ჟურნალისტი, ირაკლი ტაბლიაშვილი:
“თუ “იქ” არსებობს, იქ გაკიცხავენ!.. ისიც, თუ იმათთან მოხვდა!
აქ ნაღდად არსებობს! ვკიცხავდით… გვაგინებდა! ვკიცხავდით! გვაგინებდა!
აქ აღარაა! შევწყვიტოთ გაკიცხვა!
ვთქვათ – აცხონოს!
გაკიცხვა ვანდოთ იქ მყოფებს.
თუ მასზე ვმსჯელობთ როგორც პოეტზე, უნდა ვთქვათ – ზეპოეზიის საზომით არ იყო დიდი პოეტი.
რამდენიმე კარგი ლექსი კი ჰქონდა.
და ამიტომ, პოეტი იყო.
მის ზოგ თანამედროვეს, როგორც პოეტი, ნამდვილად სჯობდა.
იმათთან, ვისაც სჯობდა და ვისაც არ სჯობდა, დატოლება უყვარდა!.. იცოდა- ერთ ზეკაცს ვერ შესწვდებოდა! მაგრამ, ზეკაცის მარცხნივ მყოფს (და არა მარჯვნივ, რომელიც ასევე ზეკაცი იყო), ეჯიბრებოდა.
სხვებს, მის თანამედროვეებს, მით უფრო.
განსაკუთრებით ორს – ორივე იქაა!
და თუ ვიმსჯელებთ ასე – ამ კუთხით რაღა იგი არ იმსახურებს მთაწმინდას! ისედაც შერყვნილს?!
სხვები რა, მათ შორის, პოეტები… იმსახურებდნენ?
საერთოდაც, რა იყო, რა არის… ან რაღა არის ეს მთაწმინდა?..
მკაცრად მიუდგები – დასაცლელი.
ნელთბილად? – ნელთბილად დასაცლელი.
ოღონდ ეგეცაა – ვერასოდეს დაცლი… გვიანია! აქამდე უნდა გეფიქრა! არ უნდა შეგევსო.
ჰო და, რადგან ვერც დაცლი! ისედაც მძიმე მთაწმინდა თუ გადამძიმდება, არაფერი დაშავდება!
და როგორც მოქალაქეს? მისდა სამწუხაროდ, მთაწმინდელების უმცირესობა, აკი ვთქვი კიდეც, გაკიცხავს… თუ “იქ” რამ არის.
ახლა კი ვთქვათ აქური – აცხონოს!”
კომენტარები