დეკანოზი ილია ჭიღლაძე:
,,
მამა კირიონ ონიანის მოყოლილი ერთ ადამიანთან (და ალბათ არაერთ სხვა ახლობელთან): მე და წმინდანად შერაცხილი მამა გაბრიელი (ურგებაძე) ვიჯექით კელიაში, უცებ რა დაანახა უფალმა არ ვიციო, შეძრწუნებულმა გაბრიელ ბერმა თავი გადმოატრიალა და სასოწარკვეთილი ხმით მითხრა: ზაზა, არ ენდო კათოლიკოს ილიასო. სხვა დროს კელიაში ვიჯექითო და უცებ მითხრა ახლა კათოლიკოსი შემოვა და ფეხზე არ წამოუდგეო, ცოტახანში ზარების რეკვა ატყდა და კათოლიკოსი მალე მოვიდაო.
დედა პარასკევა ყვებოდა ერთხელ: მამა გაბრიელმა მითხრა, გვერდით კელიაში შედი, ფსალმუნები იკითხეო, ოღონდ შენი ფურცლის გადაშლის ხმაც არ გამოვიდესო. ცოტახანში ერთი ნასვამ მდგომარეობაში მყოფი ცეხავიკი მღვდელი შემოვიდა ღრიალით: მიშველე, მამაოო, პატრიარქმა კგბ-სთან თანამშრომლობაზე მაკურთხაო, მეც დავთანხმდიო, თავიდან აღსარებების გაყიდვა მომთხოვეს, ახლა ხალხის გაფუჭებას მაიძულებენო. მამა გაბრიელმა უთხრა: ეგ (პატრიარქი ილია) იუდა ისკარიოტელებაო. მერე დაარიგა, რაც უნდა გაეკეთებინა, მაგრამ ვერ შეასრულა და ძალიან დაისაჯა.
აი, ესაა ის რეალური და ნამდვილი პატერიკები მამა გაბრიელის ცხოვრებიდან და სხვაც ბევრი, როდესაც აგინებდა და ლანძღავდა უკანასკნელი სიტყვებით ილია მეორეს, ზოგჯერ ხალხში მყოფი, ზოგჯერ ახლობლებთან მყოფი, და არა ის ზღაპარი, რითაც ასე დააჩლუნგეს ხალხი: ვინც პატრიარქს განიკითხავს, თავზე აგიზგიზებულ ნაკვერჩხლებს იყრისო. პატრიარქ ილიას პირველი განმკითხველი და მამხილებელი თავად გაბრიელ ბერი იყო, რომელიც შიოლაშვილის საშინელ ლანძღვას ხშირად ანაცვლებდა პათეტიკური, დამცინავი, ირონიული და არტისტული თაყვანისცემით…”
კომენტარები