როგორც ვივარაუდეთ, ოპოზიციურ ერთობას დიდი ბზარი გაუჩნდა, გასულ კვირას ეს ბზარი ნაპრალად იქცა და ამ კვირაში უფსკრულად გადაიქცევა.
ცხადზე ცხადია, რომ ერთობა არანაირად არ შედგება, ისიც ყველამ კარგად იცის, რომ ოპოზიციის მიერ დედაქალაქში გადანაწილებული ოლქები პირობითია და თითო ოლქში, საუკეთესო შემთხვევაში, 5-6 კანდიდატი იქნება. გაერთიანებული ოპოზიციის ცალკე, მმართველი გუნდის – ცალკე, პატრიოტთა ალიანსის – ცალკე, „ლელო“ ცალკე იჭიდავებს, კახა კუკავას „თავისუფალი საქართველოსი“, დამოუკიდებელი კანდიდატები და კიდევ რამდენიმე ისეთი პარტიის, რომელიც ოპოზიციას არ უთანხმდება და დამოუკიდებლად თამაშობს.
უფრო მეტიც, ოპოზიციაში ამბობენ, რომ ლიდერები საკუთარი დაპირების ტყვეები გახდნენ, თორემ რეალურად, არავის არ სურდა მაჟორიტარობა და შერცხვენა. სწორედ რომ შერცხვენა, რადგან რამდენიც არ უნდა შეუძახონ საკუთარ თავს, ფაქტია, რომ გაერთიანებული ოპოზიცია ვერ შედგა, შიდა პარტიულ საუბრებში აქტივისტებს ეუბნებიან, რომ მხოლოდ დედა-პარტიის საკეთილდღეოდ იმუშაონ და მაგალითად, ნაძალადევში შალვა ნათელაშვილი ნაციონალების ან ევროპული საქართველოს ხმებს თუ ვერ მიიღებს, პრობლემა არ იქნება. ეს ყველაზე კარგად სწორედ პარტიის ლიდერებმა იციან, მაგრამ ამის ხმამაღლა თქმა ამ ეტაპზე არ შეიძლება. თავად განსაჯეთ, ორი კვირაა აბურთავებენ დიდუბისა და საბურთალოს ოლქებს და წესით, ამ ორი ოლქის აღება ნებისმიერ, საკუთარ თავში დარწმუნებულ ლიდერს უნდა აწყობდეს, თუმცა ნურას უკაცრავად – კიდევ გავიმეორებთ, ოპოზიციას სასტიკი მარცხის ეშინია.
ახლა საინტერესო ის არის, თუ რითი გახლავთ ეს შიში გამოწვეული. პირველ რიგში იმით, რომ მმართველმა გუნდმა 8 მარტის შეთანხმება შეთანხმების მონაწილეების გარეშე შეასრულა, რამაც დასავლელი პარტნიორების თვალში მათ დიდი პლუსი ჩაუწერა, ოპოზიცია კი აშკარად უხერხულ მდგომარეობაშია – ხმაური ატეხა, პროპორციული არჩევნები მოითხოვა და შემდეგ მხარი აღარ დაუჭირა. ამის გამო, განსაკუთრებით ევროპულ საქართველოს დასავლელმა პარტნიორებმა ყური აუწიეს და ეს ზედ წინასაარჩევნოდ ძალიან დიდი შეცდომა იყო. მითუმეტეს, იმის ფონზე, როცა გერმანიის ელჩმა გასაგებად თქვა, შეთანხმებაში გიორგი რურუაზე არაფერი ეწერაო და ამ დროს ოპოზიციამ იმის ნაცვლად, რომ კონსტიტუციაში ცვლილებების შეტანისთვის მხარი დაეჭირათ, ელჩის კრიტიკა დაიწყეს, რაც დასავლეთს არ მოეწონა. ეს ჩვენ გვიჭირს ერთად დგომა, ქართველებს, თორემ დასავლელმა ელჩებმა ერთად დგომა რომ იციან, ყველაზე კარგად სწორედ ქართველმა პოლიტიკოსებმა უნდა იცოდნენ.
ანი დვალიშვილი, ალია №23
კომენტარები