"მივხვდი, რომ ბიძინას შანსი არა აქვს... ქალები გადაარჩენენ ამ ქვეყანას !"

7,820

ჟურნალისტი, ვახო სანაია:

“გუშინ დაბადების დღე მქონდა. არ მიყვარს აღნიშვნა. ყველა გაფრთხილებული მყავს, რომ თუ პატივისცემა უნდათ, ამ დღეს განსაკუთრებულ მნიშვნელობას ნუ მიაქცევენ და ეს იქნება საუკეთესო საჩუქარი. ამიტომ თამუნამ ასეთი გამოსავალი მოძებნა. სანის ნათლობის დღე გადმოწია და ჩემთან შეუთანხმებლად 11 მაისს დაამთხვია.

5-ის ნახევარზე მირეკავს თამუნა. 5-ზე სასწრაფოდ მოდი ძველი სამების ეკლესიაში, სანის ვნათლავთო. სად გაგონილა-მეთქი, მამამ ნახევარი საათით ადრე შეიტყოს საკუთარი შვილის ნათლობის ამბავი. ასე გადაწყდაო. ახლა არ მცალია და 5-ზე იქ იყავიო.

ერთი სიტყვით, მივედი. იქ დამხვდნენ ჩვენი მეგობრები. მოიყვანეს სანი, მოვნათლეთ და ვუწოდეთ ანდრია.

თამუნას ვეუბნები, ეს ხალხი ასე როგორ გავუშვათ, როგორ არ შემითანხმე-მეთქი. ხმამაღლა თქვა, შაბათ-კვირას სახლში დავპატიჟებო. რა გაეწყობოდა. წამოვედი სამსახურში.

მოვრჩი ეთერს. ჩამოვედი, ჩავჯექი მანქანაში. აახლში უნდა წავიდე. თამუნას გაუფრთხილებია ჩვენები – სახლში არ წაიყვანოთო. დავურეკე, სად ხარ-მეთქი. ანჩისხატთან ვარ და გამომიარეო. ვეუბნები – იცოდე, რამე არ იმაიმუნო, თორემ არ ვიცი, რას გიზამ. არა, მარტო ვარ და გამომიარეო. მივედი, შევედი კაფეში და მარტო იყო კი არა, დამახვედრა სუყველა. სიმწრისგან არ ვიცოდი, რა მექნა. სახეზეც მეტყობოდა თურმე. ყურებამდე გაცინებული რომ დავინახე ტორტით სანისთან ერთად, 10 წამში გადამიარა.

ვსხედავართ. ვსაუბრობთ. ვვახშმობთ. რამდენიმე სადღეგრძელოს შემდეგ, ისე დავჯექი, რომ მთელი სუფრისკენ სახით ვყოფილიყავი. კაფე ორსართულიანია. ჩემ უკან სივრცე რჩებოდა, რომელიც მეორე სართულიდან ჩამომავალ ადამიანს გასასვლელით ქუჩაში აცილებდა. ეს ხდება ჩემ უკან, წინ სუფრაა.

თეფშში თვაჩარგულს უეცრად მესმის ჩვენი სრულიად გადარეული მეგობრის ხმამაღალი და ომახიანი შეძახილი. უფრო, ყიჟინა – გარდამტეხი ისტორიული ეპოქებისთვის დამახასიათებელი. ფეხზე წანომდგარი და რაღაც რევოლუციური ხმით :

თავისუფლება სააკაშვილს !

ავწიე თავი თეფშიდან, აზრზე ვერ მოვედი, რა ხდებოდა.

ვხედავ, ამ გადარეული გოგოს მხარდამხარ ფეხზე წამოდგა თამუნა, შემდეგ ნანა და სამივე ყვირის სწრაფ ტემპში, რომ მოასწრონ ბევრჯერ თქმა :

თავისუფლება სააკაშვილს !

გადავხედე მაგიდას. ხალხი გაოგნებული ზის. კაფეში სხვა სტუმრებიც იყვნენ. მათი შოკირებული სახეებიც დავინახე.

რამდენიმე წამის შემდეგ – რა მოხდა ? რა მოხდა ? ყველა ერთმანეთს ეკითხება.

აი, თურმე რა მოხდა. ამ გოგომ იცნო სახელმწიფო დაცვის ბიჭები. დაასკვნა, რომ ვიღაც უნდა ყოფილიყო კაფეში, მეორე სართულზე, ოღონდ ზუსტად არ იცოდა, ვინ. დააინტერესა.

როგორც კი ჩამოვიდა, იცნო და დაიწყო შეძახილები.

აღმოჩნდა, რომ მეორე სართულიდან ჩამოვიდა და ჩემ უკან ჩაიარა იუსტიციის მინისტრმა დაცვასთან ერთად. აი, სწორედ მას უყვიროდნენ ეს ქალები :

თავისუფლება სააკაშვილს !

უკან არ მოუხედავს, ისე დაუტოვებია ტერიტორია მინისტრს.

დიპლომატებს ხვდებოდა კაფეში.

ერთ-ერთ გაოგნებულ დიპლომატ ქალს თურმე ფეხი გადაუბრუნდა გასასვლელში.

ეს იყო ერთდროულად ისეთი ძველი, რევოლუციური და ისეთი თანამედროვე წამი. სიბრაზისგან სახეზე აჭარხლებული ქალი, რომელიც ხელისუფალს უყვირის თავისუფლება სააკაშვილს ! თავისუფლება მიშას კი არა, თავისუფლება სააკაშვილს !

ამაშიც იყო რაღაც დიდებული. რატომ – თავისუფლება სააკაშვილს და არა მიშას !

მგონი იყო აქ რაღაც ძველი დროიდან გამოყოლილი. შეიძლება, ვცდები, მაგრამ მაინც ასე მგონია :

ეს ჩვენი გადარეული გოგო 2012 წლამდე სააკაშვილი ისეთი კრიტიკოსი იყო, ყურში არ გაიგონება. შემდეგაც სულ აკრიტიკებდა. ახლაც კი ბრაზობს ხოლმე მიშაზე რაღაცების გამო, მაგრამ თან მის გათავისუფლებას მოითხოვს !

თავისუფლება სააკაშვილს – ყველაფერი იყო ამ ფრაზაში: მიშაზე წყენაც, ამ მდგომარეობაში რომ ვართ ახლა მთელი ქვეყანა, და ხმაში – უკიდურესი გაბრაზება ივანიშვილის უსამართლობაზე.

აი, ასეთი ადამიანია. კიდევ ერთხელ აღმაფრთოვანა. სად იყო რატი ბრეგაძე, ეს გოგო რომ მიშას უპირისპირდებოდა. სად იყო ბიძინა ივანიშვილი, ეს გოგო რომ სააკაშვილს აკრიტიკებდა. ახლა კი რატი ბრეგაძეს ანუ ივანიშვილს მთელი ხმით უყვირის :

თავისუფლება სააკაშვილს !

სუფრასთან სხვადასხვა პროფეაიის ხალზი იჯდა, მათ სორის ჟურნალისტები კრიტიკული არხებიდან. აზრზე რომ მოვედით, ამ ჩვენს მეგობარ გოგოს ვეუბნებით, რა მაგარი ხარ ! რა მაგარი რამე გააკეთე !

თქვე ყლეებო, მე უნდა ვყვიროდე სააკაშვილის თავისუფლებას ?!

მივხვდი, რომ ბიძინას შანსი არა აქვს. ის დამარცხდება.

თავისუფლება სააკაშვილს – ფრაზა იყო, რომელიც უსამართლობას უპირისპირდება. სიყვარულით კი არა, სიბრაზით ნათქვამი. აი, ესაა მთავარი !

ჩასვით ნებისმიერი გვარი, ვინც გიყვართ ან არ გიყვართ; ჩასვით გვარი, ვისი მომხრე ხართ ან მოწინააღმდეგე; ჩასვით გვარი, თქვენი თუ სხვისი…

და ამ ქვეყანაში ყოველთვის გამოჩნდება ადამიანი, რომელიც დაიყვირებს –

თავისუფლება … !

დამიჯერეთ, ქალები გადაარჩენენ ამ ქვეყანას !

სტატუსს მასთან შეუთანხმევლად ვწერ და არ დავაკონკრეტებ, ვინაა. ვინც ამოიცნობთ, ნურც თქვენ დაასახელებთ. თუ მოუნდება, თავად ჩვენზე უკეთ იტყვის. მერწმუნეთ, არ მოერიდება.”