“შეაჩერე კორუფციას” თანადამფუძნებელი, ქეთევან ენუქიძე:
“რახანია დრამებს და ტრაგედიებს თავს ვარიდებ – ნერვებს ვუფრთხილდები…
საერთოდ, ყოველთვის ვუფრთხილდები ნერვებს… რეალურ ცხოვრებაში, მით უმეტეს.
როდესაც რაღაც მასალა გამიკეთებია, ვერ დავთვლი, რამდენჯერ წამოვხტარვარ ღამე, ჩამირთავს კომპიუტერი და თავიდან გადამიმოწმებია, რამე ხომ არ შემეშალა-მეთქი…
სიზმარშიც კი მინახავს, როგორი დაზაფრულები უყურებენ ეთერს ის ადამიანები, რომლებზეც რაღაცას ვამბობ…
რამდენჯერ ავწონ-დავწონი, სანამ ვახსენებ…
როგორ ვცდილობ, რომ არ ვახსენო, რადგან სულ მათ შვილებზე და მშობლებზე მეფიქრება…
კარგის მთქმელობა და ვარდების სროლა რომ ჩემი საქმე არ არის, კი იცით…
ასე მოხდა…
და ესეც კი დრამაა ჩემთვის…
და მთელ ამ შიშველ დრამატურგიაში,
ვარსკვლავიანი ცის და სინდისის გარდა, კიდევ ერთი რაღაც მაოცებს ადამიანში…
უტიფრობა…
ანტისაოკუპაციო აქციებმა ოპოზიციას ძალა მისცა.
მიყრილები იყვნენ სადღაც კუთხეში და მამლაყინწებივით წამოყვეს თავები.
ამ აქციების ყველაზე სერიოზული ორგანიზატორი რურუა იყო.
ოპოზიციის გაერთიანების ინიციატორი მელია იყო.
(ამ იდეას ეჭვით ვუყურებდი არა მელიასადმი უნდობლობის, არამედ იმ ოპოზიციონერების ნუტროს არც თუ ცუდად ცოდნის გამო…
ვაღიარებ: ვერ ვარ მელიასავით კეთილშობილი და არ მესმის, რა საჭიროა მეორე შანსი…)
ამ ადამიანებმა მართეს პროცესები და ისინიც სწორედ იმიტომ დააკავეს, რომ სულისჩამდგმელები იყვნენ.
ეხლა ვუყურებ ტელევიზორს და სასწაულს ამბობენ:
ჩვენ მოვახერხეთ მათი გათავისუფლებაო…
ჩვენ გავათავისუფლეთო – იმ ხალხს ამადლებენ, რომლებმაც ისინი მკვდრეთით აღადგინეს…
არ შემიძლია ამის გაგება…
ეს თვალთმაქცობა ჩემთვის ის დრამაა, რომელიც არ მინდოდა, რომ მენახა და არც ვნახავდი, ნერვები რომ დამეზოგა…
მაგრამ ვნახე…
მაგალითად, ვნახე, როგორ ჩასვეს სიაში ევსაქებმა შავგულიძე და ახვლედიანი.
იმ გამსვლელ სიაში, რომელშიც ვერ მოხვდნენ პარტიის რეალური ლიდერები…
იდეაში, ჩემი რა საქმეა?!
ევსაქებისთვის ხმაც არ მიმიცია, მაგრამ ნორმალურად გეჩვენებათ ეს?
როგორ უნდა ვენდო იმ ადამიანებს, რომლებიც იმას ღალატობენ, ვინც ხელი გაუწოდა…
მეზიზღება ეს…
ადამიანებო, ერთგულება ყველაზე მარტივი რაღაცაა ღირებულებათა შორის.
ძაღლსაც კი შეუძლია ეს ერთგულება…
ხოდა, როგორ უნდა ვენდო იმას, ვისაც არ შეუძლია ის, რაც შეუძლია ძაღლს?
ან რა განსხვავებაა მათსა და ქოცებს შორის?
უბრალოდ, ესენი ამბიციებით აჭარბებენ…
დღეს ჩემთვის პარლამენტში ოპოზიცია არ ზის…
სხვადასხვა და განსხვავებული მოსაზრება ქოცებსაც კი აქვთ…
მოსახლეობა დაბნეულია…
ნიჰილიზმს თესავო, ვიღაცამ მომწერა…
რა დათესვა უნდა?
ჩართავ ტელევიზორს, დაინახავ ამათ სახეებს და ნიჰილიზმი უკვე აყვავებულ-გაბუჩქულია!
მე მხოლოდ თავსმოხვეულ დრამას ვუყურებ და ვფიქრობ, რა იქნება ხვალ…
ქაოსი, სიღარიბე, უსამართლობა, უტიფრობა, უბადრუკ პროვინციად ქცეული ქვეყანა, რომელიც არავის აღარ უყვარს…”
კომენტარები