ბლოგერი, გურამ შეროზია, სოციალურ ქსელში, წერს:
“არ მინდა ნაჩქარევი დასკვნები გავაკეთო, არც ნეგატიური ინფორმაციის გავრცელება მინდა, მაგრამ, აი ხანდახან ტირილი მინდება, ისე მეცოდება ის საბრალო პატარა ბიჭი…
ოღონდ, გარდაცვალებაზე არანაკლებ – მის მარტოობაზე მწყდება გული, სიკვდილის შემდეგაც რომ ზურგს აქცევენ: მეგობრებიც, სახელმწიფოც თითქოს, ნათესავების ჩვენებებიც მაოგნებს, პატრულთან კომუნიკაციის ამბებიც და აი ყველაფერი!
ერთადერთი, რაც მანუგეშებს ოდნავ – არის ის, რონ სამაგალითოდ უნდა დაისაჯოს ყველა და არაადეკვატურად იმპულსური ვხდები, როცა შემდეგ ფრაზებს ვისმენ:
– კაცურად მოგვარება
– პატრულში დარეკვა კაცისთვის რა პონტია
– კაცმა მუშტით უნდა მოაგვაროს და ა.შ.
ირიბად, მთელი სოციუმია დამნაშავე, მთელი თავისი დამახინჯებული მენტალიტეტით, მაგრამ პირდაპირი მონაწილეების დაუსჯელობაც თან მაცოფებს და თან გულს მიკლავს!”
კომენტარები