“რა ხერხებით აპირებთ მთავრობის გა@მევინებას?” – რა კითხვები დაუსვეს ზუკა ბერძენიშვილს სუს–ში?

მოკლედ – იმიტომ, რომ უამრავი სხვა მნიშვნელოვანი რამ ხდება და არ მინდა ბევრი დრო წაგართვათ, მაგრამ,

მაინც – იმიტომ, რომ არც ისაა მთლად უმნიშვნელო, რომ ამათი ფაფხურის არ გვეშინოდეს და კიდევ ხმას ვერ ვიღებდეთ თურმე როცა ქვეყანას ესე ღიად ალპობს ძალაუფლების სადავეებს ისტერიულად ჩაფრენილი ეს კრიმინალების ხროვა, რომელიც თავისი მოკლე ჭკუით თვითგადარჩენისთვის რა საზიზღარ გზებსაც არ უნდა მიმართავდეს, მაინც მუდამ კარიკატურული რეჟიმის მცდელობად დარჩება ჩვენს მეხსიერებაში.

ძირითადად მეკითხებოდნენ, ვგეგმავ თუ არა კონსტიტუციური წყობის ძალადობრივი გზით დამხობას და ვაბაზრებ თუ არა ამას მე თვითონ საჯარო პოსტით, სადაც ვთაგავ სახელმწიფო “უსაფრთხოების” სამსახურს ჩემი ხელით, რათა შემდეგ დეტალურად ჩავუკაკლო აღნიშნული საიდუმლო გეგმის შესახებ. მიუხედავად შეკითხვის აბსურდულობისა, მათ შორის იმიტომაც, რომ კონსტიტუცია დიდი ხანია ტრაკში გაგვიკეთეს და შესაბამისად ვერავითარ კონსტიტუციურ წყობას ქვეყანაში ვერ ვხედავ, მაინც გულმოდგინედ და გულახდილად ავხსენი ყველა ჩემი გეგმა და მოტივაცია, რომელიც იმ “საეჭვო” პოსტშიც საკმაოდ ნათლად იკითხება.

მე დიალოგის რამდენიმე ფრაგმენტს მოგიყვებით და დანარჩენს, დარწმუნებული ვარ, თქვენით მიხვდებით:

– გადაგდება, გადატრიალება, გაჯმევინება არის ლექსიკონი, რომელიც განაპირობა კონსტიტუციით განსაზღვრული ძალაუფლების წყაროს – ხალხის დაკვეთის ბოლო რამდენიმე არჩევნებზე უგულებელყოფამ და ხელისუფლების არაკანონიერი გზებით შენარჩუნებამ, შესაბამისად, მისი მართვის სადავეებისგან ჩამოშორება აშკარაა გვიწევს მისივე ნების საწინააღმდეგოდ, იძულების გზით. შესაბამისად, ბიძინა ივანიშვილის არაფორმალური მმართველობის დასრულებას ვაპირებ მისთვის ხელშემშლელი ნებისმიერი არაძალადობრივი მაგრამ რადიკალური გზით.

– ჯერ ერთი ზუსტ ციტატაში საუბარი მაქვს არა ზოგადად ხელისუფლების წარმომადგენლებზე, ვისაც მაგალითად თქვენც წარმოადგენთ ახლა, არამედ “ამ ჯოჯოხეთის მმართველ რგოლებზე” (ზეპირსიტყვიერად გავანდე დამსახურებული ნაძირლების ნუსხა ივანიშვილის, ღარიბაშვილის, გომელაურის, ლილუაშვილის და მათ შორის გახარიას სახით) და მერე მეორე, როგორც უკვე მოგახსენეთ, მე კი არ ვაპირებ მათ ძვლებში დამტვრევას, არამედ ხაზს ვუსვამ, რომ მიუხედავად ასეთი მოპყრობის საბაბისა და შესაძლებლობის არსებობისა, საზოგადოებას რომ აქამდე არ მიუმართავს მსგავსი გზებისთვის, ეს სწორედ იმას ცხადყოფს, რომ ჩვენს ქვეყანაში მოძალადე მთავრობაა და არა საზოგადოება. პოსტშიც სწორედ იმის არგუმენტები მაქვს მოყვანილი, როგორ ცდილობს მთავრობა რომ მოვლენებს ყოველ ჯერზე ძალადობრივი განვითარებისკენ უბიძგოს და რომ ამ გზით სიარულით ისინი თავისი ხელით დაიმხობენ თავს, მიუხედავად იმისა, ვგულშემატკივრობ თუ არა მე პროცესების ასეთ უკონტროლო განვითარებას. ანუ, შიშში თქვენ უნდა ცხოვრობდეთ და არა ჩვენ. დამნაშავე ხელისუფლებისთვის საუკეთესო სასჯელი არის სამართლებრივი პასუხისგება, თუმცა ისტორია გვაჩვენებს, რომ მაგალითად ჩაუშესკუმ ვერ მიაღწია სასამართლომდე. შესაბამისად, მე ძალადობრივ დასასრულზე კი არ ვმუშაობ, არამედ მის პრევენციაზე. თორემ არც შტაზიში უნდოდათ რომ მათი ცენტრალური ოფისი ბოლოს მოქალაქეებს დაელეწათ შიშველი ხელებით და არც მოქალაქეებს უნდოდათ რა თქმა უნდა რომ მათი უშიშროების სამსახური ასეთი მოღალატეობრივი ყოფილიყო.

და ა.შ.

ძირითადად დამრჩა შთაბეჭდილება, რომ თვითონაც ეცინებოდათ, რომ საქმე ფორმალურად სისხლის სამართლის 317-ე მუხლითაა აღძრული, რომელიც სახელმწიფო ხელისუფლების ძალადობრივი გზით შეცვლისკენ მოწოდებას გულისხმობს. რადგან არსებობს ამ საქმის განვითარების ორად ორი გზა: ან წყვეტენ გამოძიებას მტკიცებულებების არარსებობის გამო, ან მიჭერენ სახელმწიფო ხელისუფლების ძალადობრივი გზით შეცვლის მცდელობის გამო. და მეორე ვარიანტში რომ ყველაზე მეტად ნამდვილად მე გავერთობი, ყველა ხვდება.

მაგრამ, გამოკითხვით ყველა ვარიანტში უნდა გამოვეკითხე, რადგან როცა ასეც აგებენ და ისეც, უწევთ ნაკლები წააგონ და ჩათვალეს, რომ ასე საჯაროდ ვიღაცამ მთავრობის ძვლებზე იმსჯელოს და ჩვენ არც კი ჩავეკითხოთ, აბა რაღანაირი ბუები გამოვდივართო… მაგრამ, რა ვიცი აბა, ვინ უფრო ჰგავს ჩვენში შეშინებულს, მე ჩემი ძალიან მკაფიო ვერსია მაქვს და თქვენი დასკვნები, თქვენთვის მომინდია, ჩემო ძვირფასო თანამოქალაქენო…

მთავარი კი ამ ამბავში ისაა, რომ რა აბსურდიც არ უნდა გაგვისერიოზულონ და რა ინტენსივობითაც არ უნდა ამოქოქონ რეპრესიის მანქანა, ღირსებაზე უარესს ვერაფერს წაგვართმევენ და ღირსებას კი – ვერასდროს.

ისტორიის შავ ფურცლებზე დიდი ასოებით შესვლა ნამდვილად არავის ეხალისება, ხოლო ვინც ასეთი “თავზეხელაღებულია” მათ ჩვენ ყოველთვის გავუღიმებთ და ძალიან ამაყად ვეტყვით:

რუსკი ვაენი კარაბლ!

პიშოვ ბი ტი ნახუი

პ.ს. ისე, თავაზიანად მეპყრობოდნენ და ცხელი შოკოლადიც კარგი აქვთ.

#ვისაცგადაბზრიალებაუნდასაწოლშიგადაბზრიალდეს“