ჟურნალისტი, არჩილ გამზარდია, სოციალურ ქსელში, წერს:
“ისე, კრიმინალის ამბავზე სულ მახსენდება, 2009 წელს როგორ დამაყაჩაღეს ზუგდიდში ნიღბიან-ავტომატიანებმა. მეგრელი ყაჩაღი მაინც სულ სხვაა. 15 ლარი გვქონდა, ავტოსტოპით ვმოძრაობდით. ახალ ჩაძინებულზე დაგვადგნენ იარაღით და ნიღბებით. სანამ გონზე მოვიდოდით, უკვე ხელფეხშეკრულები ვეყარეთ მიწაზე.
მერე დაიწყო, რაც დაიწყო. ჩვენი ჩანთების ქექვა (კარვით ვიყავით მდინარე ჯუმის პირას). რას იპოვნიდნენ, სასარგებლო მხოლოდ ანაკომის მშრალი სუპები გვქონდა.
ბოლოს, ერთ-ერთის საფულეში 15 ლარი იპოვნეს. 10 ლარიანი და 5 ლარიანი კუპიურა.
მეგრელი, ყაჩაღიც კი სხვა ფენომენია.
გავიყოთ “ძმურადო” – 10 ლარიანი ჩვენ და 5 ლარიანი თქვენო. ჩვენ ვუთხარით, არ გვინდა ეგ 5 ლარი, წაიღეთ. არა, რას ამბობ, გზაზე სულ უფულოდ როგორ იქნებითო. დავიწყეთ პატიჟი. ვეხვეწებით ყაჩაღებს, წაიღეთ ეგ 5 ლარიანიცო, ყაჩაღი თავს იფასებს, არა რას ამბობო. ბოლოს ვუთხარი, პოლიტრა იყიდე და თქვენი დაყაჩაღებულები ანუ ჩვენ დაგვლოცეთ მეთქი.
ამასობაში ის 10 ლარიანი ვეღარ იპოვეს, ერთმა მოპარა მეორეს თუ დაუვარდათ, არ ვიცი. ბოლოს, კარგი, კარგიო და აიღეს ის 5 ლარიანიც.
ანკესი აიღეს. ე.წ. “კატიუშკა” მოეწონათ. მოხსნა სცადეს. ახლა ისევ დავუწყეთ პატიჟი, წაიღეთ მთლიანადო. არა, რას ამბობო, მხოლოდ “კატიუშკას” წავიღებთო. ვერ მოხსნეს, ძალა დაატანეს და დააზიანეს. დაანებეს თავი.
აქეთ მე ვვიშვიშებდი, მთელი საქართველო ფეხით მაქვს შემოვლილი, რაღა სამეგრელოში მაყაჩაღებთ მეგრელ კაცს-თქო. ვინ იცის, ხვალ-ზეგ სადმე შევხვდეთ საერთო ნათესავის ქორწილში, მე კი ვერ გიცნობთ, მაგრამ თქვენ როგორ აპატიებთ საკუთარ თავს-მეთქი.
ახლობლები გყავსო? ვინებიო? – დავასახელე რამდენიმე გვარი. ეტყობა, რომელიღაცა გავარტყი. შეცბა. თან გაბრაზდა და მეუბნება – შენ რა ლьექტორივით ქადაგებო. – ლექტორი ვარ მეთქი. რას ამბობო.
ცოტა ხანში ერთი მოვიდა და მეუბნება “მასკა რომ მოვიხსნა, გამცემ?” – მე ვუთხარი, კარგად დაიტოვე ეგ ნიღაბი, ახლა თბილისიდან მარბენინე ზუგდიდში პოლიციაში მეთქი.
კიდევ ცოტა ხანს ვისაუბრეთ. მერე დანა მოგვცა, წავალთ, აგერ მანქანით გველოდებიან და ვინც “ნაკოლი” მოგვცა, იმას დედას მოვ…ვთ, ამ კაი ხალხთან რომ გამოგვგზავნა, გვეგონა, ოქროები გქონდათო.
წავიდნენ ბოლო-ბოლო.
მეორე დღეს გვითხრეს, კარავში რამ გადაგაწყვეტინათ დარჩენა, ერთ ღამეს “რეიდი” ჩაატარეს და ცხრა ბანდიტური ჯგუფი აიყვანეს ამ რეგიონშიო.
ეს ის წლები იყო, კრიმინალი რომ “აღარ” არსებობდა.
აგერ 11 წელი გავიდა და ეს თავაზიანი ყაჩაღები დღესაც მახსოვს. ვინ იცის, მართლა შემხვდნენ სადმე და მიცნეს.
იმედია, იმ 5 ლარით “პოლიტრა” მართლაც იყიდეს და ჩვენი სადღეგრძელოც დალიეს.
დღესაც მერიდება, 5 ლარის მეტი რომ ვერაფერი წაიღეს და ასე ვერ “ვეცით” პატივი.
მეორე დღეს ვლაკერნობა იყო. ერთ-ერთ ჩვენგანს ახლობლები შეხვდნენ ზუგდიდში. გვიმასპინძლეს. ღამე გაგვათენებინეს. გადაგვყვნენ და ასე გააბათილეს მეგრული პატივისცემით იმ მეგრელი ყაჩაღების ამბავი.”
კომენტარები