ ვუთხარი და სახე დავძაბე. დავძაბე თუ არა ყელის ძარღვი დამებერა და ცოტა შეშინდნენ მოწინაღმდეგეები.

– მოკლედ, ჩვენ წავედით და ერთი თხოვნა მაინც შეგვისრულე, ძმაო-ჯან, _ შერბილებული ტონით მითხრა მეორე ორფეხამ_ გაზიარებები მაინც გამოურთე ფეისბუქის სტატუსებს, შენმა მეგობრებმა რომ აღარ გააზიარონ, თორემ ჩეკის ფულსაც ვეღარ ვიხდით, მთელი დღე ტყუილად ვდგავართ დახლთან, ისეთ დღეში ვართ, რაც შენ ონლაინ დაიწყე მუშაობაო. _თქვა ეს და თვალებზე ცრემლი მოადგა.

-გზის ფულიც კი არ გვქონდა აქამდე რომ მოვსულიყავით, მეხაჭაპურე ნათელას გამოვართვით ხვალ დილამდეო, – ამოიზლუქუნა ცალფეხამ და მეორე ფეხი მოიფხანა.